Του Θάνου Παπαδογιάννη,
Πέντε εκατομμύρια άνθρωποι ελληνικής καταγωγής είναι διασκορπισμένοι στις επτά ηπείρους του πλανήτη μας. Αυτό που έρχεται πολύ συχνά στο προσκήνιο για τους πολίτες αυτούς είναι το πώς ασκούν τα εκλογικά τους δικαιώματα πίσω στην Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του 2019 με τον νόμο του νυν Υπουργού Προστασίας του Πολίτη και τέως Υπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου, οι νέες και οι νέοι κάτω των 30 ετών θα μπορούν να εισέρχονται και να κάνουν την εγγραφή τους στην πλατφόρμα του Υπουργείου Εσωτερικών με το ΑΦΜ των γονιών τους, καθώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν είχαν προσωπικό Αριθμό Φορολογικού Μητρώου.
Στις 26 Μαΐου 2021 θα ψηφιζόταν το νομοσχέδιο με το οποίο θα διευκολυνόταν η πραγματοποίηση της ψηφοφορίας των αποδήμων Ελλήνων από τη χώρα όπου κατοικούν. Παρ’ όλα αυτά, το νομοσχέδιο καταψηφίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 και δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία που χρειαζόταν για να τροποποιηθεί ο εκλογικός νόμος, και, συνεπώς, σε ισχύ παραμένει ο νόμος Θεοδωρικάκου. Οι προτάσεις που υπήρξαν από τα άλλα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλάμβανε μεταξύ άλλων τη δημιουργία νέων περιφερειών εξωτερικού, προτείνοντας, παράλληλα, οι ψήφοι αυτών να μην επηρεάζουν το αποτέλεσμα το οποίο θα προέκυπτε εντός της επικράτειας.
Από τη μία πλευρά είναι εύλογη η θέση από πολίτες που παραμένουν στη χώρα ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, οι οποίοι διαμένουν στο εξωτερικό, μπορεί να μην έχουν την ακριβή εικόνα του τι επικρατεί στη «μητέρα πατρίδα»: το πώς την επηρεάζει η οικονομική κρίση, τους πολιτικούς χειρισμούς των πραγμάτων σε θεσμικό και διοικητικό επίπεδο, καθώς και την καθημερινότητα των μόνιμων κατοίκων εν γένει.
Όμως, από την άλλη πλευρά, καθίσταται κατανοητό και το γεγονός ότι και οι Έλληνες μετανάστες θέλουν και δικαιούνται – εφόσον είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους – να έχουν και εκείνοι λόγο για το μέλλον της γενέτειράς τους. Η πιθανότητα επαναπατρισμού τους στην Ελλάδα δικαιολογεί ως έναν βαθμό την επιθυμία τους να αντισταθμίσουν εκλογικά τους αντιφρονούντες με αυτούς ψηφοφόρους. Επιπρόσθετα, στο πεδίο των συναισθημάτων που αφορούν την εθνική ταυτότητα, οι καρδιές των ανθρώπων αυτών μπορεί να χτυπούν πολύ πιο δυνατά για την Ελλάδα από ότι για τη χώρα που απλά εργάζονται ή ακόμη και σε σχέση με πολίτες που διαμένουν στην Ελλάδα.
Γενικότερα, υπάρχει μία υπόνοια πως και να ψηφιζόταν το νομοσχέδιο που κατετέθη από το Υπουργείο Εσωτερικών, δεν θα υπήρχε μεγάλη προσέλευση ψηφοφόρων. Όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Καθημερινή, μόνο 1.200 άτομα από όλους τους απόδημους είχαν δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για να εξεταστεί το αίτημά τους, ώστε να μπορούν να ψηφίζουν. Η ψήφος, λοιπόν, των απόδημων Ελλήνων και Ελληνίδων είναι ένα ζήτημα που μας απασχολεί συνεχώς και πολώνει τον δημόσιο διάλογο. Ωστόσο, το ζήτημα δεν έχει κλείσει επουδενί, βρίσκεται διαρκώς σε εξέλιξη και αναμένουμε για το αποτέλεσμα!
