Του Γιώργου Βλαχάκη,
1861: Επτά μήνες μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, μεταξύ της Ένωσης και της Συνομοσπονδίας, οι Νότιες Πολιτείες προχώρησαν σε διεξαγωγή εκλογών. Πριν τις εκλογές δημιουργήθηκε μια προσωρινή κυβέρνηση, μόλις κήρυξε την ανεξαρτησία της η Συνομοσπονδία. Πρόεδρος της προσωρινής αυτής κυβέρνησης ήταν ο Τζέφερσον Ντέιβις, ο οποίος ήταν ο μόνος υποψήφιος στις εκλογές. O Ντέιβις γεννήθηκε το 1808 στο Κεντάκι των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1828, αποφοίτησε από τη σχολή αξιωματικών του West Point. Το 1845, εξελέγη για πρώτη φορά στη Βουλή των αντιπροσώπων με το Κόμμα των Δημοκρατικών. Ωστόσο, το 1846 παραιτήθηκε για να υπηρετήσει εθελοντικά στον Αμερικανομεξικανικό Πόλεμο. Έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών του με το πλούσιο βιογραφικό του, τον Φεβρουάριο του 1861 επιλέχθηκε να ηγηθεί της προσωρινής κυβέρνησης. Με την εκλογή του τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, κατοχύρωσε τη θέση του προέδρου μέχρι το τέλος του εμφυλίου. Η ήττα των Νότιων στον αιματηρό εμφύλιο, το 1865, είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της Συνομοσπονδίας και την επανένταξη των εδαφών της στις Η.Π.Α. Παράλληλα, ο Πρόεδρος του πλέον ανύπαρκτου κράτους έχασε τα αξιώματά του και φυλακίστηκε. Ο Ντέιβις πέθανε το 1889.
1932: Το αποτυχημένο Πραξικόπημα της Μπυραρίας, το 1923, από το ναζιστικό κόμμα, φάνηκε να είναι η καταδίκη του κινήματος. Εννιά χρόνια αργότερα, μετά από πολλές προσπάθειες το κόμμα, που είχε ως ηγέτη του τον Αδόλφο Χίτλερ, κατάφερε να εξασφαλίσει το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων σε σχέση με τα άλλα κόμματα. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1932, το Ναζιστικό Κόμμα κέρδισε το 37,3 % των ψήφων – μια μικρή μείωση σε σχέση με τις εκλογές του Ιουλίου του ίδιου έτους. Η μικρή άνοδος του Κομμουνιστικού Κόμματος και τα σχετικά σταθερά ποσοστά των άλλων κομμάτων στέρησαν από τους Ναζί τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης. Ωστόσο, μετά από μεγάλες πολιτικές πιέσεις στα παρασκήνια, ο Χίτλερ μέσα σε ένα διάστημα τριών μηνών κατάφερε να πείσει τον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ να τον διορίσει καγκελάριο. Ύστερα από τον θάνατο του Χίντενμπουργκ, το 1934, ο Χίτλερ μέσω της παρέμβασής του στον κρατικό μηχανισμό και μέσω αυταρχικής πολιτικής κατάφερε να συγχωνεύσει τους ρόλους του καγκελάριου και του προέδρου σε έναν νέο ρόλο του ηγέτη (Führer).
1992: Το 1985, η Δυτική Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο υπέγραψαν μία νέα συμφωνία. Αποτέλεσμα της Συμφωνίας Σένγκεν ήταν η ελεύθερη μετακίνηση μεταξύ αυτών των χωρών χωρίς συνοριακούς ελέγχους. Η συμφωνία πήρε το όνομα μιας μικρής πόλης στο Λουξεμβούργο στην οποία υπογράφηκε. Στις επόμενες δεκαετίες, άλλες 21 χώρες υπέγραψαν τη συμφωνία. Η Ελλάδα υπέγραψε τη συμφωνία στις 6 Νοεμβρίου του 1992 επί πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η συνθήκη αυτή αποτέλεσε τη βάση για την ελεύθερη μεταφορά μεταξύ χωρών, αλλά και για την πιο εύκολη συνεργασία κρατικών φορέων. Πλέον, περισσότεροι από 400 εκατομμύρια κάτοικοι ευρωπαϊκών χωρών –όχι απαραίτητα στην Ε.Ε.- απολαμβάνουν τα προνόμια της συμφωνίας αυτής.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Jefferson Davis elected Confederate president, History, διαθέσιμο εδώ
- Jefferson Davis, American Battlefield Trust, διαθέσιμο εδώ
- Jefferson Davis, History, διαθέσιμο εδώ
- Jefferson Davis, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Hitler into power, 1929-1934, BBC, διαθέσιμο εδώ
- Adolf Hitler, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Nazi Party, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Nazi Party, History, διαθέσιμο εδώ
- Schengen Area, European Commission, διαθέσιμο εδώ
- The Schengen Agreement, German Federal Foreign Office, διαθέσιμο εδώ
- 27 χρόνια Σένγκεν: μια ιστορία επιτυχίας, Deutsche Welle, διαθέσιμο εδώ
