Της Ρένας Δανατζή,
Θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα στο ζήτημα του bullying αναφορικά με την εμφάνιση είναι ένα. Δεν έχουμε κατανοήσει σε βάθος την τεράστια διαφορά του προσωπικού γούστου και τα λεπτά όριά του με την προσβολή. Η μόδα έχει αυστηρούς κανόνες, οι οποίοι στηρίζονται σε χρώματα, εποχές, γεωμετρικά σχέδια, τάσεις και αυτό είναι απόλυτα αποδεκτό και όμορφο. Δεν ανήκει όμως, όλος ο κόσμος στη μόδα. Και αυτό είναι επίσης αποδεκτό και όμορφο. Δεν είμαστε όλοι με βιβλία μόδας στα χέρια, δεν ακολουθούμε τις νέες τάσεις, δεν κάνουμε follow όλους τους οίκους μόδας και τους ακριβοπληρωμένους ambassadors τους.
Κάποιοι δεν μπορούν να στηρίξουν οικονομικά τη συγκεκριμένη ζωή, άλλοι δεν ενδιαφέρονται να το κάνουν και άλλοι δεν το θεωρούν απαραίτητο. Όπως και να έχει, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη μόδα, ενημερώνονται και μπαίνουν σε αυτόν τον κόσμο κάνοντας τη δύναμη της εικόνας και της διαφήμισης επάγγελμα. Ambassadors, μοντέλα, φωτογράφοι, υπάλληλοι οίκων, στυλίστες κοκ. Μας αρέσουν, τους θαυμάζουμε, ξεχωρίζουν από το πλήθος αλλά μην ξεχνάμε ότι βιοπορίζονται από αυτό. Είναι η εργασία τους και αποδίδουν καλά όπως αποδίδουμε όλοι – ο καθένας στον δικό του τομέα. Γι΄ αυτό, άλλωστε, και η καλή αίσθηση της μόδας είναι μάλλον δυσεύρετη. Δεν είναι εύκολο να είσαι στη μόδα.
Από την άλλη πλευρά πάλι, είμαστε ελεύθεροι, όλοι εμείς οι υπόλοιποι να ντυνόμαστε όπως μας αρέσει. Ανεξάρτητα από το σωματότυπό μας και την ηλικία μας, έχουμε την απόλυτη ελευθερία να επιλέγουμε ρούχα και υφάσματα μέσα στα οποία νιώθουμε όμορφα, άνετα, σέξυ, ρομαντικά και πάει λέγοντας. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα μια εικόνα που είτε αρέσει είτε δεν αρέσει. Μέχρι αυτό το σημείο όλα είναι φυσιολογικά. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποιος αποφασίζει να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του με τρόπο προσβλητικό, επιθετικό, ειρωνικό.
Όπως πολύ σωστά έχει πει η Σοφία Μουτίδου, έχει τεράστια διαφορά να ψιθυρίσεις σε μία φίλη σου ότι το φόρεμα που φοράει μία κοπέλα δεν σου αρέσει, με το να το φωνάξεις σε ένα γεμάτο αστικό. Ο τρόπος που κάνουμε κάτι δίνει ένταση, χρώμα και άρωμα στην πράξη μας. Ο Τάσος, που πολύ σωστά ζήτησε δημόσια συγγνώμη, θα έπρεπε να ξέρει ως πολύ προχωρημένη φυσιογνωμία, που κατά τα άλλα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, ότι εφόσον είναι δημόσιο πρόσωπο οφείλει να «φιλτράρει» όσα λέει, διότι έχει το δικό του πλέον κοινό, το οποίο μπορεί να επηρεάσει.
Καλοί οι κανόνες της μόδας, καλός και ο κανόνας της ρίγας, αλλά τι να την κάνουμε τη σωστή ρίγα, όταν το έχουμε χάσει εντελώς ως άνθρωποι βρε παιδιά;
