Του Θάνου Παπαδογιάννη,
Όπως κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με διάφορες επιγενόμενες δυσκολίες, έτσι και η πολιτική καλείται κάθε φορά να ανταποκρίνεται στις επιταγές της εν γένει κοινωνικής πραγματικότητας. Δηλαδή, όπως συμβαίνει σε κάθε εργασιακό χώρο, έτσι και στην πολιτική, αποτελεί γεγονός η ανακατανομή, ο αποχωρισμός και η αναδιάρθρωση του εκάστοτε κομματικού δυναμικού. Πολλά παραδείγματα από τη σύγχρονη πολιτική αποδεικνύουν ότι οι πολιτικές καριέρες αναζωπυρώνονται, ανατρέπονται ή, ακόμα, και απειλούνται, κατά καιρούς. Και αυτό διότι, οι εσωτερικές κομματικές σχέσεις, που αδιαμφισβήτητα ενυπάρχουν και διακλαδώνονται σε κάθε οργάνωση, περικλείονται από πολύ στενά όρια, τα οποία είναι εύκολο να παρακαμφθούν ποικιλοτρόπως.
Το φαινόμενο της επανένταξης ενός προσώπου σε ένα κόμμα ή ανανέωσης της πολιτικής του καριέρας είναι συχνό να συμβαίνει, λόγω της κινητικότητας των πολιτικών προσώπων μέσα αλλά και έξω από τα κόμματα. Η κινητικότητα αυτή παρατηρείται κυρίως μεταξύ των συναφών ιδεολογικά κομμάτων του ίδιου πολιτικού προσανατολισμού, συντηρητικού και προοδευτικού αντίστοιχα, όπως, άλλωστε είθισται στην πολιτική πρακτική.
Ειδικά μετά τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, η κομματική κινητικότητα διαφόρων προσώπων του χώρου ήταν προφανέστατη. Οι πολιτικές προσωπικότητες μοιράστηκαν στα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης: οι κεντρώοι με κλίση προς τη συντηρητική ιδεολογία μετέβησαν στη Νέα Δημοκρατία, ενώ οι πιο προοδευτικοί, στον ΣΥΡΙΖΑ. Παρόμοιο γεγονός είχαμε και με την πτώση του ΛΑΟΣ, αφού ένα μεγάλο τμήμα στελεχών του κόμματος απορροφήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία… Μάλιστα, αυτός είναι και ο πιο συχνός τρόπος να ξεκινήσει από την αρχή μια νέα πολιτική καριέρα σε κάποιο άλλο κόμμα για κάποιον βουλευτή ή κάποια βουλεύτρια.
Υπάρχουν και οι βουλευτές εκείνοι οι οποίοι έχουν αλλάξει παραπάνω από δύο κόμματα στην πολιτική τους σταδιοδρομία, όπως είναι ο βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ, ο οποίος έχει μετακινηθεί πέντε φορές (ΝΔ, Δημοκρατική Συμμαχία, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ΚΙΝΑΛ), και άλλα πολιτικά πρόσωπα, όπως ο Στάθης Παναγούλης, ο Μανώλης Γλέζος, ο Στέφανος Μάνος, ο Βασίλης Παϊτέρης, ο Μάκης Βορίδης, ο Νίκος Κοτζιάς, ο Βασίλης Οικονόμου και ο Γρηγόρης Ψαριανός.
Όμως, η κομματική αυτή ανταλλαγή βουλευτών δεν είναι ο μόνος λόγος μιας καινούριας αρχής στον πολιτικό χάρτη ή της παύσης μιας καριέρας στον χώρο αυτόν. Ιατρικά απρόοπτα περιστατικά μπορεί να ανακόψουν μια πολιτική πορεία. Τρανό και επίκαιρο το παράδειγμα της εκλιπούσας Φώφης Γεννηματά, η τέως πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, η οποία αποσύρθηκε από την κούρσα της αρχηγίας του κόμματος για να αφοσιωθεί πλήρως στην υγεία της, ώστε να μπορέσει να την αντιμετωπίσει με τον αποτελεσματικότερο δυνατό τρόπο.
Επίσης, ο Νίκος Χαρδαλιάς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το «πόστο» του από την καθημερινή ενημέρωση των πολιτών για την πορεία της πανδημίας του κορωνοϊού και τα εκάστοτε κυβερνητικά μέτρα, μετά από το ισχαιμικό του επεισόδιο στα μέσα του Αυγούστου. Και ειδικά μετά τη μετακίνησή του από το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας στο Υπουργείο Άμυνας, έχει πολύ καιρό να προβεί σε κάποια δήλωση.
Συνεπώς, γίνεται αντιληπτό ότι η ρευστή κατάσταση της πολιτικής ιδιότητας ενός προσώπου, οδηγεί μοιραία στον επαναπροσδιορισμό στο γενικότερο πλαίσιο αναδιάρθρωσης και επικαιροποίησής τους. Συγκεκριμένα, η αναλωσιμότητα, αλλά και ο υφιστάμενος ανταγωνισμός των ενασχολούμενων με την πολιτική, προκαλεί αδιαμφισβήτητες ανακατανομές στον πολιτικό στίβο. Λόγω των προαναφερθέντων περιπτώσεων, τα πρόσωπα εύκολα αντικαθίστανται ή τίθενται σε παύση. Εξάλλου, τα απρόσμενα γεγονότα συνιστούν κομμάτι της ζωής κι επηρεάζουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό κάθε κοινωνική, πολιτική και εργασιακή δραστηριότητα. Αν μη τι άλλο, οφείλουμε να αποδεχόμαστε οποιαδήποτε «αναποδιά» και να προχωράμε μπροστά, αντιλαμβανόμενοι τα λάθη του παρελθόντος, διαγράφοντας μια ανοδική πορεία προς την εξέλιξη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Αποχώρηση Χαρδαλιά: «Αφήνω πίσω ένα κομμάτι της καρδιάς μου», aftodioikisi.gr, διαθέσιμο εδώ
