Του Νικόλαου-Νεκτάριου Δημητρά,
1812: Ο στρατός του Ναπολέοντα υποχωρεί, διασχίζοντας τον δρόμο της Καλούγκα, μετά τη συντριπτική ήττα του κατά τη γαλλική εισβολή στη Ρωσία. Περίπου εκατό χιλιάδες στρατιώτες, προσπαθώντας να αποφύγουν τη μάχη, ακολούθησαν τον δρόμο, με στόχο να οδηγηθούν στο Σμολένσκ, όπου θα έβρισκαν τρόφιμα για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Ωστόσο, ο αντίπαλός τους, αρχιστράτηγος Κουτούζοφ, εμπόδισε τα σχέδιά τους. Έχοντας δύναμη πολλών δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών, οδήγησε τον στρατό του Ναπολέοντα σε πόλεμο, στη μάχη του Μαλογιαροσλάβετς. Ενώ αρχικά νικούσε ο γαλλικός στρατός, τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Αν και η υποχώρηση ήταν επιτυχής, η μάχη καθυστέρησε τον Ναπολέοντα, με αποτέλεσμα να βρεθεί περικυκλωμένος από τους υπόλοιπους Ρώσους στρατηγούς (νότια κατέφθανε η στρατιά του Δούναβη, του στρατηγού Τσιτσαγκόφ, βόρεια του στρατηγού Βίτγκενσταϊν). Το δυνατό κρύο -αναρίθμητοι άνδρες πέθαιναν καθημερινά, εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών-, οι αλλεπάλληλες μάχες, σε συνδυασμό με την οξυδέρκεια του Ρώσου στρατηγού Κουτούζοφ, επέφεραν τον κατακερματισμό σχεδόν όλου του γαλλικού στρατού.
1921: Διεξάγεται εξέγερση στη Λισαβόνα, στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, γνωστή ως «Ματωμένη Νύχτα» (“Noite Sangrenta”), εναντίον της Κυβέρνησης του António Joaquim Granjo. Ο τελευταίος εκπροσωπούσε το Φιλελεύθερο Κόμμα, το οποίο κατάφερε να νικήσει στις Εκλογές του 1919, στερώντας έτσι τη νίκη από τους Ρεπουμπλικάνους για πρώτη φορά μετά την Επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου του 1910, κατά την οποία εγκαθιδρύθηκε η Πρώτη Δημοκρατία της Πορτογαλίας (República Portuguesa). Η νίκη του κόμματός του είχε προκαλέσει ισχυρές αντιδράσεις στους Ρεπουμπλικάνους και οδήγησε στη «Ματωμένη νύχτα», της οποίας ηγετικά πρόσωπα ήταν ο συνταγματάρχης Manuel Maria Coelho και ο Abel Olímpio. Σημασία έχει πως σε αυτήν την εξέγερση συμμετείχε ενεργά η Χωροφυλακή (Guarda Nacional Republicana), το Ναυτικό και το Πυροβολικό της Πορτογαλίας, τα οποία συγκεντρώθηκαν στην Terreiro do Paço, κατά τα ξημερώματα εκείνης της ημέρας. O António Granjo παραιτήθηκε και παρέδωσε την Κυβέρνηση στον Φιλελεύθερο António José de Almeida, ο οποίος δεν είχε διάθεση να παραδώσει τη χώρα στους Ρεπουμπλικάνους, γεγονός που δημιούργησε ένα κλίμα χάους και ακυβερνησίας στην Πορτογαλία. Η κίνηση του António Granjo όξυνε τα πνεύματα, με αποτέλεσμα να δολοφονηθεί μαζί με αρκετούς άλλους πολιτικούς του κόμματος. Η κατάσταση εξομαλύνθηκε στα τέλη του Ιανουαρίου του επόμενου έτους, όταν δηλαδή οι Ρεπουμπλικάνοι κέρδισαν 74 από τις 163 έδρες της Βουλής και 37 από τις 70 της Γερουσίας.
1950: Η Νότια Κορέα και ο ΟΗΕ καταλαμβάνουν την Πιονγιάνγκ, την πρωτεύουσα, δηλαδή, της Βόρειας Κορέας στο πλαίσιο του Πολέμου της Κορέας που ξεκίνησε το ίδιο έτος. Η πόλη υπέστη σοβαρές καταστροφές και καταλήφθηκε από δυνάμεις της Νότιας Κορέας, αλλά και της Δύσης. Η Νότια Κορέα είχε τη στήριξη των Ηνωμένων Εθνών και των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια προσπάθεια περιστολής της επιθετικότητας και της εξάπλωσης του Κομμουνισμού κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Παρόλο που η Βόρεια Κορέα ξεκίνησε τον πόλεμο και που στην αρχή κέρδιζε έδαφος γρήγορα, τα πράγματα άλλαξαν τροπή. Η Νότια Κορέα (με την υποστήριξη της Δύσης) όχι μόνο αντιστάθηκε, αλλά και αντεπιτέθηκε. Σε αυτό το χρονικό πλαίσιο της αντεπίθεσης εντάσσεται και η κατάληψη της Πιονγιάνγκ. Ο Πόλεμος της Κορέας έληξε το 1953 με ανακωχή και παύση των συγκρούσεων και στοίχισε πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και για τις δύο πλευρές.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Marriot Emma, Παγκόσμια Ιστορία, Οκτώ, Αθήνα, 2015
- Jacques Bainville, Histoire de France, Perrin, Paris, 1924
- Chandler, David G. The Campaigns of Napoleon, Macmillan, New York, 1966
- Cumings, Bruce. The Korean War: A History, Modern Library, New York, 2011
- Konstam, Angus. Historical Atlas of the Napoleonic Era, Mercury Books, London, 2003
- Blair, Clay. The Forgotten War: America in Korea, 1950–1953. Naval Institute Press, Annapolis, 2003
- A “Noite Sangrenta”: o que aconteceu em Portugal no ano de 1921, National Geographic, διαθέσιμο εδώ
