Της Αγγελικής Κόκκαλη,
690: Η Γου Ζετιάν ίδρυσε τη σύντομη Δυναστεία των Ζου, διακόπτοντας τη διακυβέρνηση των Τανγκ (618-690 και 705-907). Η μεσοβασιλεία της πρώτης και μοναδικής γυναίκας Αυτοκράτειρας της Κίνας ξεκίνησε όταν καθαίρεσε τον γιο της, Αυτοκράτορα Ρουιτσόνγκ (684-690), παίρνοντας επίσημα τη θέση του. Καθώς επιθυμούσε περαιτέρω απομάκρυνση από την προηγούμενη δυναστεία, εκμεταλλεύτηκε τις αξίες του Κομφουκιανισμού, για να αυτοπροβληθεί. Η συμμετοχή της σε θρησκευτικές τελετές στόχο είχε την εδραίωση του ονόματός της και την εξασφάλιση της «Ουράνιας νομιμότητας». Δεν εφησυχάστηκε, ωστόσο, και προέβη σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Βασικό μέλημά της υπήρξε η μείωση της ισχύος της παλαιάς κινεζικής τάξης και η αναθεώρηση των υπαλληλικών θέσεων στο δημόσιο, με ταυτόχρονο άνοιγμα προς όλες τις τάξεις. Διατήρησε τη δημοφιλία της, ιδρύοντας μια γραμμή άμεσης επικοινωνίας με τον λαό, ο οποίος μπορούσε να καταθέτει τα αιτήματά του χωρίς γραφειοκρατικά κωλύματα. Κατόρθωσε, επομένως, να εισάγει αξιοσημείωτες μεταρρυθμίσεις και στους τομείς της εκπαίδευσης, της γεωργίας, του στρατού και του πολιτισμού. Εντούτοις, απέτυχε να ριζώσει τη νεοσύστατη δυναστεία της. Ο πολιτικός της ζήλος μετατράπηκε σε παράνοια, οδηγώντας την σε εκτελέσεις. Σταδιακά, η Αυτοκρατορία πέρασε σε ένα κύκλωμα διαφθοράς και αβεβαιότητας. Το 705, δικαστικοί υπάλληλοι, μη ανεχόμενοι την κατάσταση, ανέτρεψαν τη Γου Ζετιάν με πραξικόπημα, σκότωσαν τους εραστές της και αποκατέστησαν τη Δυναστεία των Τανγκ.
1448: Ξέσπασε η δεύτερη μάχη του Κοσσυφοπεδίου ανάμεσα στο Ουγγρικό Βασίλειο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πρόκειται για μια τριήμερη χερσαία σύγκρουση, η οποία έλαβε χώρα πολύ κοντά στην Πρίστινα, και ολοκληρώθηκε με ολοκληρωτική νίκη των Οθωμανών. Η Ουγγαρία αποτελούσε ισχυρό εχθρό για τους Οθωμανούς, καθώς επιθυμούσε δίοδο στα Βαλκάνια. Η επεκτατική πολιτική των Οθωμανών προβλημάτιζε τον Ούγγρο Κυβερνήτη, Ιωάννη Ουνυάδη, ο οποίος προηγουμένως είχε επιτεθεί ανεπιτυχώς στους Οθωμανούς στη Βάρνα (1444). Αυτή τη φορά, προσπάθησε να ενώσει τις αντιοθωμανικές δυνάμεις και να αιφνιδιάσει τα μουσουλμανικά στρατεύματα στις 17 Οκτωβρίου. Ωστόσο, εμπόδιο στις βλέψεις του στάθηκε ο ηγεμόνας της Σερβίας. Πληροφορούμενος για τις ουγγρικές ενέργειες, ο Οθωμανικός στρατός είχε ήδη καταφθάσει στην περιοχή. Στις 18 Οκτωβρίου, η οχλοβοή της μάχης εντάθηκε με τη χρήση κανονιών και βλημάτων, τα οποία έπληξαν και τα δύο στρατόπεδα. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν και οι Οθωμανοί μπόρεσαν να εκμηδενίσουν τις δυνάμεις του Ουνυάδη, στις 20 Οκτωβρίου. Ο τελευταίος υπέστη μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές αποτυχίες του. Η νίκη του Σουλτάνου Μουράτ Β΄ επικύρωσε την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Βαλκανική Χερσόνησο, καθώς μετρίασε τοπικές αντιδράσεις, θέτοντας την περιοχή υπό τον έλεγχό του. Ταυτόχρονα, τόνισε τη παντοδυναμία του Οθωμανικού Στρατού, και συγκεκριμένα, των Γενίτσαρων, που αποτελούσαν τον πυλώνα της πολεμικής μηχανής της Αυτοκρατορίας.
1943: Ολοκληρώθηκε, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής της Βιρμανίας-Ταϊλάνδης. Στις αρχές του 1942, η Ιαπωνική Αυτοκρατορία εισέβαλε και κατέλαβε τη Βιρμανία στη Νοτιοανατολική Ασία. Επρόκειτο για μια περιοχή πυκνής ζούγκλας, γεγονός που καθιστούσε αδύνατο τον πολεμικό εφοδιασμό των Ιαπώνων. Καθώς επιθυμούσαν να καταλάβουν κι άλλες περιοχές της Ινδοκίνας, αποφάσισαν να κατασκευάσουν ένα σιδηροδρομικό δίκτυο υποστήριξης των αποστολών τους, παρακάμπτοντας τις επικίνδυνες ναυτιλιακές διαδρομές εφοδιασμού γύρω από την υποήπειρο. Το δίκτυο αυτό έμεινε γνωστό ως ο Σιδηρόδρομος της Βιρμανίας ή ο Σιδηρόδρομος Θανάτου. Με στόχο την ταχύτερη δυνατή ολοκλήρωσή του, αποφάσισαν να στείλουν στην περιοχή 60.000 αιχμαλώτους πολέμου των Συμμαχικών Δυνάμεων, που είχαν πέσει στα χέρια τους στις αρχές του 1942. Η σκληρή σωματική εργασία, οι ακραίες καιρικές συνθήκες, η έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης και τροφίμων, η βάναυση και μοχθηρή μεταχείριση των Ιαπώνων φρουρών και οι αποκρουστικές συνθήκες διαβίωσης καθιστούσαν τη δουλειά τους σχεδόν αδύνατη. Η Ιαπωνία αναγκάστηκε να αποστείλει περαιτέρω εργατικό δυναμικό, καθώς οι κρατούμενοι είχαν εξαντληθεί. Εν τέλει, ο σιδηρόδρομος μήκους 415 χιλιομέτρων που ένωνε τη Βιρμανία με την Ταϊλάνδη ολοκληρώθηκε, εις βάρος, όμως, των ανθρώπινων ζωών, που παραδόθηκαν στους μουσώνες, τις ασθένειες και τα βασανιστήρια. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, 32 Ιάπωνες στρατιωτικοί καταδικάστηκαν σε θάνατο για τις θηριωδίες που προκάλεσαν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Emily Mark, Wu Zetian, World History, διαθέσιμο εδώ
- Mike Dash (2012), The Demonization of Empress Wu, Smithsonian Magazine, διαθέσιμο εδώ
- Rachael Rothstein-Safra (2017), The Rhetoric of Transgression: Reconstructing Female Authority through Wu Zetian’s Legacy (προπτυχιακή εργασία με αριστείο), Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα, ΗΠΑ
- Yuen Ting Lee (Φθινόπωρο 2015), “Wu Zhao Ruler of Tang Dynasty China” στο Education about ASIA Vol. 20, No. 2, σσ. 14-18
- Battle of Kosovo, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Mark Whelan (Ιανουάριος 2016), “Pasquale de Sorgo and the Second Battle of Kosovo (1448): A Translation” στο The Slavonic and East European Review Vol. 94, No. 1, σσ. 126-145
- Burma Railway, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- The completion of the Thai Burma Railway, VeteransSA, διαθέσιμο εδώ
- Siddhartha Mukherjee, The Death Railway, Farbound.net, διαθέσιμο εδώ
