Της Ιωάννας Μπάκουλη,
Το “The Guilty” (Ο Ένοχος) σε σκηνοθεσία Αντουάν Φουρκουά (“Training Day”, “Olympus has fallen”) και σε σενάριο του Νικ Πιζολάτο, αποτελεί μία προσπάθεια του Netflix να κάνει remake τη δανέζικη αυθεντική παραγωγή. Η συγκεκριμένη ομότιτλη ταινία του 2018, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Gustav Möller, είχε συναρπάσει τόσο τους κριτικούς όσο και το κοινό, με ένα σκορ 98% στην έγκυρη πλατφόρμα Rotten Tomatoes. Στη νέα ταινία του 2012, ο Τζέικ Γκίλενχαλ, τον οποίο γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά από ταινίες, όπως το “Brokeback Mountain” και το “Jarhead”, είναι ο πρωταγωνιστής του ψυχολογικού θρίλερ που «σαρώνει», και σίγουρα μετά την επιτυχία της δανέζικης παραγωγής, έχει πολλά να αποδείξει!
Αναφορικά με την υπόθεση του έργου, ο Τζο Μπέιλορ είναι ένας για κάποιον άγνωστο λόγο υποβιβασμένος αστυνομικός και βρίσκεται στο πόστο του στο τηλεφωνικό κέντρο Άμεσης Δράσης Έκτακτων Αναγκών του αστυνομικού τμήματος και εξυπηρετεί σχεδόν μηχανικά τους πολίτες. Απορροφημένος από τα δικά του προβλήματα ξαφνικά λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από μία γυναίκα, την Έμιλι, την οποία φαίνεται να την έχει απαγάγει ο πρώην σύζυγός της. Ο Τζο προσπαθεί να βοηθήσει την άτυχη γυναίκα με τις λιγοστές πληροφορίες που έχει λάβει. Στη συνέχεια, συμπτωματικά, καλεί και η 10χρονη κόρη της Έμιλι ζητώντας βοήθεια και αναφέροντας πως ψάχνει τους γονείς της. Ο ευαισθητοποιημένος αστυνομικός, έχοντας και ο ίδιος μία μικρή κόρη, προσπαθεί με κάθε τρόπο, ακόμα και πέρα από τα όρια της αρμοδιότητας του να βοηθηθεί αυτήν την οικογένεια.
Η ερμηνεία του Τζέικ Γκίλενχαλ είναι αξιόλογη και ο ηθοποιός κατάφερε να φέρει εις πέρας τον σκοπό του και να μας μεταδώσει την αγωνία για την εξέλιξη της πλοκής. Κυρίως έγινε έντονα αντιληπτό πως η επιμονή του Τζο να λύσει το πρόβλημα της Έμιλι είναι ένας τρόπος να βοηθήσει τον ίδιο του τον εαυτό να λύσει τα δικά του προβλήματα, τα οποία, όντας ασθματικός, τον επιβαρύνουν. Η σκηνοθεσία του Φουρκουά είναι απλή και εστιάζει στην ψυχική κατάσταση που επικρατεί στο μυαλό του χαρακτήρα με έντονα κοντινά πλάνα που μεταδίδουν στον θεατή τα συναισθήματά του. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί η κλειστοφοβική αίσθηση της ταινίας, καθώς ο πρωταγωνιστής κινείται συνεχώς μόνο στους δύο χώρους του αστυνομικού τμήματος. Το σενάριο του Πιζολάτο μπορεί να χαρακτηριστεί επίσης απλό και εξαιρετικά βασισμένο στο δανέζικο πρωτότυπο, το οποίο ακολουθεί πιστά. Οι κριτικές κοινού και ειδικών μέχρι στιγμής δείχνουν να κοιτάζουν με αρκετή συμπάθεια την ταινία, αν και υπάρχει σε μεγάλο βαθμό η άποψη ότι δεν αγγίζει την αρτιότητα της δανέζικης παραγωγής του 2018.
Η ταινία αυτή προσπαθεί να περάσει το μήνυμα πως τα πράγματα δεν είναι πάντοτε όπως τα βλέπουμε επιφανειακά και πως η αλήθεια μπορεί να υπάρχει πέρα από αυτό. Παρόλα αυτά, αν και δε στερείται καθόλου πιο ειδικών νοημάτων, η ταινία “The Guilty”, μπορεί να αποτελεί και μία καλή επιλογή για να χαλαρώσεις με μια ταινία, όμως η μονοτονία της και η σταθερότητά της σε ένα συγκεκριμένο θέμα με άγνωστη εν τέλει την έκβαση, αλλά και την ιστορία του ήρωα, αφήνει τον θεατή κάπως αδιάφορο και με αρκετές απορίες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- The Guilty (2021), Rotten Tomatoes, διαθέσιμο εδώ.
