Της Μαρίας Κελεπούρη,
Με τον Κώστα Καφάση έχουμε ένα κοινό. Τον τόπο μας. Ένα χωριό στη μέση του κάμπου που τις ζεστές ώρες του θέρους δροσίζεται από τον ποταμό Ενιπέα, τον αρχαίο Θεό που αγάπησε η μυθολογική Τυρώ. Σ’ αυτό το χωριό γεννήθηκε κι εκείνος τον Αύγουστο του 1940, σχεδόν δύο μήνες πριν την έναρξη των ελληνοιταλικών συγκρούσεων και πέρασε τα παιδικά του χρόνια κοντά στον πατέρα του που ήταν δεξιός ψάλτης, αλλά αριστερός στα πολιτικά του φρονήματα, γι’ αυτό και δεν ωφελήθηκε του αναδασμού που έγινε μετά τον εμφύλιο.
Από την Ιτέα Καρδίτσας, όπου έβλεπε τα λεγόμενα «μπουλούκια» να περιοδεύουν στην επαρχία παρουσιάζοντας τις θεατρικές τους παραστάσεις, ο έφηβος Κώστας φτάνει, ως συνοδηγός φορτηγού που μετέφερε κρέας, στην Αθήνα, για να λάβει μέρος στον διαγωνισμό ταλέντων που διοργάνωνε τότε το περιοδικό «Θεατής». Ο σκοπός του ήταν να βρεθεί ανάμεσα στους νικητές, στους οποίους θα δινόταν η ευκαιρία να κάνουν έναν δίσκο. Όμως, το αποτέλεσμα δεν ήταν το προσδοκώμενο κι εκείνος γύρισε πίσω, χωρίς όμως να σταματήσει να προσπαθεί. Αργότερα, επιστρέφει στην πρωτεύουσα για να σπουδάσει στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου γνώρισε τον Γιώργο Μαρίνο, με τον οποίο συνεργάστηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1962, στην παράσταση του Μάνου Χατζιδάκι «Οδός Ονείρων». Τρία χρόνια αργότερα, το τέλος της στρατιωτικής του θητείας ακολουθεί η συμμετοχή του στην επιθεώρηση των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, «Αυλή και πεζοδρόμιο», με πρωταγωνίστρια τη Ρένα Βλαχοπούλου.
Οι γνώσεις της επιθεώρησης και οι πενιχρές αμοιβές του θεάτρου τον οδήγησαν να δεχθεί την πρόταση από μία μπουάτ της Πλάκας, την «Κατακόμβη», όπου εμφανιζόταν παράλληλα με τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς «Η γειτονιά μας» (1972-1977), η οποία προβάλλονταν μέσω του σταθμού της ΥΕΝΕΔ. Στη σειρά, το σενάριο της οποίας υπέγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης, υποδυόταν τον ρόλο του «Ιωνάθαν», που αρχικά προοριζόταν για τον Σωτήρη Τζεβελέκο και σε εκείνον προτάθηκε μετά από σύσταση της Λίτσας Μαρούδα. Λίγα χρόνια νωρίτερα συμμετείχε σε γνωστές ελληνικές ταινίες, όπως «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Καλώς ήλθε το δολάριο» (1967), «Το πιο λαμπρό αστέρι» (1967), «Μαριχουάνα Στοπ» (1971) και άλλες.
Η επιτυχία που γνώριζε ο Κώστας Καφάσης μέσω του ρόλου του στη σειρά, έφερε την πρόταση του Γιάννη Μαργωμένου και τη συνεργασία του στο ιστορικό πια «Φαληρικόν», με τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Φωτεινή Μαυράκη και τον Σπύρο Ζαγοραίο. Ο τελευταίος μάλιστα, του έγραψε το τραγούδι «Ο Αλήτης», το οποίο ωστόσο άργησε να κυκλοφορήσει λόγω της μη αναγνωρισιμότητας του τραγουδιστή του. Αργότερα, ξεκίνησε και η συνεργασία του με έναν από τους πιο γνωστούς λαϊκούς συνθέτες, τον Κώστα Ψυχογιό, όταν ο ίδιος το 1974 τον άκουσε τυχαία σε ένα μαγαζί που τραγουδούσε και έναν χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε ο δίσκος τους. Σ’ αυτόν περιλαμβάνονταν τραγούδια όπως το «Δεν μπορεί είν’ αδύνατον», «Η ώρα της φωτιάς» και φυσικά το «Γέλα κυρία μου», που μέχρι σήμερα αποτελεί σήμα κατατεθέν του.
Ως το 1985, η καριέρα του σημειώνει ανοδική πορεία με την κυκλοφορία τεσσάρων ακόμη δίσκων και συνεργασίες με τον Τάκη Μουσαφίρη και τον Νάκη Πετρίδη. Όμως, την επιτυχία της δεκαετίας του 1980 διαδέχεται μία δισκογραφική παύση. Αποτέλεσμα της εμπορικής τακτικής που ακολουθούσε η μουσική βιομηχανία. Έτσι, ο Κώστας Καφάσης έμεινε για πολύ καιρό «στα αζήτητα», όπως απάντησε και ο ίδιος σε συνέντευξή του, για να επιστρέψει το 2003 σε μία σύμπραξη με ροκ στοιχεία με το συγκρότημα «ΖΗΜΙΑΑ».
Όμως, ποτέ δεν επωφελήθηκε από τις δημόσιες σχέσεις και δεν είχε παράπονο γι’ αυτό. Ήταν ένας ανεξάρτητος από στερεότυπα άνθρωπος, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και έμφυτο χιούμορ, συνέπεια άλλωστε και της θεατρικής του φύσης, την οποία ποτέ δεν απαρνήθηκε, εφόσον είχε συμμετάσχει σε κάποια από τα αυτοτελή επεισόδια της πολυετούς σειράς του MEGA, «Επτά Θανάσιμες Πεθερές».
Με την μπάσα φωνή του, ο Κώστας Καφάσης έγινε αγαπητός από το κοινό, όσο κι αν πολλές φορές δεν εκτιμήθηκε σωστά η δυναμική του ως καλλιτέχνη, έχοντας αφιερωθεί σε ένα είδος μουσικής που, όπως παραδέχτηκε, δεν ήταν προσωπική του επιλογή, αλλά οι συγκυρίες τον οδήγησαν εκεί και όπως φάνηκε το υποστήριξε χωρίς προκαταλήψεις και ενδοιασμούς. Μόνο με το κέφι και το ταλέντο του. Σαν σήμερα, στις 13 Οκτωβρίου του 2010, η φωνή του «Γέλα κυρία μου» έσβησε σε ηλικία 70 ετών, από καρκίνο, έχοντας χαράξει τη δική της πορεία στην ιστορία του πενταγράμμου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Κώστας Καφάσης (Συνέντευξη στον Κραουνάκη), youtube.com, διαθέσιμο εδώ
- Κώστας Καφάσης – Ένας βασιλιάς στα αζήτητα, katiousa.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αφιερώματα στον Κώστα Καφάση, iteakarditsasblogspot.gr, διαθέσιμο εδώ
