Είναι τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» πλαστά;

Του Κωνσταντίνου Δήμου,

Σίγουρα όλοι -ή έστω οι περισσότεροι από εσάς- έχετε ακούσει από κοινούς γνωστούς ή έχετε διαβάσει στο διαδίκτυο για την ύπαρξη ή μη ύπαρξη μιας εβραιομασονικής παγκόσμιας συνομωσίας με σκοπό την εγκαθίδρυση μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ). Οι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής συνήθως επικαλούνται ένα θεμελιώδες κείμενο που διέρρευσε τυχαία και γνώρισε ευρεία απήχηση από το 1920 και έπειτα, οπότε μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, τα «Πρωτόκολλα των Σοφών (ή Πρεσβυτέρων) της Σιών» (1900/1), όπου εξηγείται το σχέδιο των (αμερικανοεβραίων σιωνιστών) για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας μυστικής κυβέρνησης, ένα υπερκράτος-Λεβιάθαν που ουσιαστικά θα ελέγχει κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Το ερώτημα, όμως, το οποίο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε παραμένει: Από πού προέρχονται τα «Πρωτόκολλα» και ποια η γνησιότητά τους;

Η ιστορία μας ξεκινά στα τέλη του 18^ου αιώνα, από μια μικρή ομάδα επαναστατών που συγκρότησαν μια μυστική εταιρεία, η οποία δραστηριοποιήθηκε το διάστημα 1776-1785, οπότε και διαλύθηκε οριστικά, οι «Φωτισμένοι της Βαυαρίας». Επικεφαλής της ομάδας αυτής ήταν ο Γερμανός ελευθεροτέκτονας, Adam Weishaupt (Άνταμ Βαϊσχάουπτ, στα γερμανικά σημαίνει «Σοφό Κεφάλι»), γνωστός και με το παρατσούκλι «Σπάρτακος», από τον ομώνυμο αρχηγό των ξεσηκωμένων δούλων στα χρόνια της αρχαίας Ρώμης. Ο Weishaupt ήταν επίσης καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ίνγκολσταντ. Βασικοί στόχοι της μυστικής ομάδας που συγκροτήθηκε ήταν η κατάλυση των φεουδαρχικών σχέσεων μεταξύ του γαιοκτήμονα αριστοκράτη και του φροντιστή της ιδιοκτησίας του πρώτου, καθώς και ο ξεριζωμός της μοναρχίας. Παίρνοντας υπό τον έλεγχό του μια μασονική στοά την 1η Μαΐου 1776, ο Weishaupt επιθυμούσε να επεκτείνει την αρχικά 5μελή ομάδα του σε ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο κατατρεγμένων ριζοσπαστών διανοούμενων, εξ ου και το όνομα “Perfectibilistes” («Τελειοκράτες/ Τάγμα των Τέλειων») ή αλλιώς “Illuminati” («Πεφωτισμένοι»). Η ομάδα του έφτασε τα 3.000 μέλη, ενώ ένα νέο πρακτικό κατά τα μασονικά πρότυπα ξεκίνησε να εφαρμόζεται.

Ωστόσο, δεν άργησαν να εμφανιστούν τα πρώτα σύννεφα στον ορίζοντα: κάποιοι στο εσωτερικό της οργάνωσης πρόδωσαν τον Weishaupt και διέδωσαν το σχέδιο του για αύξηση της επιρροής του, ακόμη και εκτός της οργάνωσης. Στα μέσα της δεκαετίας του 1780, τα μέλη επικηρύχτηκαν ως παράνομοι και ο Weishaupt μαζί με κάποιους ακολούθους του διέφυγαν σε γειτονικές περιοχές. Η φήμη τους όμως παρέμεινε ζωντανή και τα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, οι Illuminati επανήλθαν στο πολιτικό προσκήνιο, αυτή τη φορά ως «Γερμανική Ένωση». Θεωρήθηκαν ως οι άμεσοι υπαίτιοι πίσω από την Επανάσταση, σύμφωνα με το Γάλλο κληρικό Ωγκυστέν ντε Μπαρουέλ (1741-1820) και το βιβλίο του Απομνημονεύματα στην υπηρεσία της Ιστορίας του Ιακωβινισμού (1797-8). Κατά τον ίδιο, οι Illuminati και ελευθερομασόνοι είχαν οργανώσει τη Γαλλική Επανάσταση. Ακόμα και το σύνθημα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» φαίνεται να είχε μασονικές προεκτάσεις, αφού ουσιαστικά διακήρυττε τον εξισωτισμό. Το βιβλίο του Μπαρουέλ έκανε πάταγο στην Ευρώπη και Αμερική, βοηθώντας στη διάδοση της υποτιθέμενης ύπαρξης μιας ελιτιστικής κλίκας που κινεί παρασκηνιακά τα νήματα.

Παραδόξως, όμως, η πραγματεία αυτή δεν αναφέρει τίποτα για Εβραίους συνωμότες που επιβουλεύονται την κατάργηση κάθε συνταγματικής ελευθερίας και της επιβολής μιας δικτατορικής «Διεθνούς Σιωνιστικής Συνομωσίας» που θα αντικαθιστούσε τον δυτικοχριστιανικό πολιτισμό, αλλά αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη του 19^ου και 20^ου αιώνα. Το 1806, ο Μπαρουέλ έλαβε ένα ανησυχητικό μήνυμα από κάποιον Tζ. Μπ. Σιμονίνι, έναν συνταξιούχο Φλωρεντινό απόστρατο, που ισχυριζόταν πως είχε διεισδύσει μεταμφιεσμένος σαν Εβραίος σε μια συγκέντρωσή τους στο Πιεμόντε της Βόρειας Ιταλίας. Οι εκεί Εβραίοι τού εκμυστηρεύτηκαν ότι όντως αυτοί είχαν ιδρύσει τους Illuminati και τη μασονία, είχαν εισχωρήσει εντός του χριστιανικού κλήρου και τέλος ότι η ιουδαϊκή αυτή σέκτα -έχοντας συγκεντρώσει μεγάλη επιρροή και πόρους- σκόπευε να τοποθετήσει στη θέση του Ποντίφικα έναν Εβραίο.

Όμως, από πού τελικά προέρχονται τα «Πρωτόκολλα», θα αναρωτηθεί κανείς. Η επικρατέστερη θεωρία είναι και η πιο λογική: η προέλευσή τους είναι άγνωστη γιατί μάλλον πολύ απλά αποτελούν ένα αμάλγαμα, μια σύνθεση από πολλά διαφορετικά έργα, πολιτικά φυλλάδια, καταγεγραμμένες φήμες και διαδόσεις στη διάρκεια των χρόνων, τα οποία σταδιακά διαμόρφωσαν το τελικό κείμενο που έφτασε τελικά στα χέρια μας (με παρόμοιο τρόπο μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουν αλλοιωθεί και τα αρχικά κείμενα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, εξαιτίας των αλλεπάλληλων προσθαφαιρέσεων).

Κάποια ενδεικτικά κείμενα που βοήθησαν στη δημιουργία του εβραϊκού τραπεζικού «μπαμπούλα» είναι τα εξής: ένας αξιωματούχος του πρωσικού ταχυδρομείου, ονόματι Χέρμαν Γκόντσε (με το ψευδώνυμο sir John Retcliffe), εκδίδει ένα μυθιστόρημα, του οποίου η ύπαρξη παραμένει αμφιλεγόμενη, όπου σε κεφάλαιο με τίτλο «Στο Εβραϊκό Νεκροταφείο της Πράγας» περιγράφεται η συγκέντρωση των σοφών των 12 φυλών του Ισραήλ πάνω από τον τάφο του ανώτατου ραβίνου με σκοπό την καταστροφή της χριστιανοσύνης. Αργότερα, το απόσπασμα αυτό θα επανακυκλοφορήσει στη Ρωσία και τη Γαλλία με μορφή φυλλαδίου. Ένα άλλο παράδειγμα δαιμονοποίησης της εβραϊκής φυλής αποτελεί το βιβλίο του Edouard Drumont (Εντουάρντ Ντρυμόν) La France Juive (Η Εβραϊκή Γαλλία, 1886), στο οποίο ο Weishaupt κατηγορείται ως Εβραίος στην καταγωγή και στο θρήσκευμα. Το τελευταίο κομμάτι του παζλ, που συμπληρώνει τα «Πρωτόκολλα», είναι ένα φυλλάδιο του 1865 με τίτλο «Διάλογος στην Κόλαση μεταξύ Μοντεσκιέ και Μακιαβέλι» του Μορίς Ζολί, ένας λίβελλος κατά του Ναπολέοντα Γ΄.

Στις αρχές του 20^ου αι., μια πρώτη εκδοχή των «Πρωτοκόλλων» κυκλοφορεί στην τσαρική Ρωσία από το Σέργιο Νείλο το 1902, περιλαμβάνοντας 24 κεφάλαια και 1.200 σελίδες, υπό τη μορφή σημειώσεων. Πιθανώς ξαναεκδόθηκε το 1903, ωστόσο τα αντίτυπα εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς (αγοράστηκαν από Εβραίους;). Ακολούθησαν νέες εκδόσεις το 1911, 1912 και 1920, ενώ αυτή του 1917 καταστράφηκε από τους μπολσεβίκους. Ο Σέργιος Νείλος το 1917 θα δηλώσει ότι το υλικό για τη συγγραφή των «Πρωτοκόλλων» του δόθηκαν από γαλλικά φυλλάδια που του προμήθευσε ο Alexis Nicolajevich Souchotin, στρατάρχης της ευγένειας του Chern. Υπάρχουν δύο υποθέσεις πάνω σ’ αυτό: είτε αντιγράφηκαν από κάποια χριστιανή κατάσκοπο, ερωμένη κάποιου μυημένου, είτε εκλάπησαν από κάποιο χρηματοκιβώτιο που υπήρχε στην περιοχή της Αλσατίας.  Η εκδοχή της κλοπής εγγράφων επιβεβαιώνεται από μια εγκύκλιο του Σιωνιστικού Κομιτάτου το 1901.

Επιπλέον, φαίνεται ότι τα «Πρωτόκολλα» αποτελούν τα πρακτικά ενός συνεδρίου που έγινε στη Bale της Ελβετίας το 1897. Τίθενται ως αντικειμενικοί σκοποί η εκπλήρωση των δογμάτων του Ισραήλ, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και το Ταλμούδ, και η κατάκτηση της παγκόσμιας κυριαρχίας με τη βοήθεια του Τύπου και της αγανακτισμένης Κοινής Γνώμης, λόγω της κακοδιοίκησης που θα έχουν υποστεί οι χριστιανοί στις «δημοκρατικές» τους χώρες.

Το περιεχόμενό τους αποτελεί ένα ενδιαφέρον αντικείμενο μελέτης μέχρι και σήμερα, ενώ μια άλλη, μεταγενέστερη εκδοχή τους χρησιμοποιήθηκε από τη ρωσική αστυνομία για την έναρξη εβραϊκών πογκρόμ και το κυνήγι των επαναστατών, ακόμη και έξω από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, λίγο πριν το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Για τους «Εβραιο-μπολσεβίκους» του Λένιν και του Τρότσκι έπρεπε να βρεθεί αφορμή για να κυνηγηθούν ανελέητα επειδή -όπως τελικά και αποδείχθηκε- ήταν επικίνδυνοι για το status quo. Σύμφωνα με το βιβλίο του Roger Rambelin, L’ Imperialisme d’ Israel (Ο Ισραηλιτικός Ιμπεριαλισμός), η πτώση του Τσαρισμού ήταν αποτέλεσμα εβραϊκής συνομωσίας. Ο Λένιν είχε παντρευτεί Εβραία, ενώ τα 3/4 των επιτροπών του λαού (Σοβιέτ) ήταν Εβραίοι.

Από το 1920, τα «Πρωτόκολλα» κυκλοφορούν παγκοσμίως και γνωρίζουν μεγάλη απήχηση, αρχής γενομένης τον Ιανουάριο του 1920 στη Γερμανία (“Die Geheimnisse der Weisen von Zion”, «Τα Μυστικά των Σοφών της Σιών», σε μετάφραση του Gottfried zur Beele) και έναν μήνα αργότερα στη Μεγάλη Βρετανία (“The Jewish Peril. Protocols of the Learned Elders of Zion”, από τους Eyre και Spotteswoode), προκαλώντας μάλιστα και ορισμένα «προβλήματα». Οι Γερμανοί θεώρησαν υπαίτιους της ήττας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τους Εβραίους, όπως και τη γενικότερη ένδεια σε ορισμένα προϊόντα και τη φτωχοποίηση της εργατικής τάξης. Ο Χίτλερ θα χρησιμοποιούσε αργότερα τη γενική δυσαρέσκεια κατά των Γερμανοεβραίων ως εργαλείο ενοποίησης των εργατών και της μεσαίας τάξης κατά ενός κοινού εχθρού, του «αιώνιου» Εβραίου τοκογλύφου και τραπεζίτη. Στο Mein Kampf θα βρείτε αρκετές λεπτομέρειες περί αυτού, όπως και στην ιστορία εκδίωξης των «σπαρτακιστών» Κάρλ Λιμπνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Στην περίπτωση της Μ. Βρετανίας, δημοσιεύματα των Times και The Morning Post έκαναν γνωστή την ύπαρξη του ιουδαϊκού κινδύνου. Ο τότε Υπουργός Πολέμου, Winston Churchill, ασπαζόταν και αυτός αντισημιτικές απόψεις, επιβεβαιώνοντας ότι πράγματι οι Εβραίοι ήταν πίσω από τη μπολσεβικική επανάσταση, βρισκόμενοι ένα βήμα πιο κοντά προς την «κατάκτηση του κόσμου».

Ούτε όμως η Αμερική παρέμεινε ανεπηρέαστη από τις εξελίξεις. Ο αυτοκινητοβιομήχανος Henry Ford είχε έρθει σε επαφή με μια εκδοχή των «Πρωτοκόλλων», μάλλον αυτή από τους Small Magnard and Co. της Βοστώνης, “The Protocols and World Revolution” («Τα Πρωτόκολλα και η Παγκόσμια Επανάσταση»). Τα «Πρωτόκολλα», ωστόσο, χρησιμοποιήθηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: για τη θυματοποίηση των Εβραίων και τη χρήση τους ως εξιλαστήριο θύμα, θεωρώντας τους υπαίτιους για όλες τις δυσχερείς κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που συνέβησαν, όπως το κραχ του ’29. Με παρόμοιο τρόπο χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα σε πολλές χώρες: για την επαναβεβαίωση της εθνικής ταυτότητας του «Εμείς» και την εναντίωση στις επιβουλές του «Άλλου», του «Διεθνούς Εβραίου», οι οποίοι σταδιακά εισχωρούν σε κρατικούς μηχανισμούς και απομυζούν τους οικονομικούς πόρους της εκάστοτε χώρας. Έκτοτε, η ομάδα των Illuminati κατηγορείται πως βρίσκεται πίσω από μεγάλα δεινά που έχουν βρει την ανθρωπότητα.

Εν κατακλείδι, θεωρώ ασφαλές να συμπεράνω ότι τα «Πρωτόκολλα» είναι σε μεγάλο βαθμό πλαστά. Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια μετά τη δημοσίευση των «Πρωτοκόλλων», ακολούθησαν ισχυρές αντιπαραθέσεις μεταξύ αυτών που υποστήριζαν ότι τα κείμενα που διέρρευσαν ήταν απόρρητα και αυθεντικά και αυτών που προσπαθούσαν να αποδείξουν την πλαστότητά τους, πάλι σε μεγάλο βαθμό Ιουδαίοι. Επίσης, αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν αποτελέσει έμπνευση για άλλους επίδοξους μιμητές στο σήμερα.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Χωρίς συγγραφέα (1984), Τα Μυστικά των Σοφών της Σιών, εισαγωγή από Roger Lambelin, Αθήνα: Εκδ. Κάκτος
• Χωρίς συγγραφέα (1920), Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, εισαγωγή από Roger Lambelin, μτφ. Αλέξης Σαρδής, Αθήνα: Εκδ. Οίκος Νίκου Δαμιανού
• Vankin, Jonathan & Whalen, John (2019), Οι 80 μεγαλύτερες συνομωσίες όλων των εποχών: Τα μεγαλύτερα μυστήρια, οι μεγαλύτερες συγκαλύψεις και σκευωρίες της Ιστορίας, μτφ. Ιφιγένεια Σταροπούλου, Αθήνα: Εκδ. Ενάλιος
• Taguieff, Pierre-Andre (2015), Συνωμοσιολογική Σκέψη και «Θεωρίες της Συνομωσίας», μτφ. Αναστασία Ηλιαδέλη, Θεσσαλονίκη: Εκδ. Επίκεντρο