Της Ρένας Δανατζή,
Τα όσα συνέβησαν στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης και Ευόσμου δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από τις συνέπειες των όσων «έσπειρε» η πολιτεία τα τελευταία χρόνια. Η ακροδεξιά είχε πάντοτε τη δική της -ξεχωριστή- θέση στην Ελλάδα και παρά τα όσα έγιναν μετά τη δολοφονία Φύσσα και την καταδίκη των στελεχών της Χρυσής Αυγής, το κεφάλι του φιδιού όχι μόνο δεν έχει κοπεί, αλλά κοιτά προς τους νέους με σκοπό να επανδρώσει τα νέα τάγματα εφόδου.
Οι μαθητές είναι από τις πιο εύκολες κοινωνικές ομάδες χειραγώγησης. Βρίσκονται στην πολύ επώδυνη, νεαρή ηλικία κατά την οποία διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους. Δέχονται εκατομμύρια διαφορετικά ερεθίσματα και έχουν αρκετά χαμηλά «τείχη» αντίστασης σε οτιδήποτε θεωρείται ευρέως κοινωνικά λάθος. Είναι πολύ εύκολο, λοιπόν, να εγκλωβίσεις νέα παιδιά και να τα στρέψεις ενάντια σε άλλους ανθρώπους, αρκεί να μπορείς να δώσεις ένα ωραίο, εύπεπτο επιχείρημα. «Οι ξένοι μας οδήγησαν στην καταστροφή», «Παίρνουν τις δουλειές των γονιών σου», «Πρέπει να αντιδράσεις τώρα, όσο είναι νωρίς» και όλα τα σχετικά.
Αφήνουμε τα παιδιά μας στο έλεος. Δεν ασχολούμαστε, δεν συζητάμε και, ως φυσικό επακόλουθο, μία μέρα ξυπνάνε φασίστες, αναρχικοί, χούλιγκανς και οτιδήποτε άλλο θέτει σε κίνδυνο τόσο τη δική τους σωματική ακεραιότητα, όσο και των γύρω τους. Είναι αδιανόητο ένας νέος άνθρωπος να μην δέχεται τις πολύτιμες συμβουλές από το σπίτι. Να μην γνωρίζει τα όρια σεβασμού και ηθικής. Να παρασέρνεται από τέτοιες ακραίες και παράνομες ομάδες. Φυσικά, τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρει και ένα μεγάλο μέρος εκπαιδευτικών, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται πως εκτελούν λειτούργημα, αλλά αντιμετωπίζουν την εργασία τους εντελώς αδιάφορα, με ρομποτικές κινήσεις, έως να εισπράξουν τον πολυπόθητο μισθό στο τέλος του μήνα.
Είναι υποχρεωμένοι να σκύβουν με απόλυτη προσοχή πάνω από τα παιδιά και να τα νουθετούν. Να συζητούν για όσα συμβαίνουν γύρω μας και να δίνουν κατευθυντήριες που απέχουν από όσα διαδραματίστηκαν αυτές τις ημέρες. Σαφώς, πρώτα και πάνω απ’ όλα ευθύνεται η πολιτεία. Απίστευτη μετριοπάθεια σε τέτοιου είδους σοβαρά και επικίνδυνα κοινωνικά ζητήματα. Αδιαφορία για την διασπορά του φασισμού. Εμμονή με άλλα, ελάσσονος σημασίας ζητήματα.
Τα παιδιά που ενεπλάκησαν με τις φασαρίες, είναι παιδιά μας. Φίλοι φίλων, ξαδέρφια, γείτονες. Δεν πρέπει και δεν μπορούμε να τα αφήσουμε στο έλεος που τα έχουν παρασύρει άνθρωποι εγκληματίες και ατιμώρητοι άνευ λόγου! Να τους πιάσουμε το χέρι και να τους δείξουμε πως δεν βαδίζουν σε μονόδρομο. Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι. Πιο όμορφοι, πιο γοητευτικοί, πιο ηθικοί. Και αν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί για αυτά τα ανεπίτρεπτα σκηνικά, είναι όσοι δεν φρόντισαν να αποκεφαλίσουν το φίδι όταν έπρεπε. Τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα.
