Του Τάσου Γρηγοριάδη,
52 π.Χ.: Ο Γαλάτης πολέμαρχος Βερκιγγετόριξ παραδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα, σηματοδοτώντας το πέρας της Μάχης της Αλεσίας. Οι λεγεώνες του Ιούλιου Καίσαρα προέλαυναν ήδη από το 58 π.Χ. στα εδάφη Γαλατικών, Κελτικών, και Γερμανικών φυλών. Εν καιρώ (54-53 π.Χ.), οι Γαλατικές φυλές αντιλήφθηκαν πως μόνο ενωμένες θα μπορούσαν να απωθήσουν τους εισβολείς. Ο επικεφαλής της φυλής των Αρβέρνων, Βερκιγγετόριξ, ορίστηκε το 52 π.Χ. ηγέτης του «συνασπισμού» των Γαλατών. Αφενός, κατάφερε να οργανώσει-ενώσει τους περήφανους και σκληροτράχηλους Γαλάτες και αφετέρου, αντεπιτέθηκε με σειρά λεηλασιών στους Ρωμαίους. Ο Ιούλιος Καίσαρας ξεκίνησε την Πολιορκία της Αλεσίας -στην Κεντρική Γαλλία- τον Σεπτέμβριο του 52 π.Χ. Όντας ιδιοφυής και οξυδερκής στρατηγός, διέταξε την κατασκευή τάφρου και διπλών τοιχωμάτων γύρω από την πόλη. Ως αποτέλεσμα, οι πολιορκημένοι Γαλάτες, χτυπημένοι από λιμό, αναζητούσαν απεγνωσμένα ενισχύσεις και εφόδια. Μετά την έλευση των ενισχύσεων, οι Ρωμαίοι, αν και με βαριές απώλειες, αναδείχθηκαν νικητές των λυσσαλέων διήμερων μαχών. Τελικά, την 3η Οκτωβρίου του 52 π.Χ., οι Γαλάτες ηγέτες συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να παραδοθούν. Λέγεται πως ο Βερκιγγετόριξ, φορώντας την πιο περίτεχνη πανοπλία του, παραδόθηκε άνευ όρων στον Καίσαρα. Ο Γαλάτης φύλαρχος αλυσοδέθηκε και αιχμαλωτίστηκε, ενώ, μετά από εξαετή κάθειρξη, οδηγήθηκε σε πνιγμό. Το μέλλον της Γαλατίας είχε πλέον αποφασιστεί, με το ενωμένο γαλατικό μέτωπο να καταρρέει στην Αλεσία.
1863: Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Αβραάμ Λίνκολν, ανακηρύσσει την τελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου ως Ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving). Στη φολκλορική αφήγηση των απαρχών της γιορτής, λέγεται πως, το Φθινόπωρο του 1621, ο κυβερνήτης του Πλίμουθ της Μασαχουσέτης κάλεσε σε εορτασμούς μια συμμαχική φυλή ιθαγενών. Τούτη η κίνηση σφυρηλάτησε ένα μύθο περί των σχέσεων μεταξύ αυτόχθονων και αποίκων. Αντιθέτως, αμφισβητίες κάνουν λόγο για αναπαραγωγή ψευδών γεγονότων και αποσιώπηση των βαρβαροτήτων των Ευρωπαίων σε βάρος των Ινδιάνων. Ιστορικά, στην αρχή, η εορτή δεν ευδοκίμησε καθολικά στη χώρα, παρά τις προσπάθειες πολλών Προέδρων. Ωστόσο, στη «δύνη» του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, φέροντας μια αύρα ενότητας, ο Αβραάμ Λίνκολν εκδίδει την περίφημη προκήρυξη. Το Thanksgiving, στις 3 Οκτωβρίου του 1863, καθιερώνεται επισήμως ως εορτή-αργία των Η.Π.Α. Ο Λίνκολν αναφέρει μεταξύ άλλων στην προκήρυξη: «Καλώ τους συμπολίτες μου, στο σύνολο των Ηνωμένων Πολιτειών, να ξεχωρίσουν την τελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου ως ημέρα Ευχαριστιών». Συνεχίζοντας πρόσθεσε πως, ενώ γίνονται οι προσφορές στον Κύριο, ακόμη πρέπει με μετάνοια και τρυφερότητα: «Να κλείσουν οι πληγές του έθνους, το συντομότερο δυνατό [-], για την πλήρη απόλαυση της ειρήνης, της αρμονίας, της ηρεμίας και της ενότητας». Η ημέρα αυτή γιορτάζεται δεόντως ως μέρα ευγνωμοσύνης στον Θεό, ανεξαιρέτως θρησκείας, με τις οικογένειες να συγκεντρώνονται στο σπίτι και να απολαμβάνουν θεσπέσια εδέσματα.
1935: Η Ιταλία, καθοδηγούμενη από τη φασιστική κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι, εισβάλει στην Αβησσυνία (σημερινή Αιθιοπία). Εκείνα τα χρόνια, απειροελάχιστα κράτη στην Αφρική καθίσταντο ανεξάρτητα από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες. Η σημερινή Αιθιοπία, καθώς αποτελούσε εξαίρεση, κυβερνούνταν από απόλυτη μοναρχία, με βασιλέα τον Χαϊλέ Σελασιέ Α’, ενώ μετείχε στην Κοινωνία των Εθνών, όπως και η Ιταλία. Ο Μουσολίνι, επιθυμώντας να κατευθύνει τη λαϊκή γνώμη υπέρ του, διαλαλούσε την αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα, η Ιταλία κατείχε περιοχές της Ερυθραίας και της Σομαλίας (γειτονικά κράτη της Αιθιοπίας) και είχε επιχειρήσει τη δεκαετία του 1890 να κατακτήσει την Αβησσυνία, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Ο «Ντούτσε» θεωρούσε εξευτελιστική την ήττα από έναν αφρικανικό λαό και απαιτούσε να υπάρξει «ρεβάνς». Μετέπειτα, με πρόσχημα μεθοριακές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα τον Δεκέμβριο του 1934, στα σύνορα Ερυθραίας-Αβησσυνίας, η φασιστική Ιταλία θα εισβάλει στην Αβησσυνία στις 3 Οκτωβρίου του 1935. Η σύρραξη ξεκινά, όταν ο Ιταλός στρατάρχης Εμίλιο ντε Μπόνο εισέρχεται παρανόμως από την Ερυθραία, περνώντας τον ποταμό Mareb, χωρίς να υπάρχει επίσημη κήρυξη πολέμου. Σημειώνεται πως η πλειονότητα των Αιθιόπων μαχητών ήταν ανειδίκευτοι. Κραδαίναν τόξα και σφεντόνες ή, στην καλύτερη περίπτωση, παρωχημένο οπλισμό του προηγούμενου αιώνα. Ως αποτέλεσμα, την άνοιξη του επόμενου έτους, η Αιθιοπία πλέον αποτελούσε ιταλική επαρχία, καθώς δεν κατάφερε να αντισταθεί στον συγκριτικά προηγμένο τεχνολογικά στρατό της αντιμαχόμενης πλευράς.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Alesia (52 BCE), Livius.org, διαθέσιμο εδώ
- Thankgiving 2021, History, διαθέσιμο εδώ
- Gallic Wars: Battle of Alesia, ThoughtCo., διαθέσιμο εδώ
- Battle of Alesia, World History Encyclopedia, διαθέσιμο εδώ
- Lincoln and Thanksgiving, National Park Service, διαθέσιμο εδώ
- Second Italo-Ethiopian War, New World Encyclopedia, διαθέσιμο εδώ
- Proclamation of Thanksgiving, Abraham Lincoln Online, διαθέσιμο εδώ
- The second Italo-Abyssinian War (1935-1936), Black Past, διαθέσιμο εδώ
- Principles or Power: Mussolini’s invasion of Ethiopia, E-International Relations, διαθέσιμο εδώ
- The Real History Of Thanksgiving Isn’t The One You Learned In School—Here’s How To Celebrate Smarter, Delish, διαθέσιμο εδώ
