Της Άννας Τσεκάνι,
Αμέτρητες θα έλεγε κανείς πως είναι οι φορές που κάποιο γνωστό φιλικό ή οικογενειακό σου πρόσωπο επηρεάστηκε αρνητικά από την υπερπροβολή και την «αίγλη» του υποτιθέμενου τρόπου ζωής των influencers, ή μη, της εποχής. Πόσο αληθοφανής είναι άραγε αυτή η συγκεκριμένη οπτική της καθημερινότητας και κατά πόσο όλη αυτή η υπεργενίκευση της χαράς και των θετικών συναισθημάτων ευσταθεί και μας επωφελεί τελικά;
Η πλειονότητα των ανθρώπων επηρεάζεται από αυτή την πτυχή του τρόπου ζωής -αυτών που κρατούν τα σκήπτρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης- και νιώθουν πως βρίσκονται σε μειονεκτικότερη θέση από αυτούς. Ποιος, όμως, πραγματικά θα προβάλλει στα media τη «βαρετή» καθημερινότητά του, τα προβλήματα (σε όποιο επίπεδο και αν είναι) και τις ανασφάλειές του;
Ο αψεγάδιαστος τρόπος ζωής που προβάλλεται στην εικονική βιτρίνα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δίνει την εντύπωση μίας ζωής χωρίς προβλήματα, χωρίς δυσκολίες, όπου όλοι είναι χαρούμενοι και κανένας δε χρειάζεται να μοχθήσει για τα προς το ζην: Οικογένειες με αστραφτερά χαμόγελα, όπου όλοι είναι μονιασμένοι και χαρούμενοι και όπου όλοι καταφέρουν να συνδυάσουν την επαγγελματική με την προσωπική ζωή σε άριστο βαθμό.
Πολλές φορές, ωστόσο, μπορεί να υπάρξει μία σύγχυση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, καθώς είναι λεπτά τα όρια ανάμεσα στη διατήρηση ενός θετικού τρόπου σκέψης και στην προβολή μόνο της θετικής πλευράς των πραγμάτων σε συνδυασμό με την απόρριψη και απόκρυψη των αληθινών συναισθημάτων και εμπειριών.
Ζώντας στο σήμερα, μπορεί να παρατηρήσει κανείς πως οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν μανιωδώς να πείσουν, τόσο τον ίδιο τους τον εαυτό, όσο και τους άλλους πως όλα βαίνουν καλώς και πως όλα επρόκειτο να πάνε καλά. Παρατηρώντας, όμως, αυτή τη δήλωση με μία πιο σφαιρική ματιά, μπορεί να αντιληφθεί κανείς πως είναι ήδη φορτισμένη με αρνητικά συναισθήματα και προκαλεί τεράστιο άγχος σε όποιον την ακούει.
Το να έχουμε μία θετική οπτική απέναντι στα γεγονότα που συμβαίνουν δεν είναι κάτι επιλήψιμο και επιβλαβές, όμως το να συνηθίσουμε να τα κρύβουμε, να σωπαίνουμε και συχνά να νιώθουμε ενοχές με τα ίδια μας τα συναισθήματα, τότε αυτό μπορεί πράγματι να αποδειχθεί επιζήμιο και τοξικό.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αρνούμαστε την εγκυρότητα των ανθρώπινων εμπειριών και συναισθημάτων και να τα θυσιάζουμε όλα στο βωμό του ”positive vibes only”, αναλογιζόμενοι πως πρέπει να βλέπουμε τις οποιεσδήποτε κακουχίες, που μας προτάσσονται, θετικά. Σχετικές έρευνες έχουν, μάλιστα, δείξει πως η άρνηση και η απόκρυψη των συναισθημάτων μας συχνά οδηγεί σε εσωτερικευμένο άγχος σε συνδυασμό με αρκετά ψυχικά και ψυχολογικά προβλήματα, ενώ παράλληλα μπορεί να οδηγήσει και σε ψυχοσωματικές εκδηλώσεις.
Παράλληλα με τις έρευνες αυτές, οι ψυχολόγοι προσπάθησαν να υπερτονίσουν πως σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, η δυνατότητα του ατόμου να εκφράζει τα συναισθήματά του, είτε έχουν θετικό είτε αρνητικό αντίκρισμα, μπορεί να βοηθήσει και να ρυθμίσει τα επίπεδα άγχους στο σώμα.
Θεμιτό θα ήταν, λοιπόν, να δίνουμε έμφαση και να αποδεχόμαστε τα συναισθήματά μας, είτε αυτά είναι θετικά είτε όχι, και να μην νιώθουμε σε καμία περίπτωση ντροπή για τη φύση των συναισθημάτων μας, επιδιώκοντας εσαεί ανύπαρκτες χαρές, παρασυρόμενοι από την υποτιθέμενη ευδαιμονία των ατόμων που μας περιβάλουν.
Άλλωστε, ποιος θα προβάλει στο Facebook ή στο Instagram μία άσχημη μέρα που είχε;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- What Is Toxic Positivity?, verywellmind.com, διαθέσιμο εδώ
- Toxic Positivity: The Dark Side of Positive Vibes, thepsychologygroup.com, διαθέσιμο εδώ
- Toxic Positivity: I Am Not Okay, naeye.net, διαθέσιμο εδώ
