Της Τερψιχόρης Κουδούνα,
Τέχνη είναι να μοιράζεται κανείς εικόνες, ήχους και στιγμές… είναι η μεταλαμπάδευση κοινών και μη αποδεκτών αξιών σε επίπεδο εφικτού, ανέφικτου, επίκαιρου, ανεπίκαιρου. Φυσικό και επόμενο είναι τα άτομα που επιλέγουν αυτήν την καριέρα και τη ζωή να χαράσσουν πίσω τους μια ολόκληρη εποχή, εικόνες που αποτυπώθηκαν στο χαρτί με μαγεία, τόλμη και ειλικρίνεια, χωρίς καλά καλά να ξέρουν αν θα αφυπνίσουν ή αν απλώς θα διαμορφώσουν μια εικόνα.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η Τζόρτζια Ο’ Κιφ. Γεννημένη το μακρινό 1887, μόλις το 1908 άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική, ενώ από τα 10 της χρόνια βαθιά μέσα της γνώριζε πως ήθελε να γίνει ζωγράφος. Με σημείο αναφοράς για τη ζωή της την περίοδο του κάρβουνου και του Άρθουρ Ουέσλι, κατάφερε να συμμετέχει μέχρι και τον Δεκέμβρη του 2021, μέσα από το έργο της, ακόμη και αν έχει εδώ και πολλά χρόνια φύγει από τη ζωή, στην αναδρομική έκθεση στο Παρίσι και το Κέντρο Πομπιντού.
Δίχως καμία αμφιβολία, η σύνδεση που την διακατείχε με τη φύση την ώθησε στην άντληση έμπνευσης διαρκώς από εκείνη, πράγμα που μας θυμίζει τον Αριστοτέλη και τη θεωρία της μίμησης, δηλαδή ότι η τέχνη μιμείται τη φύση. Παρά τα προσωπικά της προβλήματα, η Τζόρτζια ήταν μια ξεχωριστή και λαμπερή προσωπικότητα, που χάραξε μια μοναδική πορεία στον τομέα της και αποτέλεσε πρότυπο εικαστικής τέχνης και εκπρόσωπο του Μοντερνισμού του 20ου αιώνα. Πρόκειται για μια «σκληρή», όπως χαρακτηρίστηκε, αφηρημένη τέχνη, η οποία από την ίδια εκφράστηκε σε ένα υψηλό επίπεδο, έτσι η ποιότητα των έργων της αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από σημαντικά πρόσωπα της σύγχρονης και μη τέχνης παγκοσμίως, σε μουσεία και εικαστικούς χώρους ανά την υφήλιο.
Το 1887 γεννήθηκε μια ηρωίδα της τέχνης που ταξίδεψε και παρεισέφρησε καλλιτεχνικά στις αισθητικές περιοχές και αντιλήψεις πολλών Πολιτειών της Αμερικής, όπως η πνευματική διάσχιση του Texas, της Νέας Υόρκης και του Νέου Μεξικού, έπειτα από την εγκατάστασή της, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μεγίστης σημασίας για την ερωτική και συγχρόνως καλλιτεχνική της πορεία αποτέλεσε ο Άλφρεντ Στίγκλιντζ, ο οποίος τυχαία εντόπισε την όμορφη αγριότητα των έργων της και τον ριζοσπαστισμό της, ζήτησε να τη δει και έκτοτε ο ένας αποτέλεσε το ίνδαλμα και την έμπνευση του άλλου στον τομέα του. Με τη βοήθεια του Στίγκλιτζ, η Ο’ Κιφ καθιερώθηκε στη Νέα Υόρκη. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1924 και έμεινε μαζί μέχρι τον θάνατο του Στίγκλιτζ, το 1946. Πολλές από τις εξέχουσες φωτογραφίες του καλλιτέχνη έγιναν, μάλιστα, με πλάνο την Εύα της ζωής του.
Με σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και στο Σικάγο, η Τζόρτζια ήταν μια ιδιαίτερα μορφωμένη καλλιτέχνιδα. Τα στιλ στα οποία ιδιαίτερα αγαπούσε να ζωγραφίζει ήταν η νεκρή φύση, η φεμινιστική τέχνη, τα τοπία και τα λουλούδια. Πιο γνωστή έχει μείνει για τις ποιητικές παραστάσεις της, που απεικονίζουν λουλούδια στην έρημο.
Πλέον, το κοινό μπορεί να θαυμάσει τα έργα της Τζόρτζια Ο’ Κιφ στο ομώνυμο Μουσείο, στην περιοχή Σάντα Φε της Πολιτείας του Νέου Μεξικού. Μέρος του Μουσείου O’ Keefe αποτελεί το ένα από τα σπίτια που της προσέφερε έμπνευση στην εξοχή και από την οποία αντλούσε δύναμη και ενέργεια για τη δημιουργία της, κάτι σαν μικρό εξοχικό. Είχε ακόμη ένα σπίτι στο Άμπικιου, που ανήκε στην ίδια, αλλά και στον Στίγκλιτζ. Μέχρι και όταν ξεπέρασε τα 70 έτη, ταξίδευε στα βάθη του Περού και της Ιαπωνίας, με σκοπό να έρθει ακόμη πιο κοντά στη σύνδεση Φύσης και Τέχνης, με ανώτερα θέματα και θεάματα στον νου της, με θεάσεις και ιδέες που άλλαξαν την Ιστορία της Τέχνης στην εποχή της.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Georgia O’ Keefe Museum, διαθέσιμο εδώ.
-
Georgia O’Keeffe | Biography, Paintings, Art, Flowers, & Facts, Britannica, διαθέσιμο εδώ.
