Της Μυρτώς Κατσούλη,
Πολύ παρεξηγημένη η έννοια «πατριωτισμός» στη σημερινή εποχή. Και ενώ προσπαθούμε ως κοινωνία να τον επαναπροσδιορίσουμε και να εξυγιάνουμε την ακραία εκδήλωση της αρρωστημένης μορφής του, συναντάμε πολλά προσκόμματα που οδηγούν σε αχρείαστα πισωγυρίσματα. Ένα πρόσφατο γεγονός ήρθε να θυμίσει παλαιές, νοσηρές καταστάσεις, αταίριαστες με το απελευθερωμένο πνεύμα, το οποίο θεωρητικά διαπνέει τη σύγχρονη ανθρώπινη σκέψη. Πριν από μερικές ημέρες, γνωστό πρόσωπο με την ιδιότητα του βουλευτή της εν ενεργεία κυβερνητικής παράταξης, ανήρτησε, «εκ παραδρομής», όπως μάλιστα ισχυρίστηκε, σε προσωπικό του λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τον κατάλογο ονομάτων μαθητών μίας τάξης σε ένα νηπιαγωγείο της Κυψέλης, σχολιάζοντας επικριτικά το γεγονός ότι υπήρχαν σε αυτόν μόνο δύο ελληνικά ονόματα.
Πλήθος αντιδράσεων εκδηλώθηκε, με την αντιπολίτευση, φυσικά, να ωρύεται και να χαρακτηρίζει «φασιστική» στο σύνολό της την Κυβέρνηση, υπενθυμίζοντας για ακόμη μία φορά το «αδίστακτο» πρόσωπο της πολιτικής εξουσίας, η οποία, αδιαφιλονίκητα, «φροντίζει» να το επιδεικνύει με κάθε αφορμή. Προφανώς, καμία εκ των δύο ενεργειών, τόσο του προσώπου που προέβη στη συγκεκριμένη δήλωση όσο και η απάντηση της αντιπολίτευσης, δεν είναι προϊόντα έλλογης και συνειδητοποιημένης σκέψης. Πιο πολύ ομοιάζει σε ένα φιάσκο «ορθολογικής οριοθέτησης» του καθενός πολιτικού παράπλευρου, με τους άξονες του σκληρού κελύφους της δεξιάς, σε ζητήματα εθνικιστικού ενδιαφέροντος και του μαλακού επιστρώματος της γλυκιάς αριστεράς που υποδέχεται με «ανοιχτές αγκάλες» τον διαφορετικό (ψηφοφόρο) να τέμνονται στο πεδίο της πολιτικής σύγκρουσης.
Ωστόσο, ο πατριωτισμός, όπως και ο εθνικισμός του σήμερα, δεν είναι μόνο έννοιες παρερμηνευμένες, χρησιμοποιούνται, επίσης, κατά το δοκούν, αναλόγως του εκάστοτε πολιτικού συμφέροντος. Καθώς η αγάπη για το έθνος, την πατρίδα και τα ιδανικά της μπορούν πολύ εύκολα να θεωρηθούν εκδήλωση ακραίας σοβινιστικής πεποίθησης από τους επιρρεπείς θιγόμενους πιστούς της πολιτικής ορθότητας. Ο εθνικισμός, από την άλλη πλευρά, μπορεί να εκληφθεί ως το αναγκαίο μέσο «επιβίωσης» μέσα στην παγκοσμιοποίηση, η οποία τείνει να «καταβροχθίζει» αδίστακτα κάθε μορφή εθνικής ταυτότητας…
Παρόλο, λοιπόν, που η ιδιοσυγκρασία του καθενός συμπορεύεται με τη δική του αξιολογική κλίμακα, η αντικειμενικότητα έρχεται να καλύψει οποιαδήποτε εννοιολογική και ηθική παρεξήγηση για το εν λόγω θέμα. Διότι, δεν είναι δυνατόν ως ελληνικός λαός, ως παιδιά της Ελλάδας, που ιστορικά έχουμε βρεθεί σε δυσμενείς συνθήκες κρίσης του έθνους μας, να είμαστε κακεντρεχείς απέναντι στις υπόλοιπες εθνότητες και εθνοτικές ομάδες. Είναι ανεπίτρεπτη η επιλογή του να γινόμαστε «ρατσιστές» παντός είδους, την στιγμή που στο παρελθόν χρειαστήκαμε τη συνδρομή εταίρων εθνικοτήτων για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ανόρθωσή της εντός του πλαισίου του ελληνικού ιδεώδους, όπως σήμερα γνωρίζουμε και, θεωρητικά, εξυμνούμε. Δε συνάδει με την ελληνική κουλτούρα ο αποκλεισμός του συνανθρώπου και δε χρειαζόμαστε καμιά αντιπολίτευση να το υπενθυμίζει «γαβγίζοντας».
Και ως ελληνική κοινωνία, φυσικά, οφείλουμε να υποδεχόμαστε και να αποδεχόμαστε τους ανθρώπους που χρειάζονται στήριξη και συμπαράσταση, χωρίς, από την άλλη, να αλλοιώνουμε και τη δική μας εθνική ταυτότητα. Γιατί, η αγνή αγάπη για το έθνος, η φιλοπατρία και ο απόλυτος σεβασμός απέναντι στα εθνικά ιδεώδη δεν αποδεικνύεται μόνο στις εορταστικές επετείους της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου, αλλά και κάθε φορά που, με εφόδιο την ελληνική εθνική συνείδηση, αναδεικνύουμε και κάθε άλλη, στο πλαίσιο της ισονομίας και της ισοπολιτείας.
Εν κατακλείδι, με τέτοια και μάλλον «αστεία», πολιτικά σκάνδαλα, «διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλον» για πεπερασμένα θέματα ενός ιδεολογικού πεδίου κοινωνικοπολιτικής σύγκρουσης που, στην εποχή της μετα-νεωτερικότητας, φαντάζει απολιθωμένο. Είναι γεγονός, όμως, πως τροφοδοτούν τη σκέψη και επαναφέρουν ξεχασμένα προβλήματα, κατά καιρούς, όμως αναδυόμενα στην επιφάνεια, αναλόγως, πάντα, με την όρεξη του καθενός ιθύνοντος, αλλά με νέους επικίνδυνους όρους με διαφορετικής κλίμακας συνέπειες σε αυτήν τη νέα διεθνιστική πραγματικότητα…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Εθνικισμός, διεθνισμός, εθνομηδενισμός: Γνωρίζουμε τί σημαίνουν οι λέξεις που χρησιμοποιούμε; , Μιχάλης Στούκας, protothema.gr, διαθέσιμο εδώ
- Μπογδάνος: Η απάντηση για τη στοχοποίηση παιδιών νηπιαγωγείου, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Στοχοποίηση μαθητών νηπιαγωγείου από Μπογδάνο – Ώρα αποφάσεων για τη ΝΔ, naftemporiki.gr, διαθέσιμο εδώ
