Της Μαντώς Μανώλη,
Σε πείσμα της τακτικής -γιατί αν συνεχίσουμε να μετράμε λοκντάουν θα χάσουμε τη μπάλα- που τηρείται αυτές τις μέρες, με την «κανονικότητα» στα «ντουζένια» της και ενώ όλο και ξεχνάμε να ενημερωθούμε για τα κρούσματα της ημέρας, η Νομική Σχολή των Αθηνών αποφασίζει σε συνέλευσή της στις 15 Σεπτεμβρίου να παραμείνει κλειστή.
Μετά την «τεράστια επιτυχία» της τηλεκπαίδευσης είναι αδύνατο να κατανοήσουμε την αγανάκτηση κάποιων «μεμονωμένων, ανεύθυνων, δήθεν εξωστρεφών φοιτητών». Τα χρήματα της ψηφιακής μέριμνας έφθασαν με μόλις έναν χρόνο «καθυστερησούλα». Εν τέλει, όσα «παιδάκια» δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν εκείνον τον χρόνο, «ας μείνουν και σε μία τάξη, δεν έγινε τίποτα». Και μάλιστα ήταν υπέρ-αρκετά για την αγορά… μισού τάμπλετ, για να μην είμαστε και άπληστοι. Κανένα σκάνδαλο δεν προέκυψε με τα προσωπικά δεδομένα μαθητών-φοιτητών και το Υπουργείο Παιδείας, ενώ η πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης, μάλιστα, «λειτουργούσε καταπληκτικά».
Πόσα εν δυνάμει «φοιτητούδια» δεν ξημεροβραδιαζόμασταν πάνω από το βιβλίο της Ιστορίας κατεύθυνσης και ονειρευόμασταν τη μέρα που θα «ξημεροβραδιαζόμαστε μπροστά από το λάπτοπ»; Πόσοι δεν περιμέναμε πώς και πώς να χαζεύουμε «γκρι κουτάκια» και μία «ρομποτική φωνή από το υπερπέραν» να διακόπτεται κάθε λίγο και λιγάκι; Η εμπειρία αυτής της φοιτητικής ζωής χωρίς «την πολλή συνάφεια του κόσμου, τες πολλές κινήσεις και ομιλίες, των σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία» είναι «αισθητώς ανώτερη». Ο καθένας με συντροφιά την ατομικότητά του περνούσε τον χρόνο του λιτά και με ασφάλεια, με όλη την «ευλαβική εγκράτεια» που χαρακτηρίζει τη νεολαία, «χωρίς ξεσπάσματα θυμού, κατάθλιψης, απόγνωσης, τάσεις αυτοκτονίας ή και απόπειρες» και, κακά τα ψέματα, «ανυπομονούμε» να περάσουμε τον ίδιο χειμώνα.
Και το σημαντικότερο: Το διάστημα που έμειναν κλειστά τα πανεπιστήμια αξιοποιήθηκε στο έπακρο, αφού με την καταπίεση του φοιτητικού κινήματος, βρέθηκε ευκαιρία να τεθεί σε ισχύ ένας «νόμος ευεργέτημα» για όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα. Τόσοι φοιτητές που θέλουν να «διαγράφονται, να παρακολουθούνται, να δικάζονται», επιτέλους «δικαιώθηκαν». Αλλά και παρατηρώντας τη γενικότερη πολιτική γραμμή της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της καραντίνας, δεν μπορούμε να «αμφισβητήσουμε» την «αναγκαιότητά της», και όχι μόνο την υγειονομική.
Τα εμπόδια στο άνοιγμα της σχολής είναι «πολλά και αξεπέραστα», κάτι που «δικαιολογεί» και την απόφαση του Κοσμήτορα. Ένα «σημαντικό (20κάτι %!) ποσοστό» των φοιτητών δεν έχει εμβολιαστεί και οι αίθουσες είναι ανεπαρκείς. Κάποιοι ίσως να έλεγαν πως αυτά τα προβλήματα λύνονται με τον διαμερισμό των φοιτητών, τη διεξαγωγή δωρεάν rapid test στους χώρους της σχολής ή και με τα 30.0000.0000 ευρώ να διατίθενται στην πρόσληψη καθαριστών, παρά αστυνομικών. Κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να πουν πως τόσες συνεδριάσεις θα έπρεπε να αφιερωθούν στον σχεδιασμό της επαναλειτουργίας της σχολής και όχι στην εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και του συντελεστή βαρύτητας. Παρά τους «παραλογισμούς του όχλου», τα προβλήματα αυτά δε χρειάζεται να μας «απασχολήσουν», αφού μπορούμε να τα «αγνοήσουμε», κρατώντας για το τέταρτο εξάμηνο μέχρι τώρα «κλειστή» τη σχολή.
Η πρόσφατη ανακοίνωση για το κλείσιμο της Νομικής της Αθήνας, όσο επιπόλαια ή προσωρινή είναι, εκτός των άλλων εμπλούτισε και δοκίμασε τη δημιουργικότητα των φοιτητών, οι οποίοι ανέδειξαν πέρα από το τραγικό και το κωμικό στοιχείο της κατάστασης, με τη δημιουργία των πασίγνωστων ιντερνετικών memes. Αναζωπύρωσε ταυτόχρονα και τέτοια αγανάκτηση, ώστε μάλλον στα χέρια τους να βρίσκονται οι εξελίξεις των επόμενων ημερών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Χωρίς διά ζώσης μαθήματα η Νομική Αθηνών, tanea.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Όσο μπορείς, Κ.Π. Καβάφης, ebooks.edu.gr, Διαθέσιμο εδώ
