Της Μαρίας Λεβέντη,
Η ταινία Precious (Μονάκριβη), βασισμένη στη νουβέλα “Push”, σκηνοθεσίας του Λι Ντάνιελς, που μεταξύ άλλων ήταν και παραγωγός της καταξιωμένης ταινίας «Ο Χορός των Τεράτων», επικεντρώνεται στη ζωή μιας 16χρονης αναλφάβητης και υπέρβαρης γυναίκας, ονόματι Κλέρι «Μονάκριβη» Τζόουνς, σε ένα διαμέρισμα στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Η Μονάκριβη ζει μαζί με την άνεργη μητέρα της, τη Μέρι, η οποία της έχει ασκήσει, από την ηλικία των μόλις τριών ετών, σωματική, ψυχολογική αλλά και σεξουαλική κακοποίηση, μαζί με τον ναρκομανή πατέρα της. Οι βιασμοί που της είχε ασκήσει ο δεύτερος μάλιστα, έχουν οδηγήσει την Μονάκριβη σε εγκυμοσύνη δύο φορές.
Ο αντίκτυπος της εγκυμοσύνης της Μονάκριβης είναι ένα κορίτσι με όνομα «Μόνγκο», το οποίο πάσχει από σύνδρομο Down και το φροντίζει η γιαγιά της. Παρά ταύτα, η Μέρι πιέζει την οικογένεια να δείχνει ότι το κοριτσάκι ζει με αυτήν και τη Μονάκριβη, προκειμένου να παίρνει πιο πολλά χρήματα από την κυβέρνηση, κάτι το οποίο αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή εσόδων της συγκεκριμένης οικογένειας. Με τη δεύτερη εγκυμοσύνη της Μονάκριβης, ο διευθυντής του σχολείου της αποφασίζει να την στείλει σε ένα εναλλακτικό σχολείο, με την ελπίδα να επέλθει αλλαγή και βελτίωση της ζωής της. Στο καινούριο σχολείο, η Μονάκριβη σύντομα αρχίζει να γράφει και να διαβάζει, χάρη στην καινούρια καθηγήτριά της, τη Μπλου Ρέιν, ενώ αποκαλύπτει κατά λάθος στην κοινωνική λειτουργό, Γουέις για την κακοποίηση που υπέστη στο οικογενειακό πλαίσιό της. Αργότερα, γέννησε και το δεύτερο παιδί της, το οποίο ονόμασε Αμπντούλ. Πίσω στο σπίτι της, η σκληρή κακοποίηση της Μέρι, με τη χρήση μιας τηλεόρασης, στη Μονάκριβη αλλά και στο ίδιο το παιδί της, ωθεί την πρώτη να διαφύγει από το σπίτι μαζί με το παιδί της.
Τότε είναι που η Μονάκριβη παρακολουθεί τη χορωδία μιας εκκλησίας. Αυτό αποτελεί και απαρχή για ένα όνειρο, όπου η Μονάκριβη τραγουδάει μαζί με το νεογέννητο αγόρι της. Αργότερα μπαίνει κρυφά στο σχολείο, όπου τη βρίσκει την επόμενη μέρα η καθηγήτρια Ρέιν, και τη βοηθά να συνεχίσει το σχολείο και να μεγαλώσει παράλληλα το γιο της. Στη συνέχεια του έργου, η Μέρι ανακοινώνει στη κόρη της τον θάνατο του πατέρα της από AIDS, ενώ αργότερα η ίδια η Μονάκριβη μαθαίνει ότι είναι θετική στο HIV. Ως ένα αίσιο τέλος της ταινίας, η Μέρι κατηγορείται από τη Γουέις για την κακοποίηση της Μονάκριβης, ενώ η ίδια εκλιπαρεί την κυρία Γουέις να δώσει πίσω την επιμέλεια της Μονάκριβης χωρίς επιτυχία. Η Μονάκριβη πλέον είναι έτοιμη να ξεκινήσει μια νέα ζωή με τα παιδιά της στην πόλη.
Ο Λι Ντάνιελς κατορθώνει μέσω της ταινίας να περάσει στους θεατές ένα ηχηρό μήνυμα για την ενδοοικογενειακή βία και τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στα γκέτο των Ηνωμένων Πολιτειών. Επιπλέον καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, διαφαίνεται το ταλέντο των ηθοποιών, όπως της Γκαμπουρέι Σιντιμπέ, η οποία πιστεύει, παρά τις δυσκολίες της, σε μία καλύτερη ζωή, αλλά και της Μο’ Νικ, που εμφανίζεται ως μία απάνθρωπη και αφελής μητέρα, η οποία δεν νοιάζεται ούτε κατά το ήμισυ για την κατάσταση της κόρης της και την πάθηση του πρώτου νεογέννητου παιδιού της, ενώ στο τέλος παριστάνει την αθώα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Precious (2009), IMDb.com, διαθέσιμο εδώ.
