Της Μαρίας Κελεπούρη,
Ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το υπερφυσικό, ανάμεσα στην αγωνία και την ανέλπιδη προσμονή, στη νοσταλγία που αφήνουν οι αναμνήσεις και την εγρήγορση που απαιτεί το παρόν. Συναισθήματα και αισθήσεις, που αναδύονται από έναν εσωτερικό κόσμο, για να ξεχυθούν στο άπειρο της φαντασίας. Σε έναν τέτοιο κόσμο μάς μυεί ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας με την πρώτη συλλογή διηγημάτων του, Αυτός που έτρωγε ΟΛΟ το γλυκό του, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σοκόλη.
Ο συγγραφέας μεταπηδά από τη γοητεία των ποιητικών στίχων σ’ αυτή του πεζού λόγου, για να αποτυπώσει μέσα σε δεκατρία διηγήματα, εικόνες και ανθρώπινες φιγούρες, οικείες σε όλους μας. Οι χαρακτήρες του είναι ήρωες της καθημερινότητας, που ζουν με το φορτίο των σκέψεών τους, έρχονται αντιμέτωποι με τα προβλήματά τους και πάντα αναζητούν μια διέξοδο ή έχουν αφεθεί σ’ αυτό που η μοίρα επέλεξε για εκείνους. Αυτούς τους ανθρώπους θα συναντήσετε κατά τη διάρκεια των αφηγήσεων. Είναι αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι, που μπορεί να είναι φίλοι μας ή απλώς άνθρωποι που τα βλέμματά μας διασταυρώνονται στον δρόμο.
Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας σπούδασε Νομικά και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο του Κόβεντρι και ειδικεύτηκε στην «Πολιτική, Ασφάλεια και Ολοκλήρωση στα Βαλκάνια» στο UCL του Λονδίνου. Το δεύτερο Μεταπτυχιακό του από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο έχει ως αντικείμενό του το «Πολιτιστικό Management». Ποιητικές του συλλογές έχουν δημοσιευτεί ήδη από το 1998, με πολλά από τα ποιήματά του να έχουν μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες. Παράλληλα, ασχολείται ενεργά με τον κόσμο του θεάτρου, είτε γράφοντας θεατρικά έργα, όπως «Το κορίτσι που επιμένει» (2017), είτε σκηνοθετώντας. Ο ίδιος είναι διευθυντής του θεάτρου Act στην Πάτρα, απ’ όπου και κατάγεται.
Στην παρούσα συλλογή επιλέγει να σκιαγραφήσει ζωές ανθρώπων που διαφέρουν μεταξύ τους, όμως κινούνται στην τροχιά του σήμερα, με το νησιώτικο τοπίο να είναι πάντοτε διακριτικά παρόν. Δεν έχει σημασία η εποχή ή ο τόπος που διαδραματίζονται οι ιστορίες, άλλωστε αυτά εναπόκεινται στη φαντασία του αναγνώστη. Το μόνο σίγουρο είναι πως, αφήνοντας στο περιθώριο τις συνήθεις πολύβουες καλοκαιρινές εικόνες των νησιών, μάς προσφέρει μια γοητευτικά μυστηριώδη οπτική τους. Κάθε φορά, ο ήρωας συνδέεται με έναν δικό του, προσωπικό τρόπο με τη θάλασσα κι αυτή παραμένει εκεί, άλλοτε επιβλητική να προκαλεί φόβο κι άλλοτε λυτρωτική, παρασέρνοντας στα βάθη της, τις έγνοιες. Μα πάντα, αγέρωχη. Η θάλασσα τα εμπεριέχει όλα. Τις φουρτούνες και τη νηνεμία, τη στεναχώρια και τη γαλήνη, όπως η ζωή. Και ίσως αυτός που έτρωγε όλο το γλυκό του, να γεύτηκε και τις χαρές και τις πίκρες, γιατί απλώς ήθελε να ζήσει.
Ο τίτλος της συλλογής προέρχεται από το τελευταίο και μεγαλύτερης έκτασης διήγημα, ίσως για να δημιουργήσει έναν νοερό κύκλο, που περικλείει συναισθήματα και καταστάσεις, που αντιπροσωπεύουν τις διαφορετικές εμπειρίες και τα στάδια της ζωής. Έτσι, διαβάζοντάς κάθε ιστορία, ο καθένας μπορεί να βρει κάτι από τον εαυτό του σ’ έναν άνθρωπο που ζει με τις πληγές του παρελθόντος, σ’ εκείνον που με οράματα πλάθει έναν καινούργιο κόσμο, γιατί ασυνείδητα επιθυμεί να απεγκλωβιστεί από το παθητικό παρόν και σ’ αυτόν που έχει λησμονηθεί μέσα στους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας. Άνθρωποι που βυθίζονται στη δίνη των σκέψεών τους, κάτοικοι ενός υπερφυσικού κόσμου, μα ταυτόχρονα δεσμευμένοι από την επίγεια ανάγκη να επιβιώσουν. Η φαντασία είναι γι’ αυτούς ένα αποκούμπι, στο οποίο καταφεύγουν για να νιώσουν ελεύθεροι.
Μέσα σ’ αυτόν τον φαντασιακό κόσμο, ο ομοδιηγητικός και άλλες φορές ετεροδιηγητικός αφηγητής δομεί ένα ρεαλιστικό υπόβαθρο, για να ενεργοποιήσει, τελικά, την αισθαντικότητα του αναγνώστη. Το πλαίσιο, στο οποίο διαδραματίζονται οι ιστορίες, είναι απλώς η αφορμή για τον στοχασμό των αληθινών αναγκών μέσα σε μια σύγχρονη πραγματικότητα. Χωρίς ο συγγραφικός τρόπος να γίνεται σκληρός, παρακινεί τον αναγνώστη να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του, φέρνοντάς τες στην επιφάνεια, όσο επώδυνο κι αν είναι αυτό ή να συνειδητοποιήσει πως τις έχει. Κι αν αυτή η συλλογή θέλει να μας διδάξει κάτι, αυτό σίγουρα θα ήταν η αποδοχή των προβλημάτων και η αναζήτηση των αιτιών τους, για να επουλωθούν οι πληγές. Γιατί τελικά αποδεικνύεται πως είναι περισσότερο ψυχοφθόρα η προσπάθεια να υποτιμήσουμε την επιρροή τους. Ο συγγραφέας απλώς δίνει το έναυσμα, για να ξεκινήσει ένα δικό μας ταξίδι.
Διηγήσεις που πλέουν στα σκοτεινά νερά του μυαλού και στα απόνερα του «θέλω», υπαρκτά πρόσωπα που καταδύονται σε έναν μαγικό πυθμένα. Έναν τέτοιο κόσμο θα γνωρίσετε, γυρνώντας τις σελίδες του βιβλίου. Και ίσως αυτή η γνωριμία να καταλήξει σε μια ουσιαστική επαφή με τον γνωστό-άγνωστο ή στην αυτογνωσία.
