Της Αγγελικής Κόκκαλη,
904: Ο Ζου Γουέν δολοφόνησε τον Αυτοκράτορα Ζαοζόνγκ της Δυναστείας των Τανγκ. Ο Ζου, γεννηθείς σε μια φτωχή οικογένεια στην Κομητεία Ντανγκσάν της Ανατολικής Κίνας το 852, εμφάνισε από νωρίς παραβατική συμπεριφορά. Αρχικά, διαμόρφωσε τη δική του συμμορία ληστών, που δρούσε κοντά στον Κίτρινο Ποταμό και γύρω στο 877 εντάχθηκε ως στρατιώτης στον επαναστατικό στρατό του Χουάνγκ Τσάο. Χάρις στο στρατιωτικό του ταλέντο και τις κατακτήσεις του προηγήθηκε σε υψηλόβαθμο στρατηγό. Το 882, έχοντας πλέον υπό τον έλεγχό του νομαρχίες, αυτομόλησε και σύντομα έγινε πολέμαρχος στον αυτοκρατορικό στρατό της Δυναστείας των Τανγκ, κερδίζοντας το όνομα “Zhu Quanzhong”, δηλαδή «ολόψυχα πιστός». Ο Ζου, το 888, όταν ο Ζαοζόνγκ ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο, βρήκε την ευκαιρία να διεισδύσει στις αμιγώς αυτοκρατορικές υποθέσεις, προσφέροντας προστασία σε έναν αυτοκράτορα που αδυνατούσε να διαχειριστεί τις ομάδες ευνούχων και πολεμάρχων. Μόλις απέκτησε τον πλήρη έλεγχο του παλατιού, ξεκίνησε να λεηλατεί την αυτοκρατορική πόλη, ενώ κρυφά δολοφονούσε τους πιστούς οπαδούς του Αυτοκράτορα. Εν τέλει, φοβούμενος την ανατροπή του, διέταξε τη δολοφονία του Ζαοζόνγκ. Μέχρι το 907, στον θρόνο βρισκόταν τυπικά ο γιος του Ζαοζόνγκ ως μαριονέτα του Ζου. Έπειτα, ο Ζου αυτοανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας Ταιζού της Δυναστείας των Χου Λιανγκ, εισάγοντας την εποχή των «Πέντε Δυναστειών και των Δέκα Βασιλείων».
1789: Οι Οθωμανοί ηττήθηκαν στη Μάχη του Ρίμνικ από τις Ομοσπονδιακές Δυνάμεις της Ρωσίας και της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Η μάχη έλαβε χώρα στην τότε οθωμανική επικράτεια της Βλαχίας κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου του 1787-1792. Είχε προηγηθεί τον Αύγουστο του ίδιου έτους η μάχη της Φωξάνης, κατά την οποία οι Οθωμανοί ηττήθηκαν. Στις αρχές του Σεπτεμβρίου, λοιπόν, ο Μεγάλος Βεζίρης, Γιουσούφ Πασάς, καθώς επιθυμούσε μια νίκη, συγκέντρωσε στρατό εκατό χιλιάδων, κυρίως γενίτσαρων, για να αντιμετωπίσει τους στρατιώτες του Αυστριακού Ιωσία του Κόμπουργκ. Την επαύριον των νέων, ο Ρώσος στρατηγός Αλεξάντερ Σουβόροφ ξεκίνησε με τον στρατό του προς το Ρίμνικ. Με την αρωγή του ρωσικού στρατεύματος, οι Ρωσο-Αυστριακές Δυνάμεις έφτασαν τους εικοσιπέντε χιλιάδες στρατιώτες. Η σύγκρουση υπήρξε βραχεία και οι απώλειες των Οθωμανών χιλιάδες. Το δε ρωσικό ιππικό προκάλεσε σύγχυση στα οθωμανικά στρατεύματα, ωθώντας πολλούς στρατιώτες προς τον ποταμό Ρίμνικ, όπου και πνίγηκαν. Μετά την ολοκλήρωση της μάχης, οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Μολδοβλαχία και οι Αυστριακοί απέκτησαν τον έλεγχο της Βλαχίας μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Μεγάλος Βεζίρης, Γιουσούφ Πασάς, απολύθηκε, ενώ ο στρατηγός Αλεξάντερ Σουβόροφ δέχτηκε τις τιμές της Αικατερίνης της Μεγάλης. Τέλος, ο Αυστριακός Μότσαρτ σε ένα κύμα ενθουσιασμού συνέθεσε το χορό “Der Sieg vom Helden Coburg, K.587”, για να τιμήσει τη Νίκη του Ήρωα του Κόμπουργκ.
1869: Ο «Χρυσός του Ρήνου» του Βάγκνερ έκανε πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο του Μονάχου. Πρόκειται για το πρώτο και συντομότερο μέρος της επικής τετραλογίας ονόματι «Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν», η οποία αποτελείται από τα τρία επιμέρους δράματα: τη Βαλκυρία, το Ζίγκφριντ και το Λυκόφως των Θεών. Ο Βάγκνερ ξεκίνησε τη σύνθεση το 1848, ολοκληρώνοντας, ωστόσο, το προοίμιο τελευταίο. Είχε όνειρο να παρουσιάσει αδιάσπαστο το έργο του, εντούτοις ο πάτρωνάς του, Λουδοβίκος Β’ της Βαυαρίας, διέταξε να παρουσιαστεί ο «Χρυσός του Ρήνου» μεμονωμένος στο Μόναχο. O Βάγκνερ αρνήθηκε κατηγορηματικά τις διαταγές και τις υποδείξεις του Λουδοβίκου και σταμάτησε να εμφανίζεται στις πρόβες. Ο συνθέτης, ο οποίος είχε επηρεαστεί από γερμανικούς και σκανδιναβικούς μύθους, αλλά και τα αρχαία ελληνικά δράματα, για να πλάσει την ιστορία ενός μαγικού χρυσού δαχτυλιδιού που εκλάπη από το ποταμό Ρήνο, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Σκόπευε να ανοίξει έναν κύκλο με τον «Χρυσό του Ρήνου» ως πρελούδιο και τα τρία επόμενα δράματα ως τη χρονική συνέχειά του και όλα μαζί να εκτεινόταν σε τέσσερις συνεχόμενες νύχτες όπερας. Εν τέλει, η πρεμιέρα έγινε ερήμην του Βάγκνερ. Ο πλήρης κύκλος του έργου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 13-16 Αυγούστου του 1876 στην Όπερα του Μπαϊρόιτ.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Patricia Buckley Ebrey, The Cambridge Illustrated History of China (Cambridge University Press, 2010)
- Zhu Quanzhong rebelled against Qi and surrendered to Tang, Datang began to enter the countdown mode, διαθέσιμο εδώ
- Zhu Wen — Destructor of Fabulous City and Terminator of the Tang Dynasty, διαθέσιμο εδώ
- Russell Isinger, Aleksandr Suvorov: Count of Rymniksky and Prince of Italy, διαθέσιμο εδώ
- Presidential Library, Russo-Austrian troops defeated the Turkish army in the battle of Rymnik 230 years ago, διαθέσιμο εδώ
- Σαν σήμερα στην Ιστορία: στιγμές και γεγονότα που καθόρισαν τον κόσμο (Το Βήμα, 2021)
- Britannica, Das Rheingold, διαθέσιμο εδώ
