Του Νικηφόρου Παγώνη,
Ζούμε στην εποχή της υποχρεωτικής θετικότητας και του αψεγάδιαστου κοινωνικού φαίνεσθαι, με ανθρώπους που κυριεύονται από αρνητικά συναισθήματα, τα οποία εκδηλώνονται έντονα όταν η πόρτα κλείνει και υπάρχει η μοναξιά. Στις καθημερινές μας συναναστροφές έχουμε έναν ιδιόμορφο ανταγωνισμό με τους γύρω μας σχετικά με το ποιος έχει την καλύτερη ζωή και τα λιγότερα προβλήματα. Παρατηρούμε ιδανικές εικόνες με παρέες ανθρώπων να διασκεδάζουν με ευχάριστα τραγούδια, ειδυλλιακά τοπία, μαγευτικά ταξίδια και άλλες καταστάσεις που δείχνουν μία ευχάριστη ζωή δίχως προβλήματα. Όμως, τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτήν την ασταμάτητη προσπάθεια επίδειξης της καλής ζωής και απόρριψης οποιουδήποτε άλλου συναισθήματος; Μήπως ένα εσωτερικό «κενό» και μια αδυναμία διαχείρισης κάποιων σκοτεινών σκέψεων;
Αυτό συμβαίνει καθώς έρχονται σε σύγκρουση οι απόψεις της κοινωνίας τις οποίες ακούμε μεγαλώνοντας και αυτό που εν τέλει εμείς συνειδητοποιούμε ότι ισχύει στην πραγματικότητα. Μεγαλώνουμε με την πεποίθηση ότι πρέπει να είμαστε άτρωτοι και να κοιτάμε μόνο το πώς θα έχουμε την καταξίωση από τον περίγυρο για να μην θεωρηθούμε «αποτυχημένοι», με κίνδυνο πολλές φορές να αγνοούμε τα σημάδια φθοράς της ψυχής μας. Ωστόσο, με τα χρόνια μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η τελειότητα σαν έννοια δεν μπορεί να υπάρξει πλήρως, με αποτέλεσμα να έρχεται η απογοήτευση και η εμφάνιση της εσωτερικής κόπωσης. Έτσι, σε μία σπασμωδική προσπάθεια επίδειξης της «τελειότητας» προκειμένου να μην φανεί κάποιο τρωτό σημείο μας, αναλωνόμαστε στο πώς θα δείξουμε στους άλλους ότι περνάμε ευχάριστα και δημιουργικά, εθελοτυφλώντας για το τι πραγματικά νιώθουμε και έχουμε ανάγκη.
Ίσως αυτή η προσπάθεια επίδειξης ενός δυναμικού εαυτού χωρίς ευαισθησίες και προβλήματα να δίνει την ψευδαίσθηση ότι αυτό συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Άνθρωποι προσπαθούν να περιβάλλονται από άλλους ανθρώπους για να μην ακούνε τον ήχο του δικού τους εσωτερικού προβληματισμού. Παρόλα αυτά, όση χαρά και αν πάρουμε από τους άλλους ανθρώπους και τις ευχάριστες στιγμές που ζούμε μαζί τους, εάν πρώτα δεν φροντίσουμε τον δικό μας εαυτό, πάντα θα υπάρχουν μαύρες σκέψεις και ένα αίσθημα μοναξιάς που όσο και να τα κρύψουμε από τον περίγυρο, θα εκδηλωθούν μακροπρόθεσμα.
Δυστυχώς, για πολλά χρόνια υπήρχε ως ταμπού το να βρισκόταν κάποιος σε σκοτεινές καταστάσεις ή να αντιμετώπιζε προβλήματα που δεν αφορούσαν τη σωματική υγεία. Ως εκ τούτου, αρκετοί άνθρωποι κρατούσαν μέσα τους πράγματα καταστροφικά για εκείνους που τους προκαλούσαν αρνητικές σκέψεις. Το αποτέλεσμα ήταν να μπαίνουν σε έναν ρόλο όταν έπρεπε να συναναστραφούν άλλους ανθρώπους, προκειμένου να μην δείξουν οποιαδήποτε ευαισθησία. Τα πράγματα τώρα, όμως, έχουν αλλάξει και οι ειδικοί μας προτρέπουν ολοένα και περισσότερο να ασχοληθούμε με την ίαση της ψυχής μας, με σκοπό να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, άρα και να μπορέσουμε να είμαστε καλύτεροι στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.
Είναι πράγματι δύσκολο να εξωτερικεύσουμε κάποιο αρνητικό μας συναίσθημα ή κάποια αρνητική μας σκέψη, γι’ αυτό και θεωρούμε καλύτερο το να τα κρατάμε μέσα μας. Η ροπή αυτή, όμως, θα μας κάνει να μην είμαστε αληθινοί απέναντι στους άλλους και να μην μπορούμε να μοιραστούμε αυτό που μας προβληματίζει. Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να βρούμε το κλειδί της δικής μας πληρότητας, καθώς και τη βοήθεια για οτιδήποτε μας ταλανίζει. Έτσι, τα πράγματα θα είναι καλύτερα και δεν θα χρειάζεται να προβληματιζόμαστε μόνοι και πίσω από κλειστές πόρτες, προσποιούμενοι τους χαρούμενους στον περίγυρο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Σχέσεις: όλα όσα κρύβονται πίσω από τη σιωπή, maxmag.gr, διαθέσιμο εδώ
