Της Αγγελικής Κόκκαλη,
1822: Κηρύσσεται η ανεξαρτησία της Βραζιλίας από τον πρίγκιπα Δον Πέδρο Α΄. Επί αιώνες, η Βραζιλία υπήρξε αποικία των Πορτογάλων, καθώς Πορτογάλοι εξερευνητές έφτασαν στις ακτές της το 1500. Το 1897, οπότε κι ο στρατός του Ναπολέοντα εισέβαλε στην Πορτογαλία, η βασιλική οικογένεια τράπηκε σε φυγή προς τη Βραζιλία. Για περίπου μια δεκαετία διοικούσε την αυτοκρατορία της από το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Η άφιξη της αυτοκρατορικής οικογένειας αναβάθμισε τη Βραζιλία, παραχωρώντας τής τις απαραίτητες δομές για να γίνει ανεξάρτητο κράτος. Το 1815 ολοκληρώθηκαν οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και ο Βασιλιάς Ιωάννης ΣΤ΄ της Πορτογαλίας κήρυξε το βασίλειο της Βραζιλίας ισάξιο με εκείνο της Πορτογαλίας. Καθώς ο Ιωάννης Στ’ επέστρεψε στην Πορτογαλία, τα καθήκοντα ανέλαβε ο γιός του, Πέδρο. Εκείνη την περίοδο σημειώθηκαν αναταραχές, ενώ η κατάσταση έφτασε στο αποκορύφωμά της, όταν ο Πέδρο έμαθε πως το Πορτογαλικό Κοινοβούλιο επιθυμούσε την επιστροφή του στην Πορτογαλία. Με μια κραυγή «Ελευθερία ή Θάνατος» και με μια υπόσχεση να απελευθερώσει τους Βραζιλιάνους, εγκαινίασε τον ένοπλο αγώνα κατά της Πορτογαλικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος διήρκησε έως το 1824. Εν τέλει, η Βραζιλία κατόρθωσε να ανεξαρτητοποιηθεί με ελάχιστη αιματοχυσία, αποκτώντας συνταγματική μοναρχία, η οποία κράτησε μέχρι το 1889. Ο ίδιος στέφτηκε αυτοκράτορας της Βραζιλίας στις 12 Οκτωβρίου του 1822.
1833: Φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μαζί με τον Δημήτριο Πλαπούτα και άλλους στρατιωτικούς της Επανάστασης στο Ιτς Καλέ, στο Ναύπλιο. Η κατηγορία φυλάκισής τους, η οποία παρέμεινε άγνωστη σε εκείνους μέχρι την έναρξη της δίκης, ήταν η έσχατη προδοσία κατά του ανήλικου βασιλιά της Ελλάδος, Όθωνα. Ο Όθωνας είχε φτάσει στο Ναύπλιο τον Ιανουάριο του 1833, για τη στέψη του, δεκαέξι μήνες μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια. Όσο ο Ιωάννης Καποδίστριας βρισκόταν στην εξουσία, ο Κολοκοτρώνης είχε σημαντική θέση δίπλα του. Μετά τη δολοφονία του, η χώρα εισέρχεται σε μια φάση πολιτικής αστάθειας, με πολιτικούς άνδρες να επιθυμούν νομή εξουσίας. Στο στόχαστρο βρέθηκαν οι αφοσιωμένοι στο καποδιστριακό Ρωσικό Κόμμα και στήθηκε καμπάνια αποδυνάμωσής τους. Έτσι, οι πολιτικοί του εχθροί υποστήριξαν ότι ο Κολοκοτρώνης και ο κύκλος του εχθρεύτηκαν τον Όθωνα, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ότι προσπαθούν να ανατρέψουν το καθεστώς. Πράγματι, τη φυλάκισή τους ακολούθησε, το Μάρτιο του 1834, δίκη, της οποίας το κατηγορητήριο ήταν η «προπαρασκευήν εµφυλίου πολέµου», ώστε να πέσει ο Όθωνας. Αρχικά, καταδικάστηκαν σε θάνατο στη λαιμητόμο. Ωστόσο, ο Κολοκοτρώνης, ο Πλαπούτας και οι δεκαπέντε συλληφθέντες οπλαρχηγοί αρνήθηκαν κάθε κατηγορία, ενώ η ετυμηγορία προκάλεσε αντιδράσεις. Εν τέλει, το Μάιο του 1835, ο Όθωνας, όντας πλέον ενήλικος, υπέγραψε την πράξη αποφυλάκισής τους.
1860: Ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι εισήλθε στη Νάπολη και ανακηρύχθηκε «Δικτάτορας των Δύο Σικελιών». Πρόκειται για ένα κομβικό σημείο της ενοποίησης της Ιταλίας, η οποία έμεινε γνωστή ως «Risorgimento» (Αναβίωση). Ο Τζουζέπε είχε προηγουμένως ηγηθεί του στρατού που έκανε απόβαση στη νήσο της Σικελίας, καθώς είχε στρέψει την εκστρατεία του στις περιοχές τις Νότιας Ιταλίας. Εκείνη την εποχή, η Ιταλική Χερσόνησος απαρτιζόταν από ένα μωσαϊκό κρατιδίων, το μεγαλύτερο εκ των οποίων ήταν το Βασίλειο των Δύο Σικελιών. Επιθυμώντας να ξεπεράσει ποικίλα εσωτερικά και εξωτερικά κωλύματα, ο Τζουζέπε συγκέντρωσε μια ομάδα χιλίων ατόμων, γνωστή ως οι «Ερυθροχιτώνες» και στις 11 Μαΐου 1860, έκαναν απόβαση στη Σικελία. Αφού την κατέκτησαν, συνέχισαν να εκστρατεύουν κι σε άλλες περιοχές του Νότου. Οι στρατιωτικές του διεκδικήσεις, οι οποίες τροφοδοτήθηκαν από το ρομαντικό όνειρο ενός εθνικού ιταλικού κράτους, είχαν κερδίσει το θαυμασμό πολλών Ιταλών. Στις 7 Σεπτεμβρίου, μπήκε στην πρωτεύουσα της Νάπολης, όπου έχαιρε μεγάλης αποδοχής. Ανέτρεψε το βασιλιά των Δύο Σικελιών και προχώρησε στην ένωση του βασιλείου με το Βασίλειο της Σαρδηνίας. Η προσάρτηση του Βασιλείου των Δύο Σικελιών ολοκλήρωσε την πρώτη φάση ενοποίησης της Ιταλίας, με αποτέλεσμα στις 17 Μαρτίου του 1861 να ανακηρυχτεί το νέο Βασίλειο της Ιταλίας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Dale Pappas, The Napoleonic Wars and Brazilian Independence, napoleon-series.org, Διαθέσιμο εδώ
- Robert M. Levine, Η ιστορία της Βραζιλίας (Νέα Υόρκη, 2003)
- João Paulo Pimenta, Brazilian Independence: Change and Continuity, doi.org, Διαθέσιμο εδώ
- The Movement for Independencem international.loc.gov, Διαθέσιμο εδώ
- Ο Κολοκοτρώνης στη φυλακή του Ναυπλίου (1833), vrellis.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Γεώργιος Τερτσέτης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής Από τα 1770 έως τα 1836 (Αθήνα, 1846), anemi.lib.uoc.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Serge Berstein & Pierre Milza, Ιστορίας της Ευρώπης 2, (Αθήνα 1997)
- Bolton King, A History of Italian Unity: Being a Political History of Italy from 1814 to 1871 (US, 2008), archive.gr, Διαθέσιμο εδώ
