Η 6η Σεπτεμβρίου στην Ιστορία

Του Γιώργου Βλαχάκη,

1940: Η Ρουμανία, το 1940, αναγκάστηκε, να παραχωρήσει μεγάλες εδαφικές της εκτάσεις σε γειτονικά κράτη, μετά από γερμανική και σοβιετική πίεση. Ο λαός της Ρουμανίας ήταν δυσαρεστημένος με τις νέες εξελίξεις στη χώρα τους, καθώς, μέσα σε λίγους μήνες, είχαν χάσει το 1/3 της εδαφικής τους έκτασης. Οι παραχωρήσεις αυτές αποτέλεσαν την αφορμή για την εκθρόνιση του βασιλιά Καρόλου Β’. Έτσι, στις 6 Σεπτεμβρίου, ο νεοδιορισμένος Πρωθυπουργός Ιόν Αντονέσκου, με πραξικόπημα, επιβάλλει δικτατορία και εξορίζει τον βασιλιά. Το θρόνο ανέλαβε ο 19χρονος γιος του, Μιχαήλ Α’. Ο Ιόν Αντονέσκου επέβαλε ένα φασιστικό, φιλογερμανικό καθεστώς. Αργότερα, το καθεστώς του οδήγησε τη Ρουμανία στον πόλεμο, με το μέρος των δυνάμεων του Άξονα. Το καθεστώς ανετράπη, τον Αύγουστο του 1944, από το νεαρό βασιλιά. Οι πραξικοπηματίες εκτελέστηκαν μετά από δίκη, τον Ιούνιο του 1946, από το νεοσύστατο κομμουνιστικό καθεστώς.

1972: Κατά τη διάρκεια των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων, στο Μόναχο της Γερμανίας, Παλαιστίνιοι τρομοκράτες, μέλη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης με το όνομα «Μαύρος Σεπτέμβρης», μπαίνουν στο Ολυμπιακό Χωριό, το πρωί της 5^ης Σεπτεμβρίου, σκοτώνουν 2 Ισραηλινούς αθλητές και παίρνουν άλλους 9 όμηρους. Η πρόφαση για την επίθεση ήταν η απελευθέρωση 230 Αράβων, κρατουμένων από τις Ισραηλινές αρχές. Την επόμενη μέρα, ωστόσο, η επίθεση έφτασε στο αποκορύφωμά της, καθώς οι Παλαιστίνιοι τρομοκράτες παίρνουν τους 9 Ισραηλινούς αθλητές στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Furstenfeldbruck. Στόχος των Παλαιστίνιων ήταν να επιβιβαστούν σε κάποιο αεροπλάνο με τους όμηρους και να φτάσουν στην Αίγυπτο. Στις 11:30 μ.μ., ξεκινάει ανταλλαγή πυρών μεταξύ των τρομοκρατών και των δυτικογερμανικών αρχών και τελειώνει στις 1:30 π.μ., της 6^ης Σεπτεμβρίου. Κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών, σκοτώθηκαν και οι 9 όμηροι, ένας Γερμανός αστυνομικός και 5 τρομοκράτες. Η Δυτική Γερμανία σε μια προσπάθειά της να διαγράψει τις μνήμες των τελευταίων Ολυμπιακών στη χώρα της, το 1936, υπό το ναζιστικό καθεστώς, είχε μειώσει την αστυνομική παρουσία στο Μόναχο, τη γενέτειρα του Ναζισμού. Οι τρομοκράτες, με σχετική ευκολία, μπήκαν ανενόχλητοι στο Ολυμπιακό Χωριό και άρπαξαν τους αθλητές. Το αποτέλεσμα όλου αυτού του συμβάντος ήταν οι αγώνες να αναβληθούν προσωρινά και η σημαία να τεθεί μεσίστια σε ένδειξη σεβασμού. Την κηδεία των 11 αδικοχαμένων αθλητών παρακολούθησαν 80 χιλιάδες άτομα.

1997: Τα μεσάνυχτα της 31^ης Αυγούστου 1997, η, πλέον διαζευγμένη, πριγκίπισσα Νταϊάνα πεθαίνει στο Παρίσι μαζί με τον εραστή της, Ντόντι Αλ Φαγέντ, και τον οδηγό τους, Χένρι Πολ. Η Νταϊάνα αποτέλεσε ένα από τα πιο εμβληματικά μέλη της βρετανικής βασιλικής οικογένειας. Το φιλανθρωπικό έργο της πριγκίπισσας ήταν τεράστιο και βοήθησε πολλούς σκοπούς. Το ενδιαφέρον και η συμπόνια της για το συνάνθρωπο την έκαναν ευρέως αγαπητή, όχι μόνο από υπηκόους του Ηνωμένου Βασιλείου, κι έτσι της δόθηκε και το παρατσούκλι «Η πριγκίπισσα του λαού». Ο θάνατός της προκάλεσε μεγάλες εκδηλώσεις πένθους παγκοσμίως. Η βασιλική οικογένεια, μετά από λαϊκή αντίδραση, έσπασε το πρωτόκολλο και οργάνωσε μια «βασιλική κηδεία» προς τιμήν της, το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου του 1997. Η τελετή παρακολουθήθηκε παγκοσμίως από 2,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους και αποτέλεσε ένα από τα πιο γνωστά τηλεοπτικά γεγονότα. Επίσης, πολύ χαρακτηριστική έγινε η εικόνα των έφηβων γιών της, να περπατάνε πίσω από το μεταφερόμενο φέρετρο, μαζί με τον πατέρα τους, πρίγκιπα Κάρολο. Η ζωή και ο θάνατός της αποτέλεσαν αίτια πόλωσης στη βρετανική κοινωνία, σχετικά με το θέμα της μοναρχίας. Ωστόσο, η Νταϊάνα με το έργο της είχε αφήσει μόνιμα το στίγμα της στην ιστορία της βασιλικής οικογένειας.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

• Βιογραφία του Μιχαήλ της Ρουμανίας, Britannica, διαθέσιμο εδώ
• Βιογραφία του Ιόν Αντονέσκου, Britannica, διαθέσιμο εδώ
• This day in history 6^th of September , History, διαθέσιμο εδώ
• Βιογραφία της πριγκίπισσας Νταϊάνας, Britannica, διαθέσιμο εδώ
• Βιογραφία της πριγκίπισσας Νταϊάνας, Westminster Abbey, διαθέσιμο εδώ