Της Δέσποινας Χρίστινα,
Αλλαγή πεδίου συζήτησης για τις καταστροφές που προκάλεσαν οι μεγάλες πυρκαγιές. Το θέμα έπαψε να είναι αφορμή τσακωμών στα πληκτρολόγια και πλέον οι εκλεγμένοι του Κοινοβουλίου ανέβηκαν στο βήμα της Βουλής και «διασταύρωσαν τα ξίφη τους». Πρώτος ο Πρωθυπουργός μίλησε για τη σωστή διαχείριση και το γεγονός πως την Κυβέρνηση απασχόλησε πρωτίστως η ανθρώπινη ζωή και μετά όλα τα υπόλοιπα. Όπως είπε και ο ίδιος: «Τα σπίτια ξαναχτίζονται και τα δέντρα ξαναφυτρώνουν. Οι ζωές δεν επιστρέφουν». Από τη πλευρά του, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για ανάλγητη στάση του Πρωθυπουργού, καθώς, προκαλώντας την αξιωματική αντιπολίτευση να του υποδείξει πού έγινε λάθος, ουσιαστικά έκανε λόγο για ψεύτικη συγγνώμη του προς τον ελληνικό λαό στο τελευταίο του διάγγελμα. Σε μια ολόκληρη ημέρα μίλησαν μονάχα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας, με τους δύο να ανταλλάσσουν τα πυρά τους σε πρωτολογίες και δευτερολογίες. Επομένως, αφού το πρόγραμμα της Βουλής για την επόμενη μέρα των πυρκαγιών έχει διαξιφισμούς, σε τι δράσεις συνίσταται η επόμενη ημέρα των πυρκαγιών; Ουσιαστικά, μπορούμε να διακρίνουμε δύο τομείς δράσεις. Μια όσον αφορά το τι ήδη έπραξαν και θα συνεχίζουν να πράττουν η κοινωνία και οι πολίτες και άλλη μια για τον ενεργό ρόλο, που οφείλει να έχει το κράτος.
Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασαν οι πυρκαγιές και έγιναν ορατές οι πρώτες καταστροφές, ένα άνευ προηγουμένου κύμα αλληλεγγύης ξεδιπλώθηκε. Ο όρος συνάνθρωπος πήρε σάρκα και οστά και αποδείχθηκε πως ακόμα ο άνθρωπος νοιάζεται. Αγαθά πρώτης ανάγκης συγκεντρώθηκαν, ζώα διασώθηκαν και περισυλλέχθηκαν, ενώ έγιναν και οι πρώτες συζητήσεις για εθελοντισμό σχετικά με τις αναδασώσεις. Δημιουργήθηκαν πολλές σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ήδη πριν σβήσουν οι φωτιές, οι οποίες αναζητούσαν μέλη, ώστε να οργανωθούν όσο το δυνατόν καλύτερα οι αναδασώσεις που χρειάζονται να γίνουν. Με μια ματιά σε αυτές τις σελίδες, αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και ταυτοχρόνως με χαροποίησε είναι ότι μέλη της είναι και οι ειδήμονες επί του θέματος. Άνθρωποι που έχουν τις κατάλληλες γνώσεις για το πότε θα είναι έτοιμο το έδαφος, για να αποδώσει καρπούς η όλη προσπάθεια. Αντιλαμβάνομαι πλήρως την επιθυμία όλων μας να φτιάξουμε ό,τι χάθηκε εχθές κιόλας. Ωστόσο, αυτό δε γίνεται στο πόδι και στον τομέα αυτόν οφείλουμε να ακούσουμε τους επιστήμονες. Και στην τελική, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, θα το θεωρούσα τουλάχιστον χρήσιμο τα κανάλια πέραν από τη μετάδοση της πύρινης καταστροφής να δώσουν λίγο τηλεοπτικό χρόνο και σε αυτούς που γνωρίζουν το πώς μπορούν να γίνουν σωστά οι ενέργειες αναδάσωσης, έτσι ώστε να υπάρξει η σωστή καθοδήγηση.
Είδαμε, λοιπόν, την προσφορά της κοινωνίας, η οποία ήταν η αναμενόμενη προκειμένου να επιστρέψουμε στο πρότερο φυσικό περιβάλλον όσο το δυνατόν συντομότερα. Τι γίνεται, όμως, από την πλευρά του κράτους; Εδώ και μια εβδομάδα έχει ανοίξει η πλατφόρμα “arogi.gov.gr.”, στην οποία οι δικαιούχοι υποβάλλουν την αίτησή τους, ούτως ώστε να λάβουν την πρώτη οικονομική αρωγή. Σε γενικότερο πλαίσιο, η στήριξη που θα λάβουν δεν συνίσταται μονάχα στην πρώτη οικονομική βοήθεια έναντι των τελικών αποζημιώσεων, αλλά και σε απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ και σε επιδότηση στέγασης. Στην πράξη τώρα, τις τελευταίες ημέρες 1.214 πυρόπληκτοι έλαβαν τις πρώτες προκαταβολές, ποσό που συνολικά ανέρχεται σε 6,7 εκατομμύρια ευρώ. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η ταχύτητα αντίδρασης του κράτους ήταν αρκετά γρήγορη. Όπως, δηλαδή, όφειλε μπροστά σε τέτοιες ανυπολόγιστες καταστροφές. Δεν δίνω δηλαδή συγχαρητήρια για το αναμενόμενο. Απλά μια διαπίστωση. Είναι γεγονός πως ήδη οι πυρκαγιές αυτές έχουν πολιτικό κόστος για την Κυβέρνηση. Επομένως, η γρήγορη ελάφρυνση των πληγέντων ήταν μονόδρομος όχι μονάχα για να συνεχίσει η Νέα Δημοκρατία να βρίσκεται και για τα επόμενα χρόνια στο Μαξίμου αλλά κυρίως για να μας δοθεί η εντύπωση πως τουλάχιστον υπήρξε έμπρακτη αρωγή. Οι φωτιές αυτές δεν θα μας απασχολήσουν μονάχα τώρα το καλοκαίρι, αλλά θα είναι θέμα συζήτησης και τον χειμώνα, καθώς το πρόγραμμα στήριξης της Κυβέρνησης πρέπει να τηρηθεί στο ακέραιο. Όχι μονάχα τώρα που το θέμα βρίσκεται στο προσκήνιο.
Οι δύο τομείς, λοιπόν, έδειξαν τις προθέσεις τους. Χρειάζεται συνύπαρξη και των δύο για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Από τη μια πλευρά η λέξη συνάνθρωπος πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή του λεξιλογίου μας και από την άλλη πλευρά οι πολιτικοί, είτε Κυβέρνηση είτε αξιωματική αντιπολίτευση είτε κόμματα του Κοινοβουλίου, έχουν υποχρέωση να αφήσουν στην άκρη τον πολιτικό λόγο και να ασχοληθούν με τον ανθρώπινο. Δεν μιλούν στους ψηφοφόρους τους άλλα στους συνανθρώπους τους. Το οφείλουν σε εκείνους που έχασαν τα σπίτια τους, στα ζώα που δεν γλίτωσαν, στους ανθρώπους που με δάκρυα στα μάτια εκκένωναν, στους εθελοντές που με αυταπάρνηση ρίχτηκαν στις φλόγες, στους πυροσβέστες Έλληνες και ξένους που έκαναν μέρες να δουν τα σπίτια τους. Αυτήν τη στιγμή το μόνο που έχει σημασία είναι η στήριξη όλων αυτών, προκειμένου να χτίσουν ξανά τις ζωές τους. Δεν έχει σημασία αν είσαι Πρωθυπουργός, αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ή πολιτικός. Πάνω από κάθε αξίωμα είσαι άνθρωπος. Και με αυτήν την ιδιότητά σου σε έχουν ανάγκη οι πληγέντες!
Και κάτι τελευταίο, αλλά για εμένα ουσιώδες. Κάθε σύγκριση με την φωτιά στο Μάτι είναι τουλάχιστον άστοχη. Το αφήγημα ότι δε θρηνήσαμε νεκρούς έχει καταρχήν καταρρεύσει και στην τελική μιλάμε για ανθρώπινο πόνο και στις δύο περιπτώσεις. Οι συγκρίσεις αυτές δεν είναι τίποτα άλλο από πολιτικά τεχνάσματα και αυτήν τη στιγμή δε θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε ως γραπτός λόγος, που ετοιμάζεται να εκφωνήσει ένας πολιτικός. Πόσω μάλλον να εκφωνηθεί! Και στα δυο τραγικά γεγονότα κλάψαμε. Ας φροντίσουμε να μην ξαναρίξουμε δάκρυ για τέτοιους λόγους και όλα τα άλλα περισσεύουν. Η φράση του Πρωθυπουργού: «Στη μια περίπτωση μετρούσαμε στρέμματα στην άλλη φέρετρα» νομίζω πως περίσσευε. Όσο και αν θεώρησε πως ο κ. Τσίπρας τον προκάλεσε. Το χρώμα και στις δύο περιπτώσεις ήταν μαύρο. Προφανώς και θρηνούμε περισσότερο την ανθρώπινη ζωή, αλλά με τις πληγές ακόμη ανοιχτές από το Μάτι και το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έμαθε τίποτα από τη καταστροφή του 2018 θα πρέπει να είναι το μόνο που μας απασχολεί. Καμία σύγκριση δεν χρειάζεται να γίνει. Ας κοιτάξουμε τους ανθρώπους και όχι τις θέσεις μας! Είτε αυτή είναι η πολιτική είτε η βολεμένη του καθενός.
