Της Μαρίτας Περάκη,
Η συμμετοχή της χώρας σε αθλητικούς αγώνες αποτελεί πλέον παράδοση. Οι διαγωνιζόμενοι επιδιώκουν από τη μεριά τους την πολυπόθητη νίκη, κάνοντας με τον τρόπο αυτό περήφανη την πατρίδα τους. Συνεχείς διακρίσεις σε μεγάλες ή μικρές αθλητικές διοργανώσεις στολίζουν τις τροπαιοθήκες συλλόγων και αθλητών. Κάτι τέτοιο, όπως είναι φυσικό, απαιτεί πειθαρχία, αυταπάρνηση και σίγουρα πολλές θυσίες. Ποια είναι, όμως, η δράση της Πολιτείας σε όλο αυτό το ταξίδι που ονομάζεται «αθλητισμός»; Υπάρχουν οι απαραίτητες δομές, προκειμένου να στηρίξει τους αθλητές της; Και αν ναι, τότε ποια είναι η συνεισφορά της;
Παρόλη την υπεράνθρωπη προσπάθεια των αθλητών, η συνδρομή της Πολιτείας είναι καθαρά τυπική, σχεδόν εικονική. Το κράτος, συχνά, δεν αμείβει τους συμμετέχοντες στους αγώνες, ενώ παρατηρείται και το φαινόμενο να μην καλύπτονται σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και τα έξοδα συμμετοχής. Πώς θα γίνει, όμως, οι αθλητές να πάρουν μέρος στους αγώνες και να εκπροσωπήσουν την χώρα, όταν η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να τους εξασφαλίσει ούτε καν τα προς το ζην; Οι δαπάνες συμμετοχής από τη μία και οι απολαβές των αθλητών από την άλλη τελούν σε φανερή δυσαναλογία. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τις παροχές των ανεπτυγμένων χωρών στους εκπροσώπους τους, καθίσταται έκδηλο ότι οι αθλητές μας βρίσκονται σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν οι γονείς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν τον διαγωνιζόμενο ή αν ο ίδιος δεν μπορεί να αποκτήσει μία εργασία, η οποία να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αθλήματος, τότε είναι αναγκασμένος να εγκαταλείψει το όνειρό του. Έτσι, η κατάσταση για όσους συμμετέχουν στους αθλητικούς αγώνες γίνεται ολοένα και πιο ψυχοφθόρα. Χαρακτηριστικό είναι, μάλιστα, ότι πολλοί από αυτούς έχουν εγκαταλείψει ή σκέφτονται να εγκαταλείψουν τον αθλητισμό.
Μολαταύτα, η πολιτεία παραμένει αδιάφορη απέναντι σε αυτό το τρομακτικό φαινόμενο. Μάλιστα, ολοένα και πληθαίνουν οι δηλώσεις αθλητών, που εκφράζουν παράπονο και αγωνία για την παντελή έλλειψη στήριξης από το κράτος, το οποίο παρίσταται μόνο στις φωτογραφίσεις με τα μετάλλια μετά τις όποιες διακρίσεις. Παράλληλα, τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα λειτουργούν ως ανάχωμα στην απρόσκοπτη πορεία των αγώνων, αφού ευνοημένοι είναι μόνο εκείνοι οι οποίοι εξυπηρετούν τέτοιου είδους συμφέροντα ή έχουν διασυνδέσεις με επαγγελματικούς αθλητικούς συλλόγους. Πέρα από αυτά, παρατηρείται το φαινόμενο παροχής οικονομικής βοήθειας μόνο στα γνωστά αθλήματα με οπαδούς, με αποτέλεσμα να παραγκωνίζονται τα λιγότερο διαδεδομένα.
Είναι φανερό ότι αν το κράτος δεν αλλάξει αυτή την πολιτική του και δεν μεριμνήσει ουσιαστικά για τους αθλητές του, οι ζημίες θα είναι πολλαπλές. Ως πότε οι ελληνικές συμμετοχές θα στηρίζονται αποκλειστικά στις χορηγίες; Το «κλειδί» είναι να γίνει αντιληπτή η σημασία του αθλητισμού από την κυβέρνηση. Έχουν, άλλωστε, δαπανηθεί χρήματα σε τομείς πολύ μικρότερης σημασίας. Έτσι και γίνει αυτό, η πορεία της χώρας στον τομέα του αθλητισμού θα αλλάξει άρδην. Οι αθλητές θα μπορούν επιτέλους να συμμετέχουν στις διοργανώσεις, χωρίς να αγωνιούν κάθε φορά για το αν τα οικονομικά τους θα τους επιτρέψουν να παραστούν. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι αυτό το οποίο στο εξωτερικό φαντάζει αυτονόητο, στην Ελλάδα θεωρείται πολυτέλεια. Κάτι τέτοιο πέραν του ότι δεν είναι θεμιτό, υποβαθμίζει σημαντικά την φυσιογνωμία του ελληνικού αθλητισμού, δίνοντάς του μία σχεδόν αναξιοπρεπή χροιά που καθόλου δεν του αρμόζει.
Παρ’ όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο αθλητισμός, τα οποία μοιάζουν δυσεπίλυτα δεδομένων και των δυσμενών οικονομικών συνθηκών της χώρας, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με τον κατάλληλο κρατικό χειρισμό και με μία δυναμική και συνάμα προστατευτική κυβερνητική πολιτική. Κρίσιμο είναι η κυβέρνηση να αντιληφθεί τις δυσχέρειες με τις οποίες καλούνται καθημερινά να αναμετρηθούν οι αθλητές και να αρχίσει να τους στηρίζει όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και έμπρακτα. Οι δηλώσεις των κυβερνητικών εκπροσώπων μετά από κάποια μεγάλη νίκη ή οι φωτογραφίσεις με κάποιους αθλητές επ’ ουδενί δεν είναι αρκετές. Είναι καιρός η Πολιτεία να μεριμνήσει το δίχως άλλο και για τον αθλητισμό…
