Του Μάριου-Πέτρου Δελατόλα,
Είναι ευρέως γνωστό στην πολιτική ιστορία, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και παγκοσμίως, οι αντιπολιτεύσεις να αυξάνουν τα ποσοστά τους στο πολιτικό τοπίο μιας χώρας ύστερα από μια φυσική καταστροφή και ιδίως μετά από πυρκαγιές. Χάριν αντικειμενικότητας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως ορισμένες φορές το παραπάνω γεγονός είναι δικαιολογημένο, εξαιτίας πολλών παραλείψεων και εγκληματικών λαθών από πλευράς διοικήσεως. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η περίπτωση της φωτιάς στο Μάτι το 2018, που όπως έδειξαν οι δημοσκοπήσεις ήταν ένας παράγοντας εξαιτίας του οποίου τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκαν και της Νέας Δημοκρατίας αυξήθηκαν.
Το γεγονός που δεν μπορούμε να αρνηθούμε είναι η προσπάθεια απόκτησης πολιτικού οφέλους μέσα από τις φλόγες και την καταστροφή. Το σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να αναζητούμε τα πραγματικά προβλήματα γραφειοκρατίας, που οδηγούν σε αγκυλώσεις και επιδείνωση της κατάστασης, αλλά και τους λόγους οι οποίοι οδήγησαν στις φωτιές. Δυστυχώς, ως χώρα έχουμε προϊστορία στο να αναζητούμε πολιτικό όφελος μέσα από καταστροφές και ορισμένα κόμματα πατάνε στον πόνο των ανθρώπων και στην απόγνωσή τους για λίγες ψήφους. Είναι χαρακτηριστικό το χυδαίο hashtag που επί πόσες μέρες ήταν πρώτο σε χρήση στο Τwitter και είχε ευρεία χρήση σε πολλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων, χαρακτηρισμοί τέτοιου τύπου δεν συνάδουν με δημοκρατικά καθεστώτα δυτικού τύπου. Με τέτοιες πρακτικές βλάπτεται το αξίωμα του πρωθυπουργού σε μια χώρα όπου τα τελευταία χρόνια η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς είναι ισχνή.
Σε τέτοιες καταστάσεις οφείλουμε να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα με νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα, όλοι εμείς που είμαστε εξωτερικοί θεατές τους, διότι από τους πυρόπληκτους δεν έχουμε το δικαίωμα να απαιτούμε κάτι τέτοιο. Ένας άνθρωπος που βλέπει τους κόπους μιας ζωής να καταστρέφονται είναι φυσικό να ξεσπάσει, αλλά και αυτό μέχρι ενός ορίου. Το σημαντικό μετά από τέτοιες καταστροφές είναι να υπάρξουν έγκαιρες και όσον το δυνατόν μεγαλύτερες αποζημιώσεις για τους πληγέντες.
Ένα γεγονός που δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο είναι εκείνο του 112 και της μείωσης της σημασίας των εκκενώσεων. Αναμφισβήτητα, κανένας δεν μειώνει ή δεν θα έπρεπε να μειώνει την σημασία των καμένων δασικών εκτάσεων και των κατεστραμμένων σπιτιών, αλλά επιτρέψτε μου να αναφέρω πως δεν υπάρχει σύγκριση με την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Είναι τόσο νωπές οι μνήμες από τους απανθρακωμένους στο Μάτι που δεν θα ήθελα ούτε καν να σκέφτομαι το ενδεχόμενο της επανάληψης μιας τέτοιου μεγέθους τραγωδίας. Ο λόγος που το παραπάνω εφιαλτικό σενάριο αποφεύχθηκε είναι η χρήση του μηχανισμού 112. Τουλάχιστον ως προς αυτό, μπορούμε να πούμε πως ο μηχανισμός της πολιτικής προστασίας λειτούργησε, αλλά δυστυχώς υποβαθμίστηκε και ξεχάστηκε η προσφορά του.
Αν υπάρχουν ευθύνες θα πρέπει να αποδοθούν, όπως εξάλλου ανέφερε και στο διάγγελμά του ο Πρωθυπουργός. Για να αποδώσουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», προσδίδει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη η εικόνα ενός Πρωθυπουργού που ζητάει συγγνώμη για παραλείψεις που μπορεί να έγιναν, από την εικόνα ενός υπουργικού συμβουλίου που γνώριζε πως υπήρχαν νεκροί στο Μάτι και έλεγε ψέματα με χυδαίο τρόπο στον κόσμο. Το παραπάνω το αναφέρω χάριν σύγκρισης. Η κριτική που θα ήθελα να κάνω εγώ είναι σχετικά με τα διαφαινόμενα, κατά πολλούς, ευρήματα, όπως γκαζάκια, τα οποία μαζί με τις ταυτόχρονες εστίες φωτιάς κάνουν τον κόσμο, δικαιολογημένα να σκέφτεται το ενδεχόμενο ομαδικού, σχεδιασμένου εμπρησμού. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε συγκαλέσει το συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, με σκοπό να εξετάσει το ενδεχόμενο του υβριδικού πολέμου. Ελπίζω ότι η συγκεκριμένη ενέργεια έχει γίνει έστω και με μυστικό και απόρρητο τρόπο, διότι οτιδήποτε άλλο θα συνιστούσε παράλειψη ολκής.
Όσον αφορά τα ποσά που έχουν αποδοθεί από το κεντρικό κράτος για την δασοπροστασία, υπάρχουν αλληλοκατηγορίες, τις οποίες η κυβέρνηση και, συγκεκριμένα, ο Στέλιος Πέτσας διέψευσε, όσον αφορά fake news που είχαν διαδοθεί μέχρι εκείνη την στιγμή. Με προσωπική ανάρτησή του στο Τwitter, ανεβάζοντας το επίσημο έγγραφο, παρουσίαζε πως μόνο από το Υπουργείο Εσωτερικών είχαν δοθεί 22.9 εκατομμύρια ευρώ για δράσεις πυροπροστασίας, ενώ την ίδια στιγμή κυκλοφορούσε ευρέως το ποσό των 1.7 εκατομμυρίων ευρώ.
Από μέρους μου θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ γενικά στα fake news, καθώς κατά την εποχή των social media είναι δυσδιάκριτο τι αποτελεί αλήθεια και τι ψέμα. Μία είδηση που φαινομενικά είναι αληθής, κυκλοφορεί ταχύτατα και εδραιώνεται στα μυαλά των πολιτών, ενώ στην πραγματικότητα είναι ψευδής. Προφανώς ευθύνονται κυρίως αυτοί που αρχικώς διαδίδουν την ψευδή είδηση με σκοπό το πολιτικό όφελος. Οι υπόλοιποι οφείλουμε -τουλάχιστον στον βαθμό που είναι εφικτό- να διασταυρώνουμε αυτά που διαβάζουμε και ακούμε ευρέως.
Ένα ακόμα ζήτημα που θα ήθελα να σχολιάσω είναι η μετατροπή του εμπρησμού σε πλημμέλημα με τον νέο Ποινικό Κώδικα, που ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορώ να αντιληφθώ, ειλικρινά, το σκεπτικό της τότε νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, όπως και εκείνο όσων τον ψήφισαν. Πώς είναι δυνατόν η σκόπιμη πρόκληση πυρκαγιάς που καίει δάση και δυνητικά μπορεί να προκαλέσει απώλεια ζωής και καταστροφή περιουσίας να αντιμετωπίζεται ως πλημμέλημα! Το σημαντικό, ωστόσο, είναι πως αυτό αλλάζει και η συγκεκριμένη εγκληματική ενέργεια ξαναγίνεται κακούργημα, όπως έπρεπε!
Δεν μετριούνται όλα με γνώμονα το χρήμα ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να μετριούνται και η συγκεκριμένη κριτική απευθύνεται στην ΠτΔ, η οποία έκανε εισήγηση που οδήγησε στην απόφαση 2499/2012 της Ολομέλειας του ΣτΕ, που αναφερόταν στο ότι πλέον επιτρεπόταν η ανάπτυξη αιολικού πάρκου σε αναδασωτέες περιοχές, πράξη που μέχρι πρότινος απαγορευόταν βάσει Συντάγματος.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στην κοινωνική βούληση για αλλαγή. Όλοι οι νέοι -κυρίως- άνθρωποι οφείλουμε να αντικαταστήσουμε τα καμένα και να φυτέψουμε νέα δέντρα. Δεν είναι κάτι ουτοπικό, είναι μια ουσιαστική προσπάθεια κι αν όχι για μας, για τις επόμενες γενιές. Οφείλουμε να τους παραδώσουμε έναν κόσμο και μια χώρα, αν όχι καλύτερη, τουλάχιστον στην ίδια κατάσταση που την παραλάβαμε. Κινδυνεύουμε σε πολλά μέρη της χώρας το πράσινο να υπάρχει μόνο στα κάδρα των ζωγράφων. Η καλή ποιότητα της ζωής προϋποθέτει την ενασχόληση και τη συνύπαρξη του ανθρώπου με την φύση. Η κλιματική αλλαγή είναι ορατή και οφείλουμε όλοι μας να την αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα και σχέδιο. Μου φαίνεται αρκετά ενθαρρυντικό το κλίμα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε για τους πυρόπληκτους από περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχει η διάθεση να ξαναφτιάξουμε όσα χάθηκαν και μέσα από τις στάχτες να αναγεννήσουμε τα δάση μας και αυτή η θέρμη είναι το σημαντικότερο μετά από τέτοιες καταστροφές.
