Της Μαρίας Μπότη,
Αύγουστος: Ο πιο γλυκός, ηλιόλουστος, νοσταλγικός μήνας. Ένας μήνας που κρύβει θάλασσα, ήλιο, φαγητό και καλή παρέα. Ανεξάρτητα εάν εργάζεσαι ή όχι, σε όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι, ο Αύγουστος κρύβει μία ηρεμία. Ένας μήνας που δια μαγείας «παγώνει» τις υποχρεώσεις, τις έγνοιες και τα προβλήματα. Είναι σαν μία ευκαιρία για χαλάρωση, ανασκόπηση και προγραμματισμό της χρονιάς που έρχεται.
Για κάποιους οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου σηματοδοτούν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ή της εξεταστικής, την επιστροφή στη δουλειά ή την αλλαγή δουλειάς. Ένας μήνας που καθώς ολοκληρώνεται, προμηνύει αλλαγές και μας προσδίδει ανυπομονησία και λίγο άγχος. Όλοι ετοιμαζόμαστε για καινούργιες αρχές.
Τα social media γίνονται ένα ατελείωτο ”take me back”, με στιγμές από θάλασσες, ηλιοβασιλέματα και όμορφα φαγητά. Κανείς δεν είναι χορτασμένος από ήλιο και θάλασσα, από μεσημεριανή siesta και από παγωτά. Άλλωστε, όλα τα ωραία κρατάνε λίγο! Και όπως επιστρέφουμε στο σπίτι και στη δουλειά, μερικές αυθόρμητες φωτογραφίες στο κινητό μας θυμίζουν τα ζεστά πρωινά και τα ανέμελα βράδια σε κάποιο όμορφο προορισμό. Είναι οι στιγμές που μας δίνουν «δύναμη» για τον χειμώνα και λαχτάρα για το επόμενο καλοκαίρι.
Είναι η χρυσαφένια αμμουδιά και τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα που μας μαγνητίζουν και μας παρασέρνουν. Είναι οι όμορφες μυρωδιές και τα ελληνικά τοπία που μας ταξιδεύουν. Είναι οι φίλοι και η οικογένεια που δεν μπορούν να αντικατασταθούν από κανέναν. Και φέτος το καλοκαίρι οι δισταγμοί, η αμφιβολία, αλλά και οι ανεκπλήρωτοι πόθοι ήταν πιο έντονοι από κάθε άλλη φορά. Οι καλοκαιρινές στιγμές μας έδωσαν δύναμη σε έναν δύσκολο χειμώνα, ωστόσο χρήζουν ανανέωσης.
O τελευταίος μήνας του καλοκαιριού φτάνει σιγά σιγά προς το τέλος του, καθώς λίγες μέρες έχουν μείνει για την έναρξη του φθινοπώρου. Ένας Αύγουστος λίγο «διαφορετικός» –για ακόμα μία χρονιά– από όσους είχαμε συνηθίσει, λόγω της πανδημίας. Αποτέλεσε μία «ανάσα» ελευθερίας σε μία παρατεταμένη περίοδο εγκλεισμού και ανησυχίας. Μοναδική ελπίδα για το φθινόπωρο που έρχεται είναι η «απόδραση» από τα προβλήματα και η επιστροφή στην «παλιά» μας ζωή.
Ωστόσο, το φετινό καλοκαίρι σημαδεύτηκε και από σοκαριστικές εικόνες πύρινης κόλασης που κατέκλυσαν πολλές περιοχές της χώρας μας, γεμίζοντας αγωνία, φόβο και θλίψη όλο τον κόσμο. Μέσα σε ένα κλίμα απελπισίας, το κύμα αλληλεγγύης μας θύμισε πως όταν θέλουμε, μπορούμε να είμαστε ενωμένοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας. Είναι οι δύσκολες στιγμές που μας υπενθυμίζουν να εκτιμάμε τα απλά, τα όμορφα.
Και όταν όλα θα έχουν ηρεμήσει, ένα καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα, μία πρωινή βουτιά, μία βόλτα με καλή παρέα στην θάλασσα θα προσδίδει αξία σε όσα εκτιμάμε. Σίγουρα, κάθε καλοκαίρι είναι διαφορετικό˙ με όμορφες και άσχημες στιγμές. Έτσι και φέτος, όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν, οι ελληνικές θάλασσες και ο απέραντος ήλιος εξισορροπούν τα συναισθήματα και αγαλλιάζουν τις ψυχές των ανθρώπων.
Ομολογουμένως, η επέλαση της λαχτάρας για το παρελθόν είναι εκκωφαντική στον πλανήτη του 2021. Κυριαρχεί μία νοσταλγία για τις πιο αισιόδοξες και όμορφες μέρες. Βέβαια, σημασία έχει μέσα στο σκοτάδι, να βρίσκεται η ελπίδα. Μέσα στην απογοήτευση, η αισιοδοξία. Και μέσα στους χειμώνες, ένα όμορφο καλοκαίρι.
Αυτές είναι οι τελευταίες μέρες του καλοκαιριού, που για τον καθένα μπορεί να έχουν διαφορετικές ημερομηνίες, αλλά για όλους μας διαθέτουν ένα κοινό: Την απόφαση να διατηρήσουν ανεξίτηλες στιγμές που θα θυμόμαστε και θα χαμογελάμε. Και εάν η νοσταλγία είναι το αντίδοτο στο φόβο ενός άγνωστου μέλλοντος, τότε τον τελευταίο καιρό είναι πιο χρήσιμη από ποτέ. Κρατάμε, λοιπόν, το καλοκαίρι μέσα μας γιατί όπως λέει και ο Albert Camus: «Στα βάθη του χειμώνα έμαθα πως τελικά μέσα μου υπήρχε ένα ακατάβλητο καλοκαίρι».
Ένα καλοκαίρι γεμάτο μουσική, αρώματα, φαγητό, θάλασσα, γέλια, ηλιοβασιλέματα, όνειρα και ελπίδα!
