Της Ιωάννας Μπινιάρη,
Στις δύσκολες στιγμές που βιώνει όχι μόνο η χώρα μας αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, με τον φονικό ιό να περιπλανάται ακόμα στην ατμόσφαιρα, τη μία γυναικοκτονία να διαδέχεται την άλλη, τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές να μην παύουν, τους Ταλιμπάν να καταλαμβάνουν ξανά το Αφγανιστάν καταπατώντας κάθε θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών και ιδιαίτερα των γυναικών αλλά και με την κλιματική κρίση να κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία της, ποιο είναι το κλειδί της αποτελεσματικής βοήθειας των συνανθρώπων μας που πέφτουν θύματα αυτών των καταστροφικών συμβάντων; Η απάντηση, χωρίς αμφιβολία, είναι μονάχα μία: Η αλληλεγγύη.
Όμορφη λέξη δεν είναι; Και όχι μόνο ο ήχος της είναι όμορφος αλλά και η ουσία της, οι αξίες που πρεσβεύει και το αίσθημα ενότητας που τη διακατέχει. Αλληλεγγύη σημαίνει όχι μόνο να συμπαραστέκομαι στους δοκιμαζόμενους ανθρώπους αλλά και να προσφέρω έμπρακτα τη βοήθειά μου σε εκείνους που την έχουν ανάγκη και ψάχνουν απεγνωσμένα μία σανίδα σωτηρίας. Το κύριο χαρακτηριστικό της αλληλεγγύης, άλλωστε, είναι η συνεισφορά προς αλλήλους και μπορεί να εκφραστεί μόνο μέσα από εθελοντικές και φιλανθρωπικές κινήσεις, οι οποίες αφιλοκερδώς και ανιδιοτελώς δείχνουν τη διάθεση για προσφορά και αλληλοβοήθεια.
Η κοινωνία μας χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ την αλληλεγγύη, καθώς λαμβάνουν χώρα τόσο δυσάρεστα γεγονότα στον κόσμο που η ανθρωπιστική βοήθεια φαντάζει σαν μία σπίθα ελπίδας, αισιοδοξίας και καλοσύνης. Σίγουρα, δεν μπορούν όλοι να βοηθήσουν αυτούς που έχουν ανάγκη, δεδομένου ότι η οικονομική κατάσταση του καθενός ή οι συνθήκες ζωής του δεν του το επιτρέπουν, όμως οι σκέψεις τους είναι με εκείνους που βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης. Παρ΄ όλα αυτά, βλέπουμε ότι αν υπάρχει λίγη θέληση, πολλά «θαύματα» μπορούν να συμβούν. Είδαμε την αυτοθυσία με την οποία οι πυροσβέστες βούτηξαν στις φλόγες για να καταπαύσουν τις πυρκαγιές και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους, και δεν μιλάω μόνο για τους Έλληνες πυροσβέστες, αλλά και για τους Ρουμάνους και τους Πολωνούς πυροσβέστες που άφησαν τις πατρίδες τους και επέλεξαν να προσφέρουν έμπρακτη συνδρομή στους Έλληνες συναδέλφους τους. Δεν είναι αυτοί άξιοι θαυμασμού, που απέδειξαν με τέτοια αυταπάρνηση ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών για να αντιμετωπιστούν όλες οι δυσχερείς περιστάσεις που συμβαίνουν και μας αφορούν όλους;
Επίσης, δεν είναι άξιοι θαυμασμού οι νέοι της Ελλάδας, που ενώ πολλές φορές δέχονται σφοδρή κριτική για την υποτιθέμενη επιπολαιότητά τους, τώρα που η χώρα βρέθηκε σε έκτακτη ανάγκη, πρώτοι έσπευσαν εθελοντικά να βοηθήσουν στη συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πυρόπληκτους και για τα ζώα ή ακόμη και να συνδράμουν στο δύσκολο έργο των πυροσβεστών; Δεν προέβησαν, ακόμη, μέσω των social media σε κοινοποιήσεις και προωθήσεις των υφιστάμενων αναγκών και των τρόπων βοήθειας προς τους πυρόπληκτους; Τα έκαναν και συνεχίζουν να τα κάνουν ακόμα όλα αυτά, γνωστοποιώντας έτσι ότι όλοι μπορούμε να γίνουμε μία γροθιά όταν οι συνάνθρωποί μας υφίστανται κακουχίες και μας χρειάζονται. Άλλωστε, ο καθένας βοηθάει όπως μπορεί και σίγουρα αυτό είναι μια παρήγορη σκέψη, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν και αυτοί, που ενώ μπορούν, δεν το κάνουν.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αλληλεγγύη πάντα ήταν απαραίτητη και θα συνεχίσει να είναι αναγκαία όχι μόνο στις έκτακτες περιπτώσεις, αλλά καθημερινά. Υπάρχουν χιλιάδες συνάνθρωποί μας που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες ζωής και στερούνται άπειρα αγαθά που για μας -που πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας «τυχερό»- είναι δεδομένα, όπως η στέγη, το φαγητό, η περίθαλψη. Για παράδειγμα, σίγουρα κάποιος που έχει περπατήσει στο κέντρο της Αθήνας θα έχει δει έστω και έναν άστεγο να κοιμάται στο δρόμο είτε στις χειμερινούς περιόδους που κυριαρχεί το ψύχος είτε στις θερινές περιόδους κάτω από τον ανυπόφορο καύσωνα. Αυτός ο άνθρωπος, άραγε, δεν χρήζει βοήθειας από όλους μας; Ασφαλώς και χρήζει, γι’ αυτό πρέπει όλοι μας να προσφέρουμε κάτι από το υστέρημά μας ή έστω να του δώσουμε λίγο φαγητό. Ίσως σαν κίνηση είναι μία σταγόνα στον ωκεανό, ωστόσο αυτή η μικρή κίνηση αλληλεγγύης θα σου προσφέρει ασύγκριτη ικανοποίηση και ενέργεια, διότι θα νιώσεις την αξία της προσφοράς και ότι έβαλες και εσύ το λιθαράκι σου ώστε να κάνεις χαρούμενο έναν άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια και τελικά έλαβε κάτι παραπάνω και πιο ουσιαστικό από τη συνήθη απαξίωση που συνήθως βιώνει.
Στο σημείο αυτό είναι που γίνεται πραγματικότητα η φράση του ποιητή John Andrew Holmes: «Μια καλή άσκηση για την καρδιά είναι να σκύψεις και να βοηθήσεις κάποιον να σηκωθεί». Βοηθώντας, δηλαδή, κάποιον άλλο, βοηθάς και εσένα. Η συμπόνοια που δείχνεις διεκδικεί περισσότερο χώρο από τον εγωκεντρισμό σου και έτσι προχωράς με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς στην πραγματική αυτοβελτίωση, ολοκληρώνεσαι και εκπληρώνεις τον σκοπό σου σαν ανθρώπινο ον. Δεν πρέπει να βλέπουμε τον αλτρουισμό και την αυτοθυσία σαν κάποιες αόριστες και ιδεατές έννοιες, αλλά οφείλουμε να τις κάνουμε πράξη, ακόμα και μέσα από τα πιο απλά πράγματα. Η αλληλεγγύη, άλλωστε, δεν χρειάζεται προβολή και επίδειξη ούτε πολυτέλειες, μπορεί να αποτυπωθεί και στις καθημερινές πράξεις των συνηθισμένων ανθρώπων, στις απλές πράξεις καλοσύνης και αγάπης, που κρατούν μακριά το «σκοτάδι» της κακίας, της βαρβαρότητας και της απανθρωπιάς.
Επομένως, δώσε και θα λάβεις! Και όχι μόνο στους συνανθρώπους σου που περιορίζονται εντός Ελλάδας, αλλά και σε εκείνους που βρίσκονται εκτός συνόρων και μας έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Βοήθησε τις γυναίκες στο Αφγανιστάν που δημεύεται η ταυτότητά τους και εξευτελίζεται η αξιοπρέπειά τους κάτω από αυτό το σκοταδιστικό καθεστώς, γίνε ανάδοχος και βοήθησε τα παιδάκια της Αφρικής που δεν έχουν ούτε τροφή ούτε νερό ούτε λαμβάνουν εκπαίδευση, προστάτεψε το περιβάλλον και μην πετάς σκουπίδια στο έδαφος, δώρισε τα ρούχα που δεν φοράς πια, εντάξου σε μία εθελοντική οργάνωση. Δεν κοστίζουν τίποτα αυτές οι ενέργειες, μονάχα εκφράζουν τη συλλογικότητα, τη διαφορετικότητα και την αλλαγή που όλες μαζί μπορούν να συμβάλλουν στην παγκόσμια ειρήνη.
Η προσφορά και η εκδήλωση συμπαράστασης σε όλους ανεξαιρέτως τους συνανθρώπους μας δεν έχουν φυλετικούς ούτε έμφυλους περιορισμούς. Προάγουν μονάχα την αλληλοβοήθεια, την ενσυναίσθηση, την ανιδιοτέλεια, τη γενναιοδωρία και κυρίως την ανθρωπιά. Εκεί που σε πιάνει η απόγνωση για όλα τα άσχημα πράγματα που βλέπεις γύρω σου, «φυτρώνει» η αλληλεγγύη!
