Της Άννας Τσεκάνι,
Η Grazia Deledda (Γκράτσια Ντελέντα) ήταν μια καταξιωμένη λογοτέχνιδα και η πρώτη Ιταλίδα, η οποία είχε βραβευτεί για το έργο της και με βραβείο Νόμπελ.
Η Γκράτσια Ντελέντα (Grazia Deledda) γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1871 στο Νουόρο της Σαρδηνίας. Ήταν το τέταρτο παιδί, από τα 7, μιας ευκατάστατης, για την εποχή, οικογένειας. Ο πατέρας της, πέρα από τη βασική του ενασχόληση με το εμπόριο και τη γεωργία, στον ελεύθερο του χρόνο ασχολούνταν και με την ποίηση μέσα από τη σύνθεση στίχων, ενώ, παράλληλα, διατηρούσε και κάποιου είδους τυπογραφείο και τύπωνε περιοδικά.
Θα έλεγε κανείς πως την κλίση της Γκράτσια προς τη συγγραφή και τη λογοτεχνία ίσως και να της την μεταλαμπάδευσε ο πατέρας της. Ωστόσο, ζώντας σε μια κλειστή κοινωνία, η ενασχόληση μιας νεαρής κοπέλας με κάτι άλλο πέρα με τα του οίκου της, κάθε άλλο παρά αποδεκτή ήταν.
Η Γκράτσια, όμως, θέλοντας να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, εναντιώθηκε στις πεποιθήσεις της εποχής. Η μεγαλύτερη της επιρροή ήταν ο συγγραφέας Enrico Costa, ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στο ταλέντο της και την παρακίνησε προς τη συγγραφή.
Από το 1888, η ίδια ξεκίνησε να στέλνει ορισμένα διηγήματα, τα οποία αργότερα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Ultimo moda, ενώ το ίδιο περιοδικό δημοσίευσε και το μυθιστόρημα “Memorie di Fernanda”. Η Γκράτσια έκανε, έτσι, το πρώτο βήμα προς την εκπλήρωση των επιδιώξεών της.
Η ίδια συνεργάστηκε με περιοδικά της Σαρδηνίας, όπως το La Sardegna Piccola, Nuova Antologia, ενώ παράλληλα είχε την τύχη να έρθει σε επαφή και με εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου, όπως ο Άντζελο ντε Γκουμπερνάτις και ο Ρουτζέρο Μπονγκί.
Το 1990, η Γκράτσια παντρεύτηκε τον Υπάλληλο του Υπουργείου Οικονομικών, Παλμίρο Μαντεσάνι. Ο τελευταίος, θέλοντας να βοηθήσει την γυναίκα του στο έργο της, παραιτήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών και ρίχθηκε με ζήλο στην ενασχόληση με τη λογοτεχνία στο πλάι της συζύγου του. Μαζί απέκτησαν, μάλιστα, και δυο παιδία.
Το 1993, μετά την δημοσίευση του έργου “Elias Portolu”, άνοιξαν οι ασκοί της επιτυχίας για την Γκράτσια, ακολουθώντας μια επιτυχημένη σειρά από μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, όπως «Η φωτιά στον ελαιώνα», «Ο Θεός των ανέμων», «Καλάμια στων Άνεμο» και πολλά άλλα.
Η Γκράτσια Ντελέντα πέθανε στις 15 Αυγούστου του 1936, λόγω του καρκίνου του μαστού, από τον οποίο έπασχε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, 10 σχεδόν χρόνια πριν το θάνατο της, στις 10 Δεκεμβρίου του 1927 της απονεμήθηκε και το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ως αναγνώριση όλου του έργου που είχε παράξει και έτσι, έγινε η πρώτη Ιταλίδα, η οποία βραβεύτηκε ποτέ με το βραβείο Νόμπελ.
