Της Αγγελικής Ουζουνάκη,
Κάθε φορά που επιστρέφουμε στο παιδικό μας δωμάτιο, ο χώρος είναι διαμορφωμένος έτσι ώστε να μας έρχονται απευθείας κατά νου οι παιδικές μας αναμνήσεις, οι οποίες στέκονται στα ράφια της βιβλιοθήκης μέσω των παιδικών μας βιβλίων, των λούτρινών μας παιχνιδιών και των διάφορων φωτογραφιών που είτε είναι κρεμασμένες στους τοίχους είτε στολίζουν την παλιά μας βιβλιοθήκη, ανάμεσα στα πολύχρωμα, πολυσέλιδα βιβλία μας.
Μπορεί να έχει αλλάξει ελαφρώς η διακόσμηση του παιδικού μας δωματίου με το πέρασμα τόσων χρόνων, αλλά η αίσθηση που είναι αποτυπωμένη μέσα μας είναι η ίδια με το που εισέλθουμε μέσα σε αυτόν τον χώρο. Μία μυρωδιά, ένα ρούχο, ένα παιχνίδι, μία ζωγραφιά αρκεί για να θυμηθούμε τα πολύωρα παιχνίδια μας και τις αμέτρητες ώρες που έχουμε περάσει μέσα σε αυτό το δωμάτιο μαθαίνοντας και διαβάζοντας.
Και τα χρόνια μπορεί να έχουν περάσει και άλλες στιγμές να έχουν προστεθεί στο προσωπικό μας ημερολόγιο, αλλά αυτές οι παιδικές στιγμές και αναμνήσεις μας έχουν χαραχτεί τόσο έντονα στην καρδιά και την μνήμη μας, που έχουν διαμορφώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά μας και όποια σημαντική αξία κουβαλάμε μέσα μας.
Ξεφυλλίζοντας παλιά βιβλία και παραμύθια, επαναφέρουμε μεμιάς παλιές ιστορίες που μας συντρόφευσαν στα καλύτερά μας χρόνια, δίνοντας ασταμάτητα τροφή στη ζωηρή φαντασία μας. Είναι αδύνατον να τις ξεχάσουμε, όπως είναι αδύνατον να διαγράψουμε από το μυαλό μας την αίσθηση της αγάπης και της οικογενειακής θαλπωρής που έχουμε βιώσει μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Αυτή τη μοναδική πηγή υποστήριξης που λαμβάναμε καθημερινά, ιδίως στις πιο δύσκολες στιγμές μας.
Μπορεί πλέον να έχουμε φύγει σε άλλα μέρη, να έχουμε φτιάξει πλέον κάπου αλλού τη ζωή μας, αλλά αυτή η παλιά οικεία και μοναδική αίσθηση που έχουμε βιώσει στο πατρικό μας είναι ανεξίτηλη και δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι η πηγή όλων των όμορφων συναισθημάτων που διαθέτουμε μέσα μας. Αυτά τα συναισθήματα που έχουν τη βάση τους στη σχέση μας με τους σημαντικούς Άλλους που είχαμε και έχουμε δημιουργήσει.
Μέσα σε αυτά τα παιδικά ράφια των αναμνήσεών μας βρίσκουμε την αρχή του νήματος και του νοήματος της ζωής μας, τον τρόπο της εξέλιξης της προσωπικότητάς μας, τον άνθρωπο που είμαστε σήμερα και τους ανθρώπους στους οποίους θα εξελιχθούμε αύριο.
Δεν μπορούμε να απαρνηθούμε τις ρίζες μας όσο και να προσπαθούμε. Η έκφραση της καλής όψης του χαρακτήρα μας με τις πιο σημαντικές μας αρετές που μας κάνουν ξεχωριστούς. Είναι σημαντικό να διαφυλάξουμε αυτές τις βασικές πεποιθήσεις μας και να τους επιτρέπουμε να συνεχίζουν να είναι η βάση και τα θεμέλια των σημαντικότερων κοινωνικών μας σχέσεων.
Η ψυχή και το σώμα μας δεν μπορούν να ξεχάσουν τις προσταγές του παρελθόντος, μπορούμε όμως να αξιοποιήσουμε όλες αυτές τις αναμνήσεις και τις στιγμές ως τον βασικό άξονα της εξέλιξης και της προόδου μας ως κοινωνικά όντα, δίνοντας τη συμβολή μας στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, αλλά και στην εικόνα μας ως ενεργά άτομα της κοινωνίας στην οποία ανήκουμε.
Η συμφιλίωση με το παρελθόν μας και ιδίως με τον άνθρωπο που ξεκίνησε να δημιουργείται και να εξελίσσεται μέσα από το παιδικό του δωμάτιο και έχει φτάσει μέχρι το φοιτητικό του σπίτι, είναι η σχέση κλειδί για την ολική ανοικοδόμηση της ιδιοσυγκρασίας μας και της αξίας μας ως άνθρωποι. Ας μην λησμονούμε τις αρχές και τις αξίες που μας πέρασαν οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν με τις ιστορίες και τα μαθήματα που μας έδωσαν.
