Της Μαρίας Μπότη,
Θυμάστε κάποτε που μας έλεγαν ότι η τεχνολογία θα μπει στα σπίτια όλων μας και ότι οι μηχανές θα ελέγχουν τη ζωή μας; Ε λοιπόν αυτή η στιγμή έχει φτάσει, αποδεικνύοντας μέρα με τη μέρα ότι αποκτούμε όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση από το κινητό, το tablet και τον υπολογιστή. Ζούμε σε μία εποχή όπου η τεχνολογία βρίσκεται στην κορωνίδα των αναγκών μας, καθώς δεν μπορούμε να αφήσουμε το κινητό για μία ολόκληρη μέρα, ούτε καν για μερικές ώρες.
Ανησυχητικό; Φυσικά και ναι, εφόσον έχουμε φτάσει στο σημείο να εξαρτόμαστε από την τεχνολογία και κυρίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία πιθανότατα να μην τα αφήναμε να μπουν στην καθημερινότητά μας ή τουλάχιστον να ήμασταν περισσότερο επιφυλακτικοί-προσεκτικοί εάν γνωρίζαμε εξ’ αρχής τις συνέπειες.
Όλο και συχνότερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακτούν την αφοσίωση των χρηστών, κερδίζοντας περισσότερο έδαφος χάρη στις νέες λειτουργίες με τις οποίες ανανεώνουν τις πλατφόρμες τους. Έτσι, ένας καταιγισμός από φωτογραφίες, video και stories βρίσκονται στην αρχική σελίδα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης προβάλλοντας την «ιδανική ζωή» των χρηστών. Τι γίνεται, όμως, όταν χάνεται το μέτρο;
Πλέον το βλέπουμε παντού γύρω μας: Διακοπές, συναυλίες, αγώνες, διασκέδαση, βόλτες. Οι περισσότεροι άνθρωποι τραβούν φωτογραφίες, σε μία προσπάθεια να θυμούνται καλύτερα τη στιγμή. Αλλά μήπως η προσπάθεια αυτή αλλοιώνει τον τρόπο που θυμόμαστε τελικά τη στιγμή; Πόσες στιγμές έχουμε χάσει μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούμε να απολαύσουμε την κάθε στιγμή μας, και πόσο ξεκάθαρο θα έπρεπε να είναι το να ζει κανείς στο παρόν;
Ίσως φταίει η τεχνολογία, ίσως όμως φταίμε κι εμείς. Είμαστε και εμείς η γενιά που εκτιμά, αγαπά, σέβεται, λαχταρά ανθρώπους, στιγμές και καταστάσεις μόνο όταν αυτά χαθούν για πάντα. Είναι γνώριμο σε όλους αυτό το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης. Να εκτιμώνται τα σημαντικά όταν περάσουν, όταν φύγουν. Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, ζούμε τις στιγμές πιο πολύ με τις φωτογραφίες στα χέρια μας, παρά όταν συμβαίνουν. Τις ζούμε περισσότερο και τις ξαναζούμε κάθε φορά που τις αντικρίζουμε σε ένα χαρτί, σε μία κορνίζα, σε μία οθόνη. Οι φωτογραφίες μένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου, τα πρόσωπα μένουν ίδια και τα χαμόγελα παραμένουν λαμπερά, στιγματίζοντας τις χαρούμενες στιγμές. Αυτές που περνάνε. Οι φωτογραφίες παγώνουν στον χρόνο τα συναισθήματα, τους ανθρώπους μαζί. Και τα μάτια. Τα μάτια που μαρτυρούν πάντα την ευτυχία, την νοσταλγία και την θλίψη. Και η αλήθεια είναι πως οι όμορφες στιγμές κρατούν λίγο. Μία στιγμή φαίνονται στο μυαλό μας οι στιγμές που μας έκαναν χαρούμενους. Στιγμές που αποτελούν τις αναμνήσεις μας, τη ζωή μας. Εικόνες που όλοι αγαπάμε και λατρεύουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, μπορεί κάποιος να αρνηθεί πως οι φωτογραφίες είναι οι ίδιες οι στιγμές; Οι στιγμές που προλάβαμε να αιχμαλωτίσουμε από τον χρόνο καθώς «έτρεχε»; Ενδεχομένως, χωρίς να βγάζαμε φωτογραφίες δεν θα καταλαβαίναμε τη σπουδαιότητα των στιγμών. Αυτές εκτιμώνται ούτως ή άλλως μετά, καθώς κρίνεται εκ των υστέρων τι ήταν αυτό που μας έκανε ευτυχισμένους. Οι απτές μας αναμνήσεις, δηλαδή, η απόδειξη των όσων μας «γέμισαν».
Βέβαια, πολλοί ισχυρίζονται ότι όσο εύκολο είναι να βγάλουμε μία φωτογραφία, τόσο δύσκολο είναι να είμαστε αφοσιωμένοι 100% στη στιγμή. Ομολογουμένως, το να ζήσεις τη στιγμή δεν είναι κάτι εύκολο μιας και το άγχος της καθημερινότητας, μας καταβάλλει και μας κάνει να καταναλώνουμε άσκοπα πολύ χρόνο και ενέργεια από τη μέρα μας. Θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει να ζούμε στο παρόν όταν έστω και μία φορά πραγματικά το κάνουμε. Όταν αφήσουμε το κινητό και δεν βγάλουμε το πιάτο στο εστιατόριο, το τραγούδι στη συναυλία, το καλοκαιρινό κοκτέιλ, τη χαλαρή βόλτα στη γειτονιά. Όταν πάψουμε να πιστεύουμε πως ζούμε τη στιγμή μόνο εάν την «ποστάρουμε» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ίσως να είναι μόδα, ίσως πάλι να είναι μία ψευδής ανάγκη να προωθούμε τη ζωή μας και οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε αποδεκτοί και αρεστοί. Ωστόσο, η συνειδητοποίηση της αληθινής ευτυχίας κρύβεται στη μοναδικότητα της στιγμής. Προφανώς και υπάρχουν λάτρεις φωτογραφιών που δυσκολεύονται να κρατηθούν μακριά από αυτό το «κλικ» που τους εμπνέει, που τους γοητεύει ή τους εξιτάρει. Φυσικά, αυτό δεν συνεπάγεται μη απόλαυση της στιγμής. Ο καθένας εκλαμβάνει διαφορετικά τα σημαντικά, βιώνει αλλιώς την ευτυχία και εκτιμάει διαφορετικά τη μοναδικότητα των στιγμών.
Επομένως, ένα στιγμιότυπο από τις διακοπές, ένα φαγητό στη θάλασσα ή μία επιτυχία στη δουλειά δεν μειώνει την απόλαυση της στιγμής, αλλά την αποτυπώνει σε απτές αναμνήσεις. «Μέτρον άριστον», όπως λένε, για αυτό ας αφήσουμε το κινητό για λίγο στις διακοπές, στη βόλτα, στη βραδινή έξοδο και ας απολαύσουμε τη χαλάρωση, τη γαλήνη, τη μουσική, τους φίλους… τα σημαντικά!
