Της Ραφαέλας – Γεωργίας Τσιμτσιλή,
Η Βάσω Μανωλίδου ήταν κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου. Υπηρέτησε την υποκριτική τέχνη για περίπου μισή δεκαετία και δέχθηκε διθυραμβικές κριτικές.
Η Μανωλίδου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Αυγούστου τη δεκαετία του 1910 και από μικρή της άρεσε να μεταμφιέζεται και να υποδύεται ρόλους μαζί με την ξαδέρφη της, την ηθοποιό Μαίρη Αρώνη. Με παρότρυνση του πατέρα της, σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο Ελληνικό Ωδείο. Ήταν άριστη μαθήτρια και ήξερε αγγλικά και γαλλικά.
Προσελήφθη από το Εθνικό Θέατρο το 1932, όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, στην παράσταση «Βαβυλωνία», με τον ρόλο της Ανθούλας. Τον Οκτώβριο του 1932, έπαιξε στην παράσταση «Ο έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ και συνέχισε τη συνεργασία της με το Εθνικό μέχρι το 1943. Έπειτα, έστησε τον δικό της θίασο και συνεργάστηκε με τους Παππά, Βεάκη, Αρώνη και Χορν, ενώ επίσης συνεργάστηκε με λαμπρούς σκηνοθέτες, όπως ο Αλέξης Σολομός, ο Κακογιάννης και ο Μινωτής. Το 1955, επέστρεψε και πάλι στο Εθνικό, όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας της, το 1980.
Έλαβε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε διάσημα έργα του παγκόσμιου κλασικού ρεπερτορίου και οι κριτικές την εξυμνούσαν για το τεράστιο ταλέντο της. Συνάμα, πραγματοποίησε καλλιτεχνικές περιοδείες στην Αίγυπτο, στην Κωνσταντινούπολη και στην Κύπρο. Το 1978, θριάμβευσε ως Αμάντα στην παράσταση «Γυάλινος κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς και το 1980, εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο θέατρο, με τον ρόλο της Ουίννυ στις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ. Ο ρόλος ήταν δύσκολος και απαιτητικός, αλλά η Μανωλίδου τα κατάφερε, κλείνοντας με ακόμα μία επιτυχία την πορεία της στο θεατρικό σανίδι.
Ήταν παντρεμένη με τον θεατρικό επιχειρηματία, Θεόδωρο Κρίτα, με τον οποίο διέμεναν στο Παλαιό Φάληρο και το 1954 απέκτησαν μία κόρη, την ποιήτρια, Αλίνα Κρίτα. Τον Αύγουστο του 1995, τιμήθηκε με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
Η Βάσω Μανωλίδου έφυγε από τη ζωή στις 11 Αυγούστου 2004 και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Ο χαμός της σφράγισε τη λίστα με τις απώλειες των μεγάλων ηθοποιών του ελληνικού θεάτρου.
