Της Ειρήνης Μπούλια,
Η Σιγκαπούρη, μια μικροσκοπική νησιωτική χώρα του Ειρηνικού ωκεανού, έχει αδιαμφισβήτητα εξελιχθεί σε σημαντικότατο θαλάσσιο εμπορικό κόμβο. Η πλεονεκτική της γεωγραφική θέση την έχει οδηγήσει σε τεράστια οικονομική ανάπτυξη. Ενδεικτικά, αποτελεί μία από τις ακριβότερες χώρες για να ζήσει κανείς, με τα κόστη διαβίωσης να είναι αστρονομικά. Το πώς ένα κράτος χωρίς φυσικούς πόρους κατάφερε να εξελιχθεί σε τόσο ισχυρό εμπορικό και οικονομικό κέντρο είναι άξιο θαυμασμού, μα στον ορίζοντα διαφαίνονται κάποια «σύννεφα» που απειλούν την εύρυθμη λειτουργία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Ο λόγος για τα FTA (Free Trade Agreements) και ειδικότερα τη CECA (Comprehensive Economic Cooperation Agreement).
Τα FTA αποτελούν συμφωνίες, τις οποίες συνάπτουν δύο ή περισσότερα κράτη, με σκοπό την απελευθέρωση του εμπορίου μεταξύ τους από δασμούς και επιπρόσθετους φόρους. Με αυτό τον τρόπο, αποκτούν μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό, άρα αυξάνονται και οι πιθανοί καταναλωτές. Ακόμη, μεγάλη διάσταση δίνεται στο ψηφιακό εμπόριο αλλά διευκολύνονται ακόμα και η μετακίνηση αγαθών και φυσικά, ανθρώπων. Αυτό το τελευταίο στοιχείο των FTA έχει διχάσει την κοινή γνώμη της Σιγκαπούρης τα τελευταία χρόνια, καθώς αναδεικνύει ταυτόχρονα τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις της κοινωνίας και την αυξανόμενη αβεβαιότητα για εύρεση εργασίας.
Η κυβέρνηση του PAP (People’s Action Party) τονίζει πως τα FTA είναι η κύρια πηγή εσόδων του κράτους. Ο Υπουργός Υγείας, Ong Ye Kung, και ο Υπουργός Δικαιοσύνης, K. Shanmugam, τοποθετήθηκαν ηχηρά ώστε να ξεκαθαριστεί το ζήτημα. Οικονομικά, όπως προαναφέρθηκε, η Σιγκαπούρη δεν διαθέτει αρκετούς φυσικούς πόρους για να αναπτυχθεί όπως τα περισσότερα κράτη. Έτσι, η σύναψη των FTA και η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας είναι η μόνη εγγύηση για την επιβίωσή της. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή που θα μπορούσε να διατηρήσει την οικονομική ζωή στα σημερινά της επίπεδα. Εξαιτίας αυτής της ιδιαιτερότητάς της πρέπει να πορευτεί σε αυτό το μονοπάτι. Σήμα κατατεθέν των FTA της χώρας αποτελεί η CECA, η Συμφωνία Οικονομικής Συνεργασίας με την Ινδία. Η σύναψή της χρονολογείται στο όχι και τόσο μακρινό 2005, ενώ έκτοτε έχει αναθεωρηθεί δις, προκειμένου να επιλυθούν κάποια κωλύματα κυρίως σχετικά με τις τελωνειακές διαδικασίες.
Στις κυβερνητικές θέσεις αντιτίθεται η αντιπολίτευση και ειδικότερα το PSP (Progress Singapore Party). Το PSP έχει δεσμευθεί πως εάν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση, θα αναθεωρήσει την CECA. Μάλιστα, θέτοντας κοινοβουλευτική ερώτηση για το πόσο ωφέλιμη είναι, κέρδισε τις εντυπώσεις αλλά και τον εκνευρισμό του PAP. Βασική θέση του Leong Mun Wai, μέλους του PSP, είναι πως η Σιγκαπούρη προσφέρει περισσότερα από όσα λαμβάνει σε αυτή τη συμφωνία και πως η τελευταία πρέπει να αναθεωρηθεί. Οι επιπτώσεις της CECA εκδηλώνονται μέσω έμμεσης, δυσβάσταχτης φορολογίας και με την αναλογία μεταναστών και γηγενών που διαρκώς αλλάζει υπέρ των πρώτων.
Παρά την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, πολλές κοινωνικές μερίδες δεν πείθονται και συμμερίζονται τις αντιπολιτευτικές θέσεις. Αρκετοί γηγενείς αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της ανεργίας, και στο πρόσωπο της CECA βλέπουν την απειλή της εξωτερικής μετανάστευσης. Κατά την εκτίμησή τους, οι Ινδοί έχουν «κατακλύσει» την αγορά εργασίας και ουσιαστικά στερούν από τον ντόπιο πληθυσμό θέσεις. Το εργατικό δυναμικό της Σιγκαπούρης, πράγματι, έχει μεταμορφωθεί από τη σύναψη της CECA κι έπειτα. Μολονότι έχουν δοθεί αρκετές άδειες διαμονής σε Ινδούς από το 2005 και μετά, οι αρμόδιοι τονίζουν πως πρόκειται για ελεγχόμενο αριθμό εισροών μεταναστών στη χώρα. Οι συγκεκριμένοι Ινδοί αποτελούν ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και καλύπτουν θέσεις, τις οποίες οι περισσότεροι Σιγκαπουριανοί αδυνατούν να κατοχυρώσουν λόγω έλλειψης ειδίκευσης. Η μετανάστευση στη Σιγκαπούρη εξακολουθεί να είναι προνόμιο μονάχα για εξαιρετικούς επαγγελματίες, τους οποίους η χώρα έχει ανάγκη.
Ο συσσωρευμένος φόβος για την απώλεια εργασίας μετεξελίχθηκε σε ξενοφοβία, ειδικά απέναντι στα άτομα ινδικής καταγωγής. Ακόμη και σήμερα «εκτοξεύονται πυρά» μεταξύ της κυβέρνησης του PAP και του αντιπολιτευτικού PSP, με τα δύο κόμματα να αρνούνται να έρθουν σε πολιτική σύγκλιση και να κατηγορούν το ένα το άλλο για τις θέσεις τους. Η διαδήλωση στο πάρκο Hong Lim το 2019 είναι ακόμα φρέσκια στις αναμνήσεις όλων, καθώς οι διαμαρτυρίες αποτελούν φαινόμενο σπάνιο για τα δεδομένα της χώρας. Το μέγεθος του κοινωνικού αναβρασμού τονίζεται ακόμα περισσότερο αν αναλογιστούμε πως το νομικό πλαίσιο της Σιγκαπούρης δεν επιτρέπει τη διοργάνωση διαδηλώσεων και διαμαρτυριών. Ενάντια σε κάθε απαγόρευση, λοιπόν, αρκετοί κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στη μετανάστευση εν συνόλω, την οποία όμως θεωρούν κυρίως παρελκόμενο της CECA. «Η Σιγκαπούρη για τους Σιγκαπουριανούς» φαίνεται πως ήταν το κεντρικό σύνθημα. Ορμώμενη από τα γεγονότα αυτά, η κοινοβουλευτική αντιπαράθεση εδώ τα τελευταία δύο έτη έχει οξυνθεί.
Αναφορικά με το πολιτικό γίγνεσθαι, το εάν η αψιμαχία αυτή πρόκειται για οπορτουνισμό εκ μέρους της αντιπολίτευσης, η οποία χειραγωγώντας τη λαϊκή απογοήτευση προωθεί τη δική της ατζέντα, ή όχι, υπόκειται σε ερμηνεία. Αυτό που είναι σκληρό γεγονός και δεν χωρά αμφισβήτηση είναι πως η Σιγκαπούρη χωρίς τη CECA θα είχε ένα μεγάλο κενό στις σχέσεις της με μία σημαντικότατη αναδυόμενη δύναμη με τεράστιο αγοραστικό κοινό. Είναι ανάγκη να επιμορφωθεί το ευρύ κοινό πάνω σε λεπτομέρειες που την αφορούν, για να εκλείψουν οι εντάσεις από το κοινωνικό σύνολο. Έπειτα, όσοι διανέμουν ψευδείς ειδήσεις για πρόκληση εντυπώσεων πρέπει να κληθούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Με την τρομολαγνεία και τη στοχοποίηση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων δεν διορθώνεται κανένα πρόβλημα και δεν προωθείται καμία ατζέντα που να συνάδει με τα δημοκρατικά ιδεώδη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Everything you need to know about Parliament’s debate on CECA in 90 seconds, Mothership, διαθέσιμο εδώ
- 8 highlights from parliamentary debate on FTAs, Ceca, The Straights Times, διαθέσιμο εδώ
- The whole CECA, FTA saga is an obfuscation, TheOnline Citizen, διαθέσιμο εδώ
