Της Δέσποινας Σκουλαρίγκη,
Φτάνουμε στη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων και, καθώς μερικές χώρες μετρούν συμμετοχές και μετάλλια, η αντοχή, η δύναμη, η αποφασιστικότητα και το πάθος είναι αυτά που αναδεικνύονται περισσότερο. Καθημερινά, βλέπουμε να αποτυπώνεται στα πρόσωπα των αθλητών η αγωνία, η ένταση της στιγμής και η χαρά ή η απογοήτευση. Ανάμεσα όμως, σε αυτές τις στιγμές ξεχωρίζει η αγκαλιά που δίνει ο «ανταγωνιστής», τόσο στον «κερδισμένο» όσο και στον «χαμένο», προβάλλοντας για ακόμη μία φορά το μεγαλείο του αθλητικού ιδεώδους. Πραγματικά χαμένοι δεν υπάρχουν, αφού ο αγώνας τους για να φτάσουν σε αυτό το σημείο δείχνει την αξία τους.
Τώρα, λοιπόν, που σβήνουν τα φώτα σιγά σιγά του γηπέδου στο Τόκιο, εκεί που μετά από ανυπέρβλητες δυσκολίες πραγματοποιήθηκε ο μεγαλύτερος αθλητικός θεσμός, εκεί είναι που πρέπει να μας μένουν χαραγμένα στη μνήμη και την καρδιά, όχι τα μετάλλια, αλλά οι στιγμές που μας χάρισαν όλοι οι αθλητές, ανεξαρτήτου εθνικότητας, γιατί πάνω από όλα είναι μία γιορτή αθλητισμού, μία γιορτή ένωσης και συμφιλίωσης των χωρών. Και αυτό που έλαμψε την πρώτη μέρα με την τελετή έναρξης αλλά και συνεχίζει να λάμπει στο φως του ήλιου, δεν είναι μόνο η δική μας σημαία, αλλά και η σημαία που κάτω από τους κόλπους της φιλοξενεί όλες τις εθνικότητες, όλες τις φυλές και όλους τους ανθρώπους, αποδεικνύοντας πως όλοι είμαστε ένα. Αυτή δεν είναι άλλη παρά η σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Όπως κάθε χώρα μάλιστα συμμετέχει στους αγώνες, έτσι ιδιαίτερη θέση σε αυτούς έχει και η ομάδα των EOR, ακρωνύμιο του γαλλικού “équipe olympique des réfugiés” (Refugee Olympic Team). Αυτή η ομάδα δεν θα μπορούσε παρά να μας εμπνεύσει, να μας γεμίσει με δέος και θαυμασμό για τη δύναμη και το αγωνιστικό πνεύμα αυτών των ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και, ενώ το όνειρό τους φαινόταν να απομακρύνεται και να ξεθωριάζει όσο απομακρύνονταν από τη χώρα τους, η Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων κατάφερε να τους γεμίσει ξανά με ελπίδα. Δημιούργησαν, λοιπόν, μία ομάδα για τους πληγέντες αθλητές που θα συμμετείχαν το 2016 στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Η ομάδα αριθμούσε 10 αθλητές τότε, ενώ στους αγώνες του Τόκιο έφτασε να αποτελείται από 29. Η επιτυχία, μάλιστα, της ομάδας των προσφύγων στο Ρίο αποτέλεσε έναυσμα για την οργάνωση ενός προγράμματος που πήρε το όνομα: «Ολυμπιακές υποτροφίες για πρόσφυγες αθλητές». Με αυτό, δίνεται η δυνατότητα στις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές να εντοπίσουν πρόσφυγες αθλητές στη χώρα τους και να τους υποστηρίξουν στην προετοιμασία τους. Από αυτό το πρόγραμμα ωφελήθηκαν 200.000 νέοι.
Οι ιστορίες όσων συμμετείχαν στους αγώνες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η ιστορία της Yusra Mardini είναι μία από αυτές που ξεχωρίζουν. Πίσω ακριβώς από την ελληνική αποστολή ανέμιζε την σημαία και παρήλαυνε η πρωταθλήτρια κολύμβησης της Συρίας όχι με τα χρώματα τής Συρίας, αλλά με τα χρώματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Στους αγώνες του Τόκιο είναι μία αθλήτρια, 6 χρόνια πριν όμως ήταν μία μαχήτρια, μία αγωνίστρια που έδωσε τον αγώνα της ζωής της και κέρδισε. Έδωσε μάχες με τα κύματα του Αιγαίου, κατάφερε να επιβιώσει και να φτάσει μέχρι την Γερμανία, όπου της δόθηκε η δυνατότητα να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Το δεύτερο όνομα που ύψωσε τη σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ο 23χρονος Tachlowini Gabriyesos, όπου σε ηλικία μόλις 12 ετών εγκατέλειψε την χώρα του, την Ερυθραία, η οποία βρισκόταν σε πόλεμο και μετά από ένα δύσκολο και μακρύ οδοιπορικό έφτασε στο Ισραήλ. Χωρίς να έχει τίποτα και κανέναν, κατάφερε με την απεριόριστη θέληση και αποφασιστικότητα που διέθετε να φτάσει να αγγίζει το όνειρό του. Ακόμη και τώρα, η δύναμη ψυχής τον ωθεί να μην τα παρατάει ποτέ και διαρκώς να βελτιώνεται και να εξελίσσεται.
Είναι μόλις δύο ονόματα από τα πολλά και είναι μόλις δύο ιστορίες από τις πολλές που συγκλονίζουν. Ιστορίες που αποτελούν έμπνευση για πολλούς από εμάς και μας δείχνουν πως, όταν κάτι το θες πολύ, θα βρεις τον τρόπο να το αποκτήσεις, αρκεί να έχεις πίστη στον στόχο σου και δύναμη. Φυσικά, οι αθλητές αυτοί δεν ξεχωρίζουν μόνο για την αγωνιστικότητά τους, αλλά αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά στην διεθνή κοινότητα ότι οι πρόσφυγες είναι και αυτοί άνθρωποι και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Επίσης, αποτελούν σύμβολα ελπίδας για όλους τους πρόσφυγες εκεί έξω, που παλεύουν, είτε για τη ζωή τους, είτε για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά και για την εκπλήρωση του δικού τους ονείρου. Γιατί τα όνειρα είναι για να πραγματοποιούνται.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ολυμπιακοί Αγώνες 2021: Αθλητές που δίνουν μαθήματα πίστης και αγωνιστικότητας, ethnos.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Refugee athletes stride into global spotlight as Tokyo Games begin, unhcr.org, Διαθέσιμο εδώ
- The IOC Refugee Olympic Team: a team powered by solidarity, olympics.com, Διαθέσιμο εδώ
