Της Νικολέττας Ανδρεοπούλου,
Η Λουσίλ ήταν σπουδαία Καναδή φυσικός και χειρουργός που αφιέρωσε τη ζωή της στη φιλανθρωπία και στην ιατρική, κυρίως για τις χώρες της Αφρικής.
Από μικρή ηλικία, η Λουσίλ ήταν ένα παιδί πρότυπο μαθήτριας και διαγωγής. Μεγαλωμένη σε μία μεγάλη και ήρεμη οικογένεια διέπρεψε κατά τα σχολικά και ακαδημαϊκά της χρόνια, λαμβάνοντας διακρίσεις και υποτροφίες. Κατά την περίοδο της πρακτικής της άσκησης σε νοσοκομείο του Μοντρεάλ, γνώρισε τον γιατρό Πιέρο Κόρτι, από τον οποίο επηρεάστηκε και ενστερνίστηκε την άποψη ότι πρέπει να ασκεί το επάγγελμα της ιατρικής εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη. Ενώ εργαζόταν στην Μασσαλία, η Λουσίλ κρατούσε στενές επαφές με τον γιατρό Πιέρο, ο οποίος εκείνη την περίοδο προετοίμαζε μία μεγάλη αποστολή στον Κονγκό για μεταφορά εξοπλισμού και εξαιτίας αυτού δεν άργησε να έρθει η πρόσκληση για την Αφρική στην αγαπημένη του Λουσίλ.
Ύστερα από αυτή την πρόσκληση, άρχισε το μεγάλο ταξίδι της Κόρτι στην Αφρική. Η πρώτη επέμβαση της Λουσίλ έγινε σε ένα κρεβάτι εξεταστηρίου σε ένα νοσοκομείο της Ουγκάντα, όπου οι εγκαταστάσεις και οι παροχές ήταν σχεδόν μηδαμινές. Μετά από λίγα χρόνια απουσίας στη Γαλλία, επέστρεψε στην Ουγκάντα με τον Ιταλό Πιέρο και παντρεύτηκαν σε ένα μικρό παρεκκλήσι. Για πολλά χρόνια, το ζευγάρι έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, το οποίο ήταν να προσφέρουν και να κάνουν καλύτερο τον κόσμο. Στην προσπάθειά τους αυτή υπήρχαν πολλές δυσκολίες, κυρίως λόγω των πολιτικών καταστάσεων στην Ουγκάντα, με αποτέλεσμα η οικονομία και οι υποδομές να καταρρέουν, αλλά παρά τα προβλήματα το ζευγάρι παρέμεινε, κρατώντας τα νοσοκομεία ανοιχτά.
Στην πορεία τους υπήρχαν πολλά προβλήματα και προκλήσεις, όπως ο εμφύλιος πόλεμος το 1980, αλλά και η πρώτη επαφή με τη νόσο ΗΙV. Η Lucille άρχισε να εμφανίζει τα πρώτα συμπτώματα αυτού που αργότερα θα αναγνωρίζεται ως ασθένειες που συνδέονται με τον ιό. Η Lucille θα έλεγχε το HIV το 1985, όταν οι πρώτες δοκιμές έγιναν διαθέσιμες στην Ιταλία. Ο Piero και η Lucille χρονολογούν την ασθένεια από το 1979, όταν η Lucille άρχισε να κάνει πολλές χειρουργικές επεμβάσεις σε θύματα πολέμου. Η προσφορά τους ήταν τεράστια τόσο στο υγειονομικό σύστημα της Ουγκάντα όσο και στον πόλεμο και στην τοπική ζωή.
Το 1985, η σπουδαία γιατρός διαγνώστηκε με AIDS, όπου ύστερα από πολλές επιπλοκές κατέληξε τη 1 Αυγούστου του 1996. Η δράση της στην Ουγκάντα ήταν σημαντική για του πολίτες σε μία περίοδο κρίσιμη και επικίνδυνη για τη χώρα, κατατάσσοντάς την σε έναν φιλάνθρωπο και μία εξαιρετική γιατρό.
