Tου Γιάννη Μυταυτσή
Οι εσωκομματικές εκλογές του Κινήματος Αλλαγής το ερχόμενο Φθινόπωρο γίνονται τη στιγμή που η παράταξη έχει περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να βρει την ταυτότητά της και να πείσει τον κόσμο ότι έχει σχέδιο και σοβαρή πρόταση για την χώρα. Αξιοσημείωτο, όμως, είναι να γυρίσουμε στο παρελθόν, δηλαδή στο κοντινό 2017 και στις εσωκομματικές εκλογές του νέου τότε φορέα της Κεντροαριστεράς, ο οποίος σκοπό είχε να ενώσει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, που βρισκόταν στην Κεντροαριστερά, σχηματίζοντας έναν πόλο ικανό να ηγηθεί της επόμενης ημέρας της χώρας.
Ωστόσο, σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια το Κίνημα Αλλαγής όχι μόνο δεν κατάφερε να συσπειρώσει τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, αλλά παρέμεινε σε μια έντονη στασιμότητα δίχως να μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά του και να περάσει το φράγμα του 10%. Η ελπίδα όμως των 212.000 ψηφοφόρων που συμμετείχαν σε εκείνες τις εκλογές έδωσαν ελπίδα αναζωογόνησης του χώρου. Μάταια, όμως! Βέβαια, η ευχάριστη έκπληξη εκείνων των εκλογών ήταν ο Ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης, που η δυναμική και το ποσοστό του σε εκείνες τις εκλογές αλλά και στις ευρωεκλογές του 2019 έδειξε ότι το κόμμα έχει μέλλον και πως ο ίδιος μπορούσε να το διεκδικήσει. Συνεπώς, όποιος παρακολουθούσε τον ευρωβουλευτή από τις εσωκομματικές εκλογές του 2017 θα έπρεπε να θεωρούσε βέβαιη την εκ νέου υποψηφιότητά του στις ερχόμενες εκλογές.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης όχι μόνο μπορεί να εγγυηθεί την αναζωογόνηση της παράταξης, αλλά μπορεί να δώσει το έναυσμα για μια νέα πορεία του Κινήματος, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο, η παράταξη και «ο προοδευτικός κόσμος της χώρας διψά για ένα θεσμικό κόμμα, που θα ενώσει την κοινωνικά κατακερματισμένη δημοκρατική παράταξη και θα αγωνιστεί για δικαιοσύνη, διαφάνεια και αξιοκρατία».
«Τώρα έχει έρθει η ώρα με το βλέμμα μπροστά να αλλάξουμε περπατησιά, να γίνουμε ένα κόμμα προοπτικής, ανανεώνοντας το πρόγραμμα, το στελεχιακό δυναμικό, τις μεθόδους πολιτικής δράσης». Ο Ν. Ανδρουλάκης πέραν του ότι μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να ανοίξει το κόμμα ξανά στον λαό και ιδίως σ’ αυτούς τους ψηφοφόρους που στήριξαν την παράταξη, όταν πάλευε με τον αφανισμό.
Ήρθε η ώρα όχι απλά ο χώρος να ψηφίσει τον αρχηγό του, αλλά να ψηφίσει τον αρχηγό που θα δώσει στην παράταξη την ελπίδα της συνέχειας, θα πείσει αυτούς που εγκατέλειψαν τον χώρο και θα δώσει στον χώρο την χαμένη του αίγλη. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν θα κληθεί να ψηφήσει μόνο έναν υποψήφιο, αλλά να επιλέξει τον αρχηγό που θα φέρει την πραγματική Αλλαγή, θα διεκδικήσει τον χώρο που προσπαθεί να καρπωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και θα δημιουργήσει την ταυτότητα που αναζητά η παράταξη. Γι’ αυτούς τους λόγους, ο καταλληλότερος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης ο οποίος δεν αναζήτησε διεξόδους, όταν άλλοι έφευγαν και έκαναν δικά τους κόμματα, αλλά παρέμεινε στο κόμμα του, στηρίζοντάς το από κάθε μετερίζι.
