Της Αγγελικής Μανωλάκη,
Στην εποχή που ζούμε, δυστυχώς, λίγο πολύ, έχουμε συνηθίσει στην εγκληματικότητα που μαστίζει την κοινωνία μας. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα εγκλήματα με δράστες και θύτες που ο κοινός νους αδυνατεί να δεχθεί και να κατανοήσει. Ως κοινωνίες θεωρούμε πως η ζωή ενός παιδιού είναι πολύτιμη και πρέπει να προστατευθεί και να διασφαλιστεί. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα παιδί αφαιρεί την ζωή ενός άλλου παιδιού; Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα αίτια πίσω από αυτό και θα αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Δύο από τις πιο γνωστές περιπτώσεις που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη και προκάλεσαν αγωνιώδη ερωτήματα σχετικά με τα αίτια του εγκλήματος είναι οι ακόλουθες:
Έρικ Σμιθ (Eric Smith)
«Μπορεί να νομίζετε ότι είμαι μια απειλή στην κοινωνία και καταλαβαίνω γιατί το νομίζετε αυτό, η αλήθεια είναι όμως ότι θα αποτελούσα ένα σημαντικό πλεονέκτημα για αυτή», είπε ο δεκατριάχρονος Έρικ Σμιθ στην απολογία του στο δικαστήριο.
Κατά τη διάρκεια της δίκης έγινε γνωστό πως ο δράστης ήταν θύμα σχολικού εκφοβισμού λόγω της εμφάνισης του. Οι ψυχίατροι που ανέλαβαν την αξιολόγηση του κατέληξαν πως ο λόγος που στραγγάλισε μέχρι θανάτου ένα τετράχρονο αγόρι ήταν μια σημαντική διαταραχή που αφορούσε τις ανεξέλεγκτες εκρήξεις θυμού, καθώς ο ίδιος δεν μπορούσε να δώσει μια επαρκή εξήγηση για την πράξη του.
Τζον Βενάμπλς και Ρόμπερτ Τόμσον
Οι δύο δράστες έγιναν γνωστοί για τον ρόλο τους στην απαγωγή και δολοφονία ενός δίχρονου αγοριού την ημέρα που έκαναν κοπάνα από το σχολείο. Το θύμα είχε κακοποιηθεί και χτυπηθεί άγρια, ώσπου στο τέλος κατέληξε νεκρό. Το προφίλ των δραστών αποκάλυψε πως η οικογενειακή ζωή τους είχε διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στο έγκλημα που διέπραξαν.
Ο Ρόμπερτ Τόμσον ήταν ο ταραχοποιός της τάξης του. Ο πατέρας του κακοποιούσε τον ίδιο και τους πέντε μεγαλύτερους αδελφούς του, όταν δεν κακοποιούσε τη μητέρα τους. Μετά την εγκατάλειψή τους η μητέρα τους εθίστηκε στο αλκοόλ. Από τα υπόλοιπα αδέρφια έχουμε έναν ληστή, έναν εμπρηστή και έναν αυτόχειρα. Ο Ρόμπερτ δεν ήταν το ίδιο βίαιος όσο τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του και προτιμούσε να περνάει χρόνο με την μητέρα του, αλλά και να παίζει με κούκλες, κάτι που προσπάθησε ανεπιτυχώς να κρύψει και γινόταν αιτία κοροϊδίας. Οι ειδικοί ψυχίατροι, μετά από συνομιλίες μαζί του κατέληξαν πως, αν και η ιδέα για την απαγωγή ήταν δική του, είχε αρκετές επιφυλάξεις για τον ξυλοδαρμό του παιδιού.
Ο Τζον Βέναμπλς ήταν μια διαφορετική περίπτωση. Στην οικογένεια του δεν βρέθηκαν εγκληματίες, ούτε παρουσιάστηκαν περιστατικά κακοποίησης και βίας, αλλά υπήρχε μεγάλο ιστορικό σοβαρών ψυχολογικών διαταραχών. Οι γονείς του είχαν νοσηλευτεί σε ψυχιατρικές κλινικές για κατάθλιψη και τα δύο του αδέρφια έπασχαν από μαθησιακές δυσκολίες. Ο δράστης ήταν υπέρ το δέον υπερκινητικός και ήθελε να έχει την προσοχή του κόσμου, με αποτέλεσμα να είχε, μέχρι την στιγμή της δολοφονίας, αλλάξει ήδη δύο σχολεία, λόγω της βίαιης και ακατανόητης συμπεριφοράς του.
Εδώ και αρκετά χρόνια, οι ερευνητές προσπαθούν να καταλήξουν στους δυναμικούς παράγοντες που οδηγούν τα παιδιά σε τέτοιες ακραίες εκφράσεις βίας. Μία άποψη είναι πως η συνεχόμενη έκθεση των παιδιών σε εικόνες βίας μέσω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της τηλεόρασης, σε συνδυασμό με την ύπαρξη ψυχολογικών προβλημάτων, μπορεί να δημιουργήσει οριακές καταστάσεις. Δυσλειτουργίες στην επικοινωνία και τη γλώσσα, ελλειμματική προσοχή, υπερκινητικότητα, ενούρηση, προβλήματα προσαρμογής, προβλήματα διαγωγής, συναισθηματικά προβλήματα και ψύχωση. Βέβαια, για να φτάσει ένα άτομο στο σημείο να γίνει δολοφόνος, φυσικά και υπάρχει ένα προβληματικό και συχνά κακοποιητικό οικογενειακό παρελθόν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γιατί ένα παιδί γίνεται δολοφόνος; flash.gr, Διαθέσιμο εδώ
- «Σατανικά» παιδιά: Τα πιο φριχτά εγκλήματα που έγιναν από ανηλίκους, in.gr, Διαθέσιμο εδώ
-
Το έγκλημα που σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Δυο 10χρονοι απήγαγαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν ένα 2χρονο αγοράκι. Ο κόσμος απαιτούσε την εκτέλεσή τους, mixanitouxronou.gr, Διαθέσιμο εδώ
