Της Μαρίας Τζανοπούλου,
Είμαστε οι Έλληνες επιρρεπείς στους διχασμούς και στις παθιασμένες αντιμαχίες; Ευθύνεται άραγε η απώλεια της κοινωνικής συνοχής ή οι οικονομικές αλλαγές; Η απάντηση στο ερώτημα είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Η ελληνική ιστορία περιλαμβάνει πολλά γεγονότα διχασμού, ήδη την επαύριο της επαναστατικής εθνεγερσίας του 1821, μετέπειτα με τον εμφύλιο του 1946-1949 και πιο πρόσφατα με αφορμή τα μνημόνια, έπειτα με την επιλογή παραμονής μας στο ευρώ ή εξόδου και επιστροφής στην δραχμή και τώρα με τον εμβολιασμό. Αρκεί μία σπίθα για να συσπειρωθούν οι άνθρωποι σε αντίπαλα στρατόπεδα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως εσκεμμένα πολιτικοί ιθύνοντες χειρίζονται κατάλληλα τις καταστάσεις για να δημιουργήσουν αναταραχή στα πλήθη αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες αυτοβούλως οδηγούνται σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη είναι μοιρασμένη αναλόγως.
Πρόκειται για ένα πολυσχιδές πρόβλημα, οι ρίζες του οποίου είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Συχνά οι άνθρωποι διαφωνούν για διάφορα θέματα όπως οπαδικά, πολιτικά, θρησκευτικά αλλά και για μικρά καθημερινά. Ωστόσο, είναι διαφορετικό να διαφωνείς για κάτι μικρό από το να διχάζεται μία ολόκληρη κοινωνία. Ίσως είναι βαρυσήμαντη η λέξη «διχασμός» και στέκεται αλλιώς στην συνείδησή μας, η ειδοποιός διαφορά όμως είναι πως ο διχασμός χωρίζει σημαντικά τον λαό μιας χώρας, την στιγμή που ικανοποιούνται τα «θέλω» κάποιων πολιτικών, καθώς εκφράζεται έτσι η αντίθεσή τους στην κυβέρνηση και η δική τους άποψη διατρανώνεται με το αντίστοιχο «στρατόπεδο». Είναι, όμως, λυπηρό να βλέπει κανείς τους ανθρώπους να γίνονται έρμαια ενός πολιτικού κατά βάση παιχνιδιού, ενώ στο τέλος θα επικρατήσει αυτό που η εκάστοτε κυβέρνηση θα επιλέξει.
Οικονομική κρίση και μνημόνια, τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας του τόπου, με τους πολίτες να έχουν χωρισθεί σε υπερασπιστές του μνημονίου και σε εκείνους που το πολέμησαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αναδυθούν πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού, που «χάιδευαν τα αυτιά» των πολιτών και εμπόδισαν την απαραίτητη συναίνεση, για να βγει η χώρα από την κρίση. Η ένταση και η μεγάλη διάρκεια της ελληνικής κρίσης εξηγείται, επίσης, από το μέγεθος των ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας και από την καθυστέρηση στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Βασικό ρόλο, επιπλέον, έπαιξε και ο δισταγμός που παρατηρήθηκε από τους εταίρους ως προς την υιοθέτηση μέτρων για τη μείωση του χρέους.
Σήμερα και ενώ η χώρα ταλανίζεται ακόμα από τον κορωνοϊό, ένα κύμα κατά των εμβολίων έχει δημιουργηθεί και γιγαντώνεται διαρκώς. Με αφορμή τον ιό είχε δημιουργηθεί στις αρχές μία άλλη ομάδα, εκείνη όσων πίστευαν ότι δεν υπάρχει ο κορωνοϊός και όλα είναι αναληθή και επιτηδευμένα. Φαίνεται πως η πανδημία έχει προσφέρει σημαντικό υλικό για διαφωνίες και αντιπαραθέσεις τόσο μεταξύ των πολιτών όσο και απέναντι των υγειονομικών και πολιτικών. Αφού δεν δημιουργήθηκε ισχυρό αντιεμβολιαστικό κίνημα, προσπαθούν να δημιουργήσουν κοινωνικό διχασμό, τροφοδοτώντας κίνημα δικαιωματισμού των ανεμβολίαστων, με γνώμονα τις κυβερνητικές ρυθμίσεις.
Η μετάλλαξη δέλτα πλέον καλπάζει στην χώρα αυξάνοντας καθημερινά τα κρούσματα, την στιγμή που είχαν αρχίσει να μειώνονται σταθερά. Το εμβόλιο είναι η σωτήρια λύση, για να αποκτηθεί ανοσία και να μειωθεί η θνησιμότητα. Εντούτοις, δεν συμμερίζονται όλοι αυτή την άποψη, ενισχύοντας ολοένα και περισσότερο το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό» ή -κατά άλλους- «συνωμοσιολογικό» κύμα. Ο κορωνοϊός και οι μεταλλάξεις του βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στους ανεμβολίαστους, σύμφωνα με τους ειδικούς. Πώς εξηγείται αυτός ο παραλογισμός; Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που αρνούνται και αμφισβητούν την επιστήμη, διατυπώνοντας παράλογες θεωρίες και θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τη ζωή τους όσο και των γύρω τους.
Εντυπωσιακά μεγάλο μέρος των πολιτών εμφορείται από αντιεπιστημονικές ανορθολογικές, συνωμοσιολογικές πεποιθήσεις, διαψεύδοντας ευθέως παλαιότερες κοινωνιολογικές προβλέψεις ότι η νεωτερικότητα θα σήμανε την επικράτηση του ορθολογισμού. Με αυτή την έννοια είναι λάθος να αποδίδουμε τα φαινόμενα αυτά στην καθυστέρηση της ελληνικής κοινωνίας. Στον χώρο των σκεπτικιστών και των αρνητών, συνυπάρχουν άνθρωποι ποικίλου κοινωνικού προφίλ. Τα φαινόμενα είναι η αλήθεια έχουν διαφορές και οι αιτίες για την ανορθολογική στάση είναι επίσης διαφορετικές.
Κατά καιρούς πολλά έχουν ακουστεί από του λεγόμενους αντιεμβολιαστές, μεταξύ άλλων πως την ασθένεια την έστειλε ο Θεός προκειμένου να μας τιμωρήσει για το έκφυλον του βίου μας. Άλλοι γιατί η παγκόσμια συνωμοσία των Ιλλουμινάτι θέλει να μας τοποθετήσει τσιπάκια. Άλλοι, νοσταλγοί του αρχαιολατρικού εθνικισμού, αντιδρούν επειδή το ελληνικό χρωμόσωμα είναι το μοναδικό στον πλανήτη και τα εμβόλια θα το μεταλλάξουν. Αποκορύφωμα όλων αυτών, ήταν η οργανωμένη διαμαρτυρία τους στην πλατεία Συντάγματος, στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Χωρίς κανέναν μέτρο προστασίας, χωρίς μάσκες οι διαδηλωτές κρατούσαν ελληνικές σημαίες, εικόνες και μεγάλους σταυρούς, ενώ στα πανό αναγράφονταν συνθήματα όπως: «Όχι στα εμβόλια του φασισμού και του θανάτου», «όχι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό». Κάποια άλλα έκαναν λόγο για «ναζιστικά εμβόλια και τσιπάκια».
Μία μεμονωμένη ομάδα λίγων που αποζητούν την προσοχή, προκαλούν, δεν σκέφτονται και αρέσκονται να προκαλούν αναστάτωση, άνθρωποι που σε κρίσιμα εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα ήταν απόντες. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μετά τις διαδηλώσεις για το πανεπιστημιακό νομοσχέδιο για την αστυνόμευση, για την δίκη της ΧΑ και τα περιστατικά αστυνομικής βίας, εξαπέλυαν επίθεση στους διαδηλωτές, κατηγορώντας τους για ανευθυνότητα και μη τήρηση μέτρων. Απόλυτα αναληθής, μη βάσιμος ισχυρισμός και μία γενικότερη υποκριτική στάση εκ μέρους τους.
Παράλληλα, ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό, πως υπάρχουν άνθρωποι που όντως δεν δύνανται να εμβολιαστούν αλλά το επιθυμούν, λόγω σοβαρών αλλεργιών, χρόνιων νοσημάτων και λοιπών σοβαρών προβλημάτων υγείας. Με τόσες συνωμοτικές και παράλογες απόψεις έχουμε χάσει την σοβαρή και σημαντική όψη του ζητήματος. Η κυβέρνηση κάνει λάθος με το να μιλάει για προνόμια εμβολιασμένων. Δεν είναι προνόμια, είναι απλώς πιο γρήγορη η επιστροφή τους σε ένα είδος κανονικότητας. Εμβόλια υπάρχουν και όποιος θέλει εμβολιάζεται. Είναι δικαίωμά τους να μην εμβολιαστούν και ουδείς μπορεί να τους υποχρεώσει. Είναι και δικαίωμα των υπολοίπων να προστατευθούν, όπως είναι και ζωτική ανάγκη της οικονομίας να συνέλθει από τον λήθαργο στον οποίο έχει εισέλθει καιρό τώρα.
Υπάρχει, λοιπόν, μία λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε όσους είναι υπέρ και κατά των εμβολίων. Μιλάμε για απόλυτα ανθρώπινα δικαιώματα που ο καθένας υπερασπίζεται, ωστόσο, η επιστροφή στην πολυπόθητη κανονικότητα μπορεί να συμβεί μόνο μέσω της εμβολιαστικής οδού. Στο σημείο αυτό ξεκινάει η ατομική ευθύνη και η ενσυναίσθηση του καθενός, ώστε να βάλει το «λιθαράκι» του στην επιστροφή στη ζωή που έχουμε στερηθεί και να πάψουν τα σενάρια για νέο lockdown. Όλοι μαζί ενωμένοι, συγκεντρωμένα και υπεύθυνα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε κάθε πρόβλημα, μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και ανοησίες μερικής μερίδας πολιτών. Ας εμβολιαστούμε τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τη μνήμη εκείνων που δεν τα κατάφεραν και έφυγαν νωρίς!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Προωθούν κοινωνικό διχασμό χάριν αντιεμβολιαστών!, liberal.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αντισυστημικοί αρνητές εμβολίων – μνημονίων, capital.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αντιεμβολιαστές: Συγκεντρώσεις με λάβαρα και σταυρούς και χωρίς κανένα μέτρο, tanea.gr, διαθέσιμο εδώ
