Της Αριάδνης – Παναγιώτας Φατσή,
Για τον Roger Waters, οι συστάσεις περιττεύουν. Το ιδρυτικό μέλος του θρυλικού συγκροτήματος Pink Floyd είναι χωρίς αμφιβολία μια προσωπικότητα για την οποία έχουν γραφτεί πολλά. Οι θαυμαστές του αείμνηστου Syd Barrett τείνουν να τον αντιπαθούν, ενώ οι υποστηρικτές του David Gilmour σπεύδουν να πάρουν θέση στη μεταξύ τους διαμάχη. Παρόλα αυτά, από οποία πλευρά κι αν προσεγγίσει κανείς τον Waters, είναι βέβαιο ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο στιχουργό, ο οποίος ευθύνεται για τις πιο γνωστές επιτυχίες του συγκροτήματος. Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν πέρασε ποτέ μερικά λεπτά εσωτερικής αναζήτησης ακούγοντας το “The Wall” ή το “The dark side of the Moon”, και ποιος άραγε δεν αναπόλησε κάποιον που έχασε για πάντα με το αξέχαστο “Wish you were here”;
Τις τελευταίες μέρες, τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω σε ένα γεγονός που έλαβε χώρα ανάμεσα στον Waters και τον ιδρυτή του Facebook, Mark Zuckerberg. Ο τελευταίος -ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αποτελέσει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα μέσα από μια σειρά σκανδάλων για τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του Facebook- φέρεται ότι ζήτησε από τον πρώτο να χρησιμοποιήσει το πιο εμβληματικό ίσως μουσικό κομμάτι του “The Wall” για να διαφημίσει τον τεχνολογικό κολοσσό -και, όπως όλοι ήδη πρέπει να έχετε αρχίσει να υποψιάζεστε, μάλλον πήγε γυρεύοντας για να «τα ακούσει»!
Και αυτό διότι, πάρα τις ατελείωτες ώρες που περάσαμε όλοι ασχολούμενοι με τους ηλεκτρονικούς μας «τοίχους» στο Facebook (ναι, δεν τους λένε έτσι πια), δύσκολα μπορεί να εννοηθεί σύζευξη μεταξύ του ενός διάσημου Τοίχου και του άλλου. Ο τοίχος στο “The Wall”, μια ταινία που αποτελείται από τα τραγούδια του ομώνυμου δίσκου, αποτελεί την απομόνωση από την κοινωνία, την κατάθλιψη και την ψυχική ασθένεια. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Pink, βιώνει την προδοσία από τους δικούς του ανθρώπους αλλά και την κακοποίηση στα πλαίσια του εκπαιδευτικού συστήματος, με όλες αυτές τις εμπειρίες να αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της ψυχολογικής του κατάρρευσης. Αυτός, λοιπόν, είναι ο Τοίχος του “The Wall”, ένα σύμβολο κατά της καταπίεσης, αλλά και μια αναλογία που τελικά δείχνει ότι είναι εντάξει να ζητήσει κανείς βοήθεια.
Όπως δημοσίευσε η Business Insider και στη συνέχεια μια σειρά ιστοσελίδων και λογαριασμών στα social media, ο Zuckerberg φέρεται ότι προσέγγισε τον διάσημο δημιουργό αναφέροντας ότι θεωρεί το τραγούδι “Another Brick in the Wall part 2” κλασικό και επιθυμεί να το χρησιμοποιήσει σε μια διαφήμιση για το Facebook, προσφέροντας ένα υπέρογκο ποσό. Ο δε Waters, σε συνέντευξη που μεταδόθηκε από το Twitter της La Jornada και στη συνέχεια εμφανίστηκε στον δικό του λογαριασμό, περιέγραψε το περιστατικό, και ανέφερε πως έδωσε τη λακωνικότατη απάντηση «Άντε γ***σου», αποκαλώντας τον Zuckerberg έναν «ηλίθιο που απέκτησε μεγάλη εξουσία».
Οι αντιδράσεις του κοινού σε αυτήν την είδηση υπήρξαν ανάμεικτες. Άλλοι αναγνώρισαν κάποιο δίκιο στον Waters, ενώ άλλοι τον κατηγόρησαν για υποκρισία, δεδομένου ότι ο ίδιος έχει πλέον μια τεράστια περιουσία και δεν είναι κατά τη γνώμη τους τόσο εύλογο να αντίκειται στην εμπορική αξιοποίηση του μουσικού κομματιού. Όσο για τη γράφουσα, η είδηση ήταν μάλλον μια ανακούφιση. Μπορεί να ζούμε σε έναν κόσμο που αυτό φαίνεται αφελές, αλλά δεν είναι όλα τα πράγματα προς πώληση, και σίγουρα όχι σε οποιονδήποτε.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δύσκολα θα αμφισβητούσε κανείς τη χρησιμότητα του Facebook. Παρόλα αυτά, θα ήταν πραγματικά αταίριαστο να βλέπαμε μια τέτοια διαφήμιση. Το Twitter πήρε φωτιά μετά από αυτήν την είδηση, με το κοινό να σχολιάζει πολλά πράγματα, από την κομψή Βρετανική προφορά του Waters ως το περιεχόμενο των λόγων του. Πολλοί έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν θρύλο και είδωλο, κάποιοι τον ευχαρίστησαν που δεν πρόδωσε το αγαπημένο τους τραγούδι, ενώ άλλοι τον επευφήμησαν που έδειξε ότι ακόμη και οι πολυεθνικές δεν μπορούν να έχουν τα πάντα, φτάνοντας μέχρι και να απαντήσουν στο «τιτίβισμά» του ότι τον θέλουν… πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας!
Λυπάμαι, Μαρκ, δεν είναι όλοι οι «τοίχοι» ίδιοι!
