Της Ελπίδας Καλαμαράκη,
Την 1η Ιουλίου, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) γιόρτασε την 100η επέτειο από την ίδρυσή του. Όπως ήταν αναμενόμενο, το στοιχείο της υπερβολής κυριαρχούσε κατά τη διάρκεια των εορτασμών, δηλώνοντας φανερά την πίστη και τον σεβασμό προς τη «μητέρα πατρίδα». Διοργανώθηκαν επικολυρικές όπερες, μπαλέτα, ειδικές προβολές και παρελάσεις με τανκς και φουτουριστικά μαχητικά για τους αγώνες του εμφυλίου πολέμου και τους μάρτυρες της επανάστασης, με το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί και τα σφυροδρέπανα και τα σοσιαλιστικά σύμβολα να εμφανίζονται στο προσκήνιο δριμύτερα από ποτέ. Επιπλέον, αυτή την περίοδο, στα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους δικηγορικούς συλλόγους και τους ναούς διοργανώνονται «κόκκινοι» διαγωνισμοί πατριωτικού τραγουδιού, ποίησης και συνεδρίες για τη μελέτη πολιτικών κειμένων.
Λίγα λόγια για το ΚΚΚ
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ιδρύθηκε το 1921, κατά τη διάρκεια μίας ταραχώδους περιόδου για την περιοχή, η οποία μόλις πρόσφατα είχε αποτινάξει περίπου 2.000 χρόνια δυναστείας. Η ιδεολογία του κόμματος βασίζεται στον μαρξισμό, καθώς οι ηγέτες του τον είδαν σαν μία νέα λύση για τη χώρα, όπου άλλα πολιτικά μοντέλα είχαν αποτύχει σφόδρα. Έτσι, το πρώτο συνέδριο του κόμματος διοργανώθηκε στη Σαγκάη εκείνη τη χρονιά, με τη βοήθεια του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και αποτελούταν από ελάχιστα μέλη (μόλις 13). Κατά την περίοδο 1921-1949 συμμετείχε σε όλους τους αντιαποικιακούς και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες της Κίνας, στο διάστημα μεταξύ 1949-1976 κατάφερε να πραγματοποιήσει το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας και από το 1976 έως σήμερα το κόμμα θεωρείται ο βασικός λόγος εκσυγχρονισμού και μετατροπής της Κίνας σε ισχυρή δύναμη και στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, διατηρώντας παράλληλα ένα λενινιστικό μοντέλο αυταρχισμού, προστατεύοντας σταθερά τον μονοκομματικό του κανόνα.
Καταλυτικός ήταν ο ρόλος του Mao Zedong, ο οποίος, ενώ στο πρώτο συνέδριο ήταν ο εκπρόσωπος της επαρχίας Hunan, το 1935 έγινε διοικητής του Κόκκινου Στρατού και το 1949 ο ιδρυτικός ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, όπως μετονομάστηκε η χώρα. Η έκφρασή του «η πολιτική στο τιμόνι για την οικονομία» χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα για να δείξει την προτεραιότητα της πολιτικής σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μίας χώρας.
Σήμερα, το κόμμα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα στον κόσμο και απαριθμεί 95,2 εκατομμύρια μέλη, δηλαδή το 6,7% του κινεζικού πληθυσμού. Οι άνδρες κυριαρχούν σε αυτό, καθώς όλα τα μέλη την ανώτερης ηγεσίας είναι άντρες, και οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 28,8% των συνολικών μελών. Επιπλέον, οι εθνικές μειονότητες αποτελούν το 7,5% των μελών, δηλαδή λίγο λιγότερο από το συνολικό ποσοστό τους στον πληθυσμό της Κίνας. Για να γίνει κανείς μέλος του κόμματος πρέπει να έχει αποκηρύξει τις θρησκείες -κυρίως του Βουδισμού και του Ταοϊσμού που επικρατούν στην κινεζική κοινωνία- και να είναι κοσμικός άθεος. Η αίτηση συμμετοχής είναι μία αρκετά περίπλοκη διαδικασία που διαρκεί περίπου 2-3 χρόνια, συνήθως αρχίζει στο πανεπιστήμιο και ολοκληρώνεται με όρκο του υποψηφίου μπροστά στη σημαία του κόμματος με το σφυροδρέπανο.
Η ιδιότητα μέλους του κόμματους προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα στους Κινέζους πολίτες. Προσδίδει κύρος, τους εντάσσει σε επίσημους κύκλους και βοηθά στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους, ιδίως στον τεράστιο και ισχυρότατο δημόσιο τομέα της χώρας. Βέβαια, τα μέλη υπόκεινται και σε αρκετούς, ιδιαίτερα αυστηρούς πειθαρχικούς κανόνες. Αυτό συμβαίνει διότι το ΚΚΚ θεωρείται το πιο ισχυρό και επιδραστικό όργανο στην Κίνα. Ελέγχει το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο -το Κοινοβούλιο της χώρας-, έχει τη δυνατότητα να υπαγορεύει τους νόμους που θέλει να εγκρίνει ή να τροποποιήσει, τα κινεζικά δικαστήρια και οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου οφείλουν να του δίνουν αναφορά, ο στρατός βρίσκεται υπό την άμεση διοίκησή του, οι επικεφαλής των κρατικών μέσων ενημέρωσης είναι ανώτερα στελέχη του Τμήματος Προπαγάνδας του κόμματος και κάθε μείζον ίδρυμα της Κίνας (όπως πανεπιστήμια, υπουργεία ή ιδιωτικές εταιρείες) οφείλει να σχηματίζει παρακλάδι του, εάν 3 ή περισσότερα μέλη του κόμματος απασχολούνται σε αυτό.
Η ομιλία του Xi Jinping
Άκρως κατατοπιστική ήταν η ομιλία του Προέδρου Xi Jinping, καθώς όλα στο λόγο του είχαν τη δική τους σημειολογική σημασία. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι «Ο κινεζικός λαός δε θα επιτρέψει σε καμία ξένη δύναμη να τον εκφοβίσει, να τον καταπιέσει ή να τον κατακτήσει. Οποιοσδήποτε το επιχειρήσει θα χύσει το αίμα του μπροστά στο μεγάλο ατσάλινο τείχος που έχουν χτίσει πάνω από 1,4 δισεκατομμύρια Κινέζοι. Η άνοδος της χώρας μας είναι μη αναστρέψιμη. Οσονούπω, θα είμαστε η πρώτη οικονομία παγκοσμίως». Επιπλέον, υπερηφανεύτηκε για την -φαινομενική- αποκατάσταση των σχέσεων με το Χονγκ Κονγκ και τη ραγδαία πρόοδο του διαστημικού προγράμματος της χώρας, δεσμεύτηκε ότι ο κινεζικός στρατός θα ενισχυθεί και ότι η Ταιβάν σύντομα θα τεθεί υπό τον έλεγχο της Κίνας. Ακόμη, αναφέρθηκε εκτενώς στο «οικονομικό θαύμα» που γνώρισε η χώρα, χάρη στην ενσωμάτωση της οικονομίας της αγοράς στο κομμουνιστικό μοντέλο, γεγονός που αποτελεί στοιχείο μονάχα της κινεζικής κοινωνίας και καινοτόμα ιδέα του κόμματός του.
Ο λόγος του Προέδρου κατέστησε σαφές ότι σε μεγάλο βαθμό αναφερόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την οποία φαίνεται ότι η Κίνα πρόκειται -ή έχει ήδη- ξεκινήσει ένα νέο «Ψυχρό Πόλεμο» για την παγκόσμια κυριαρχία. Πράγματι, η Κίνα έχει αναπτυχθεί και θα συνεχίσει να αναπτύσσεται με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο από τον λεγόμενο ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο, πράγμα που καθιστά λογική την ύπαρξη διαφωνιών και συγκρούσεων. Ωστόσο, η διοίκησή της δεν παύει να χρησιμοποιεί πληθώρα απολυταρχικών μέσων και, παρόλο που ο λόγος αναφερόταν πολλάκις στη ραγδαία πρόοδο της χώρας, χιλιάδες πολίτες έχουν πληγεί σφοδρά από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Επομένως, μήπως, εκτός από τις αμέτρητες γιορτές και παρελάσεις, χρειάζονται και ορισμένες ουσιαστικές αλλαγές;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Theatrics or threat: How to handle China’s Communist party at 100, BBC, διαθέσιμο εδώ
- Πώς το Κομμουνιστικό Κόμμα κυριαρχεί στην Κίνα εδώ και 100 χρόνια, Huffington Post, διαθέσιμο εδώ
- Xi Jinping warns China won’t be bullied in speech marking 100-year anniversary of CCP, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
