Της Άννας Τσεκάνι,
Η Μπρέντα φον Ζούντερ ήταν κορυφαία μορφή του ειρηνιστικού κινήματος, η οποία αγωνίστηκε για τη δημιουργία ενός κόσμου, με κεντρικό άξονα την ειρήνη. Ενστερνιζόταν ένα πιο ευρωπαϊκό μοντέλο και πίστευε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κατάφερνε να αποτρέψει τον πόλεμο, που βρισκόταν επί θύρας.
Η Μπέρτα φον Ζούντερ (Bertha Felicie Sophie von Suttner) γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1843 στην Πράγα. Προερχόταν από μια αρκετά ευκατάστατη και αριστοκρατική οικογένεια, από την οποία και δέχθηκε μια στρατιωτική παιδεία.
Σε ακαδημαϊκό επίπεδο, σπούδασε γλώσσες και μουσική, είχε μια έντονη κοινωνική ζωή και επέλεγε στον ελεύθερο χρόνο της να κάνει ταξίδια, ώστε να εξερευνάει τον κόσμο. Είχε έφεση στα βιβλία, χαρίζοντάς της, έτσι, μια πνευματική διαύγεια.
Στην ηλικία περίπου των 30, επέλεξε να εργαστεί ως δασκάλα στο πλευρό των 4 παιδιών της οικογένειας Suttner, που εκεί έμελλε να γνωρίσει και τον μελλοντικό της σύζυγο, τον νεότερο γιο της οικογένειας.
Το 1876, αποφάσισε να φύγει για το Παρίσι, έτσι ώστε να εργαστεί ως γραμματέας στο πλευρό του Alfred Nobel. Δεν έμεινε, όμως, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού επέστρεψε, για να παντρευτεί τον Βαρόνο Arthur Gundaccar της οικογενείας Suttner. Η οικογένεια έδειξε απροκάλυπτα την αποδοκιμασία της για αυτόν τον γάμο, με αποτέλεσμα το νεαρό ζευγάρι να εγκαταλείψει το σπίτι και να κατευθυνθεί προς τον Καύκασο.
Τα επόμενα 9 χρόνια, το ζευγάρι φρόντιζε να βγάζει τα προς το ζην μέσα από μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής και ποίησης, που παρείχε σε μαθητές. Η ίδια, αργότερα, εξέδωσε και μια σειρά μυθιστορημάτων, στα οποία εξέφραζε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της για όλα όσα είχε διαβάσει εκείνα τα χρόνια.
Το 1885, η οικογένεια του συζύγου της φάνηκε να αποδέχεται τον γάμο τους, με αποτέλεσμα και οι δύο να επιστρέψουν στην Αυστρία. Εκεί η Μπέρτα συνέχισε τη συγγραφή των βιβλίων της, πάντα με τη βοήθεια του συζύγου της. Το βιβλίο της Das Maschinenzeitalter, το οποίο δημοσιεύτηκε στις αρχές του 1889, προκάλεσε κύμα αντιδράσεων και αποτέλεσε προάγγελο του υπερβολικού εθνικισμού της εποχής.
Το 1891, η ίδια συνετέλεσε στη δημιουργία μιας βενετσιάνικης ειρηνευτικής ομάδας και αργότερα έγινε και πρόεδρος της Αυστριακής Ειρηνευτικής Εταιρείας. Η Μπέρτα αποτέλεσε μια κορυφαία ειρηνίστρια και αυτό φαίνεται κυρίως μέσα από το ειρηνικό της περιοδικό, Die Waffen nieder (Κάτω τα όπλα), στο οποίο παρέμεινε ως συντάκτης μέχρι το 1899 μαζί με τον Alfred Hermann Fried.
Η Μπέρτα, σε όλη την διάρκεια της καριέρας της, είχε στο πλευρό της τον σύζυγό της. Μετά τον θάνατό του, το 1902, αποφάσισε να συνεχίσει το έργο, που έχτιζαν μαζί.
Συνέχισε να γράφει σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, αλλά, αυτή τη φόρα, αποκλειστικά και μόνο προασπίζοντας την ειρήνη. Το 1905, τής απονεμήθηκε μάλιστα και το Νόμπελ Ειρήνης και έγινε η πρώτη γυναίκα στην ιστορία που της απονεμήθηκε ένα τέτοιο βραβείο.
Το 1904, έκανε μια από τις τελευταίες τις μεγάλες περιοδείες στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έδωσε διάφορες διαλέξεις. Πολύ αργότερα, το 1913, ούσα ήδη προσβεβλημένη από την ασθένεια, έδωσε ίσως και την τελευταία της ομιλία στο Διεθνές Συνέδριο Ειρήνης της Χάγης.
Η Μπρέντα φον Ζούντερ απεβίωσε στις 21 Ιουνίου 1914, σχεδόν δύο μήνες πριν την έκρηξη του πολέμου, για τον οποίο αγωνιζόταν και προσπαθούσε να αποτρέψει σε όλη τη διάρκεια της ζωής της.
