Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Το περιστατικό στα Γλυκά Νερά μας αηδίασε, μας φόβισε, μας έκανε να αντικρίσουμε μία τοξικά κυνική και υπαρκτή κοινωνική διάσταση που επιλέγουμε να αγνοούμε και να προσπερνάμε. Οι γυναίκες, μάλιστα, νιώσατε στο πετσί σας αυτόν τον φόβο, αυτήν την αηδία, καθώς αντιμετωπίζετε αμεσότερα τον κίνδυνο αυτόν. Το περιστατικό όμως συνέβη. Η Καρολάιν δεν θα γυρίσει πίσω και μία κοινωνία δεν θα αλλάξει μονάχα με πληκτρολόγια και συμπονετικά λογύδρια (των οποίων την αξία δεν υποτιμώ καθόλου). Μία κοινωνία αλλάζει με κοινή βούληση και πράξεις. Και μαντέψτε, τίποτα από τα δύο δεν συνέβη για να λειτουργήσουμε προληπτικά. Οι δε πολιτικές ηγεσίες, το πάω συνολικά πολιτικά, ας μην μπλέξουμε με μικροπολιτική, έχουν αποδειχθεί κατώτερες των περιστάσεων. Δεν βρήκαν ποτέ εύκολες λύσεις για τις γυναικοκτονίες και δεν ασχολήθηκαν με την αντιμετώπιση τέτοιων παθογενειών από τις ρίζες τους. Δεν έλαβαν κανένα μέτρο, δεν αυστηροποιήθηκε καμία ποινή, δεν ευαισθητοποιήθηκε ποτέ η κοινή γνώμη. Και ήρθε ο φόνος της Καρολάιν. Θα περάσει. Θα ξεχαστεί; Θα ξεχαστεί, λέω εγώ. Μέχρι την επόμενη. Όπως συνέβη και με τις προηγούμενες. Και τότε θα ξαναβγούμε να μιλήσουμε, θα ξανα-αηδιάσουμε. Πότε όμως θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο;
Επειδή δεν είμαι από τους ανθρώπους που απλά κρίνουν χωρίς να προτείνουν και λύσεις, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι το πρώτο και αδιαπραγμάτευτο βήμα θα πρέπει να είναι η επίσημη αναγνώριση του όρου «Γυναικοκτονία». Χωρίς «ναι μεν, αλλά», δίχως υποσημειώσεις και αστερίσκους. Επιβάλλεται οι πολιτικές ηγεσίες να φέρουν σε δημόσια διαβούλευση την καθιέρωση του όρου. Στα Γλυκά Νερά είχαμε μία Γυναικοκτονία. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, Γυναικοκτονίες είναι οι δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους, οι οποίες διαπράττονται ή γίνονται ανεκτές τόσο από ιδιώτες όσο και από δημόσιους φορείς. Ο όρος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα άσκησης βίας από ερωτικό σύντροφο, τον βασανισμό και τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, τη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών ως «εγκλήματα για λόγους τιμής» και λοιπές μορφές δολοφονίας, τη στοχευμένη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών στο πλαίσιο ένοπλων συγκρούσεων, και περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με συμμορίες, το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών και την εμπορία γυναικών και κοριτσιών.
Οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου, θα πρέπει να διεκδικήσουν και να πετύχουν, την ευαισθητοποίηση αλλά και την ενημέρωση της κοινής γνώμης για μία σειρά ζητημάτων όπως οι γυναικοκτονίες. Γιατί ο κόσμος αλλάζει όταν οι τοξικές συντηρητικές συνειδήσεις μετατρέπονται σε παραγωγικές, προοδευτικές αντιλήψεις, Ο επιστημονικός κόσμος κατόπιν πολιτικών επιταγών, θα πρέπει να αρχίσει να εργάζεται προκειμένου να έρθουν σε δημόσια διαβούλευση και τεχνοκρατικές προτάσεις για τον περιορισμό και την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων. Σε νομικό επίπεδο, οι ποινές θα πρέπει να αυστηροποιηθούν και να λειτουργούν πράγματι αποτρεπτικά.
Και επιτέλους. Ας σταματήσουν οι κάθε τύπου ελαφρόμυαλοι, που δεν έχουν κατανοήσει ακόμα την ουσία και τη δύναμη του δημόσιου βήματος τους, να εκτοξεύουν διχαστικές, τοξικές, οπισθοδρομικές και άλογες απόψεις. Αναφέρομαι σε μία σειρά ανθρώπων οι οποίοι μόνο τον τελευταίο μόνο μήνα, έχουν καταφέρει να δηλητηριάσουν την κοινωνική συνοχή, καθώς χρησιμοποίησαν το δημόσιο βήμα τους με μη αίσθηση ευθύνης, παντελή έλλειψη κοινωνικής ενσυναίσθησης και απουσία στοιχειώδους αίσθησης καθήκοντος. Μιλάω για τον Σταύρο Μπαλάσκα, ο οποίος προχθές έδινε ρεσιτάλ εξηγώντας γιατί είναι «χαζός», ο γυναικοκτόνος στα Γλυκά Νερά που δεν κάλεσε μετά τη γυναικοκτονία την αστυνομία ώστε να τη βγάλει όσο το δυνατόν πιο καθαρή. Ο άνθρωπος, συνδικαλιστής της ελληνικής αστυνομίας, έδινε σε πανελλαδική εμβέλεια οδηγίες για υποψήφιους γυναικοκτόνους. Αλίμονο αν οι εργαζόμενοι στην ΕΛ.ΑΣ εκπροσωπούνται από τον εν λόγω «κύριο». Δεν συμβαίνει αυτό όμως. Ο Μπαλάσκας ξεπέρασε εκ νέου τα όρια, και μάλιστα η ΕΛ.ΑΣ και ο Εισαγγελέας επιδεικνύοντας σημαντικά αντανακλαστικά προέβησαν σε διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για να εξακριβωθεί αν τα λεγόμενα του Σταύρου Μπαλάσκα συνιστούν διέγερση σε διάπραξη αδικήματος αλλά και διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Μιλάω επίσης για τον Γ. Λοβέρδο, βουλευτή με τη Νέα Δημοκρατία, ο οποίος πρόσφατα είχε δηλώσει ότι ένας κακός σύζυγος μπορεί να είναι καλός πατέρας. Δεν θα μπω σε διαδικασία να σχολιάσω αυτή τη πρόταση, κοινή λογική έχετε. Θα αναφέρω όμως μόνο, ότι ο συγκεκριμένος δεν έχει ακόμα διαγραφεί από το κόμμα της Κυβέρνησης. Ήταν καλός πατέρας ο γυναικοκτόνος, κύριε Λοβέρδο;
Λοιπόν, για να κλείσω: Η πολιτική ηγεσία, ανά εκάστοτε χρονική συγκυρία, οφείλει να μην σπρώχνει κάτω από το χαλάκι τις κοινωνικές παθογένειες για τις οποίες δεν μπορεί να βρει άμεσα λύσεις. Οι γυναικοκτονίες αποτελούν μία τέτοια παθογένεια. Στις πόσες δολοφονημένες θα κατατεθούν προτάσεις για την βελτίωση των συνθήκων και την εξάλειψη του φαινομένου; Τα γράφω αυτά μια μέρα μετά την είδηση για τον βιασμό κοπέλας στα Πετράλωνα. Ο κρατικός μηχανισμός για άλλη μια φορά ήταν αναποτελεσματικός. Δεν κατάφερε πουθενά και με κανένα τρόπο να δράσει προληπτικά (για το φαινόμενο ευρύτερα), αλλά και μετέπειτα δεν έδρασε επιτυχημένα, μιας και ο βιαστής διέφυγε κάτω από τη μύτη της αστυνομίας (για τη χθεσινή περίπτωση ειδικότερα). Τα γράφω αυτά με τον θυμό για κάθε τέτοια περίπτωση, τα γράφω αυτά με αγανάκτηση για την ανεπάρκεια πολιτικής δράσης, τα γράφω αυτά για να σπρώξω έστω και έναν από εσάς που τα διαβάσετε σε ενεργοποίηση, σε ουσιαστική δράση.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γυναικοκτονία, eige.europa.eu, διαθέσιμο εδώ
- Δηλώσεις Γ. Λοβέρδου, Συνεπιμέλεια: Θύελλα αντιδράσεων για τις δηλώσεις του Γιάννη Λοβέρδου, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Χυδαία δήλωση Μπαλάσκα: Ο πιλότος είναι βλάκας, αν καλούσε την ΕΛΑΣ δεν θα πήγαινε ούτε 4 χρόνια φυλακή!, protothema.gr, διαθέσιμο εδώ
