Της Άννας Τσεκάνι,
Η Βικτόρια Γούντχαλ (Βικτόρια Κλάφλιν) ήταν από τις πρώτες γυναίκες στην αμερικανική ιστορία που έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Θεωρήθηκε πρόδρομος του φεμινιστικού κινήματος, ενώ παράλληλα είχε μια έντονη πολιτική δράση.
Η Βικτόρια Γούντχαλ γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1838 σε ένα μικρό χωρίο, στο Οχάιο, και από μικρή ηλικία ξεκίνησε να ενισχύει οικονομικά την οικογένειά της παριστάνοντας την πνευματίστρια.
Στα 14 της χρόνια, παντρεύτηκε τον γιατρό Κάνινγκ Γούντχαλ, με τον οποίο και απέκτησε δυο παιδία. Δεν είχε, όμως, έναν ευτυχισμένο γάμο, γι’ αυτό και μετά από δέκα χρόνια αποφάσισε και κατάφερε να πάρει διαζύγιο. Η απόκτηση διαζυγίου, αν και τετριμμένη για τη σημερινή εποχή, τότε ήταν κάτι αρκετά πρωτόγνωρο και ριζοσπαστικό.
Το διαζύγιό της αποτελούσε για πολλούς τροχοπέδη, όχι όμως για την ίδια, η οποία συνέχισε να παλεύει για όσα ήθελε να αποκτήσει.
Το 1866, ξαναπαντρεύτηκε τον φιλελεύθερο συνταγματάρχη Τζέημς Μπλαντ και μαζί μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη. Σε ηλικία 31 χρόνων, άνοιξε το δικό της γραφείο στο χρηματιστήριο της πόλης, σε συνεργασία με την αδερφή της. Η επιχειρηματική αυτή τους πρωτοβουλία κίνησε το ενδιαφέρον, καθώς και την περιέργεια του κόσμου.
Με τα έσοδα από το χρηματιστήριο εξέδωσε το έντυπο “Woodhull and Claflins Weekly”, μια εφημερίδα, στην οποία εξέφραζε την άποψή της και τις πεποιθήσεις τις για θέματα ταμπού της εποχή, όπως ήταν ο ελεύθερος έρωτας, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών, καθώς και η θέση της γυναίκας στην τότε κοινωνία. Ζώντας σε μια πατριαρχική κοινωνία, η Βικτόρια επέλεξε να μιλήσει για την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και την ελεύθερη επιλογή συντρόφου της κάθε γυναίκας, καθώς και για τη σεξουαλική ελευθερία.
Μάλιστα, το 1871, εμφανίστηκε στο Κογκρέσο, για να δώσει μια ομιλία και να υποστηρίξει τις απόψεις της περί του δικαιώματος των γυναικών για ψήφο. Δεν κατάφερε, ωστόσο, να πείσει το ακροατήριο, αλλά κίνησε το ενδιαφέρον του κόσμου, ενώ παράλληλα έγινε η δεύτερη γυναίκα, η οποία κατάφερε να δώσει μια ομιλία στο Κογκρέσο.
Συνέχισε την πορεία της, θέτοντας υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές το 1872 με υποψήφιο αντιπρόεδρο τον έγχρωμο πρώην σκλάβο Φρέντερικ Ντάγκλας. Η υποψηφιότητά της κρίθηκε άκυρη.
Το υπόλοιπο της ζωής της το πέρασε στη Μ. Βρετανία. Εκεί ξαναπαντρεύτηκε, το 1883, με τον τραπεζίτη Τζον Μπίνταλφ Μάρτιν. Στις προεδρικές εκλογές του 1888 και 1892, έθεσε ξανά υποψηφιότητα, χωρίς όμως να έχει αντίκρισμα, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει τόσο πολύ τα φώτα της δημοσιότητας.
Απεβίωσε στις 9 Ιουνίου 1927 στη Μεγάλη Βρετανία, όπου και είχε περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της μαζί με τον άντρα της.
