Της Κυριακής Μαλλιαρίδου,
Με το πέρασμα των χρόνων και τη ραγδαία αύξηση της τεχνολογίας βλέπουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους μοναχικούς, σκεπτικούς και με το πρόσωπο κατεβασμένο, όταν περπατούν. Η οθόνη, πίσω από την οποία «κρυβόμαστε» καθημερινά για να έρθουμε σε επαφή με άλλους ανθρώπους, μάς παρέχει μια «προστασία» στο να εξωτερικεύσουμε σκέψεις αλλά και συναισθήματα, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσιαστική επαφή των ανθρώπων. Ο διάλογος από κοντά φαντάζει κάτι που στους περισσότερους προκαλεί άγχος και φόβο. Συμβάλλει, όμως, αυτή η εικόνα της κοινωνίας στην πρόοδό της ή σηματοδοτεί ένα χάσμα που θα μείνει αγεφύρωτο; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σε μια κοινωνία που μας προσφέρει ποικίλες δυνατότητες, εμείς εξακολουθούμε να αισθανόμαστε μόνοι;
Δυστυχώς, η μοναξιά είναι ένα φαινόμενο που μαστίζει την εποχή μας και δεν γνωρίζει ηλικία, φύλο ή θρησκεία. Πρόκειται για ένα αίσθημα απόλυτου κενού, το άτομο δεν βρίσκει ευχαρίστηση και ικανοποίηση σε τίποτα και δεν αναζητεί τη φιλία, τον έρωτα και την επικοινωνία. Έχουμε την τάση να απομονώνουμε τους μοναχικούς ανθρώπους και να τους χαρακτηρίζουμε περίεργους ή αντικοινωνικούς χωρίς να γνωρίζουμε πως υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ μοναξιάς και μοναχικότητας. Όσον αφορά τη μοναξιά στην οποία έχουμε δώσει αρνητικό πρόσημο, αυτή διαθέτει και κάποια θετικά στοιχεία, αφού πολλές φορές από μόνοι μας την επιζητούμε με σκοπό να χαλαρώσουμε, να συντονίσουμε τις σκέψεις μας και να κάνουμε ένα restart.
Προσωπικά, η μοναξιά με τρομάζει, γι’ αυτό κι ένιωσα μεγάλη χαρά και πήρα δόσεις ελπίδας βλέποντας το πείραμα της Σουηδίας με την «πολυκατοικία της συντροφιάς». Ένα πρωτοποριακό σπίτι έχει ανοίξει τις πόρτες του και καταπολεμά τη μοναξιά. Ο λόγος για το Sallbo, το οποίο αποτελείται από τέσσερις ορόφους και 51 διαμερίσματα, έχει ανακαινιστεί και οι περισσότεροι από τους 72 κατοίκους είναι άνω των 70 ετών. Οι υπόλοιποι ανήκουν στην ηλικιακή τάξη των 18-25. Η επιλογή τους έγινε ύστερα από μια εκτενή συνέντευξη, η οποία στόχευε στον συνδυασμό προσωπικοτήτων, θρησκειών και αξιών. Υπέγραψαν συμβόλαιο, με το οποίο υπόσχονταν να περάσουν τουλάχιστον 2 ώρες την εβδομάδα με τους γείτονές τους για να έρθουν σε επαφή, να γνωριστούν, να συζητήσουν και κατ’ επέκταση να κοινωνικοποιηθούν.
Παρά το γεγονός ότι το πείραμα είναι πολύ πρόσφατο και βρισκόμαστε στα πλαίσια μιας πανδημίας, όλα δείχνουν πως λειτουργεί επιτυχώς. Ένας κάτοικος, ένας 92χρονος πρώην δάσκαλος, έκανε μαθήματα αγγλικών. Σύμφωνα με τα λόγια ενός κατοίκου: «Ο Ahlsten και ο Bacharach μαγειρεύουν, κάνουν επισκευές και άλλες δουλειές και βοηθούν τους υπόλοιπους. Ο Bacharach, για παράδειγμα, δίδαξε ένα συγκάτοικο, έναν Αφγανό πρόσφυγα, πώς να οδηγεί. Σε αντάλλαγμα, οι νεότεροι κάτοικοι βοηθούν με τη σύγχρονη τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την αναζήτηση πληροφοριών στο διαδίκτυο». Είναι ακόμη αξιοσημείωτο πως στον χώρο υπάρχει γυμναστήριο, αίθουσα γιόγκα, βιβλιοθήκη αλλά και στούντιο τεχνών και χειροτεχνίας, εφοδιασμένα με χρώματα και άλλα δημιουργικά σύνεργα. Ακόμη και στο κύριο σαλόνι υπάρχει wi-fi, επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι και πιάνο.
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό πως πρόκειται για μια ισορροπημένη διαβίωση, καθώς η χαρά των ανθρώπων αυτών βρίσκεται στο επίκεντρο της καθημερινότητάς τους και απορρέει από την επικοινωνία και τη δημιουργικότητα. Το συμβόλαιο που υπέγραψαν σε συνδυασμό με όλες τις παραπάνω παροχές δεν αφήνουν περιθώριο για να αναπτυχθεί η μοναξιά σε κανέναν τους. Το πείραμα αυτό αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις χώρες και όλους τους πολίτες. Είναι χρέος όλων μας και του καθενός ατομικά να μην επιτρέψουμε να υπάρξει η «επιδημία της μοναξιάς», διότι μόνο μαζικά μπορούμε να κάνουμε βήματα προόδου. Εγώ προτείνω το τρίπτυχο: νοιάζομαι, βοηθώ κι επικοινωνώ με τον πλησίον μου!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η «πολυκατοικία της συντροφιάς»: Το πείραμα της Σουηδίας για να καταπολεμήσει τη μοναξιά, tvxs.gr, διαθέσιμο εδώ
- Μοναξιά, η νέα μάστιγα της εποχής, ipop.gr, διαθέσιμο εδώ
