της Αναστασίας Χαλβατζοπούλου,
Τα φετινά βραβεία των Όσκαρ, αδιαμφισβήτητα, δεν είχαν καμία σχέση με αυτά των προηγούμενων χρόνων, λόγω πανδημίας. Ωστόσο, παρά τις αντίξοες συνθήκες, τιμήθηκαν οι ταινίες που ξεχώρισαν, μια εκ των οποίων είναι και το “Minari”, σε σκηνοθεσία Lee Isaac Chung. Το “Minari” ήταν υποψήφιο για έξι κατηγορίες, εκ των οποίων και αυτή της καλύτερης ταινίας. Τελικά κατάφερε να κερδίσει το Β΄ γυναικείου ρόλου, για την ερμηνεία της χαρισματικής και αξιολάτρευτης Youn Yuh-jung.
Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται στην Αμερική της δεκαετίας του 80’, όπου μια οικογένεια Κορεατών μεταναστών μετακομίζει από την Καλιφόρνια στο Άρκανσο, με σκοπό ένα καλύτερο μέλλον. Ο Jacob (ο πατέρας) και η Monica (η μητέρα) εργάζονται σε ένα πτηνοτροφείο, χωρίς να είναι ικανοποιημένοι από την ποιότητα της ζωής τους. Ο Jacob, όμως ως πάτερ-φαμίλιας, έχει άλλα σχέδια για την σύζυγο και τα δύο παιδιά του. Ονειρεύεται να καλλιεργήσει ένα κτήμα, με κορεάτικα προϊόντα και να τα πουλάει, γι’ αυτό και μετακομίζουν προς το Άρκανσο. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περίμενε η οικογένεια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστιοι καυγάδες ανάμεσα στο ζευγάρι. Παράλληλα, έχουν να αντιμετωπίσουν και το εκ γενετής πρόβλημα καρδιάς του μικρού γιου τους, David, ενώ μια απρόσμενη επίσκεψη της γιαγιάς από την Κορέα, ίσως να επιφέρει την πολυαναμενόμενη ευτυχία.
Τι είναι, όμως, το μινάρι, που φέρει και τον τίτλο της ταινίας; Είναι ένα βρώσιμο ασιατικό μυρωδικό, με πιπεράτη επίγευση και θεωρείται το «Κινέζικο σέλερι» ή ο «Ιαπωνικός μαϊντανός». Το αξιοσημείωτο με αυτό το φυτό είναι πως φυτρώνει πιο ισχυρό κατά τον δεύτερο χρόνο της καλλιέργειας του, αφού μαραθεί και αναγεννηθεί, κάτι το οποίο λειτουργεί συμβολικά ως προς την έκβαση της ιστορίας.
Πρόκειται για την ημι-αυτοβιογραφία του σκηνοθέτη, ο οποίος μέσα από την πλοκή της ιστορίας αποκαλύπτει τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το “American Dream”, τη «Γη της Επαγγελίας» για πολλούς μετανάστες, που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο. Επιπλέον, πραγματεύεται και το ζήτημα της κοινωνικής ενσωμάτωσης, της κοινωνικής αφομοίωσης. Παραδείγματος χάριν, ο David αρχικά παραξενεύεται από την συμπεριφορά της γιαγιάς του, την οποία θεωρεί αλλόκοτη, αρκετά «ασιατική» για τον ίδιο και την αδερφή του, οι οποίοι παρόλο που κατάγονται από την Κορέα γεννήθηκαν στην Καλιφόρνια, οπότε και μεγάλωσαν σύμφωνα με τον τρόπο ζωής που «πρόσταζε» η εν λόγω κοινωνία.
Ως προς τις ερμηνείες, δύο είναι αυτές που αναντίρρητα ξεχωρίζουν. Η πρώτη είναι αυτή της Youn Yuh-jung, ή αλλιώς και Μέριλ Στριπ της Κορέας, όπως την αποκαλούν, που της χάρισε και το πολυπόθητο αγαλματίδιο. Η αθυρόστομη γιαγιά, που στην αρχή φάνταζε ανεξήγητα περίεργη στα μάτια του μικρού εγγονιού της, φέρνει εκτός από τους σπόρους μινάρι και μια αθωότητα, μια ξεγνοιασιά, κάτι που λείπει από την οικογένεια τελευταία, λόγω της τροπής που έχει πάρει η ζωή της. Χάρη στην ενσυναίσθηση και τις ουσιώδεις κινήσεις της, παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων.
Η δεύτερη ερμηνεία που βάζει την δική του πινελιά στην ταινία είναι αυτή του αξιολάτρευτου David, ή αλλιώς του Alan Kim. Ο μικρός γιος της οικογένειας κατάφερε από την πρώτη κιόλας στιγμή να κερδίσει την αγάπη του κοινού. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Alan διακατέχεται από τρομερό επαγγελματισμό, με το κινηματογραφικό του μέλλον να προμηνύεται μεγάλο. Ερμηνεύει χωρίς υπερβολές, ανεπιτήδευτα, «μπαίνοντας» επιτυχώς στα παπούτσια του χαρακτήρα του.
Στα fun facts της ταινίας μπορούν να συγκαταλεχθούν:
- Το κόκκινο καπέλο που φοράει ο Steven Yeun (Jacob), το οποίο είναι δώρο της μητέρας του στα 17.
- Για τις ανάγκες της ταινίας ο Lee Isaac Chung έφερε σπόρους μινάρι από τις καλλιέργειες της οικογενειακής τους φάρμας στο Κάνσας.
- Η ταινία γυρίστηκε μέσα σε 25 μέρες.
- Ο Bratt Pitt υπήρξε ένας από τους συμπαραγωγούς της ταινίας.
Πηγή Εικόνας: lifo.gr
Σε γενικές γραμμές, η ταινία άφησε πολύ καλές εντυπώσεις σε όλα τα φεστιβάλ στα οποία συμμετείχε. Χαρακτηρίστηκε ως ανάλαφρη και ουσιώδης με την λιτότητα να κυριαρχεί καθ’ όλη τη διάρκεια της. Έπειτα από την περσινή παγκόσμια επιτυχία του Πονγκ Τσουν-χο με τα «Παράσιτα», που σάρωσε σε βραβεία, τα φετινά Όσκαρ επιβεβαίωσαν πως ο Ασιατικός κινηματογράφος ήρθε για να μείνει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Minari: Η οικουμενική ταινία της σεζόν, ένα αμερικανικό στόρι με υπότιτλους, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Minari: Η νέα ταινία σε βοηθά να καταλάβεις επιτέλους τι σημαίνει Αμερικανικό Όνειρο (trailer), skai.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τι είναι το φυτό minari που πήρε φέτος… Όσκαρ;, athensvoice.gr, διαθέσιμο εδώ
- [Κριτική] Το ελεγειακό και γενναιόδωρο συναισθηματικά «Minari» είναι το θεραπευτικό σινεμά που χρειάζεται επειγόντως, cinemagazine.gr, διαθέσιμο εδώ
- Minari – Κριτική, depart.gr, διαθέσιμο εδώ
- Minari (2020), imdb.com, διαθέσιμο εδώ
