Της Ρένας Δανατζή,
Κόβοντας την κορδέλα των 25 ετών και έχοντας μία σχέση σαν τον καλό καθημερινό ελληνικό καφέ που έπιναν η γιαγιά και ο παππούς πλάι πλάι τα απογεύματα στο χωριό, αρχίζει η ανάγκη των γύρω να σε στριμώξει στα κοινωνικά κουτάκια –γνωστά και ως political correct steps of life. Να παντρευτείς. Να παντρευτείς με θρησκευτικό. Να κάνετε μικροί παιδιά. Προς θεού, να είναι δικά σας. Να μην υιοθετήσετε. Να σέβεσαι τον άντρα σου, να σκύβεις το κεφάλι και να είσαι πάντοτε δεκτική στο να ακούς τις προσβλητικές του κρυάδες μπροστά σε φίλους και γνωστούς. Να έχεις χαμηλά το βλέμμα και να μην δίνεις δικαιώματα. Ένα βλέμμα αρκεί για να σε στριμώξει ο γείτονας στη γωνία και να διαλύσεις το σπίτι σου.
Ας δουλεύει μόνο ο άντρας. Και αν δουλεύεις κι εσύ, να παίρνεις οπωσδήποτε λιγότερα λεφτά. Να αποφασίζει εκείνος για όλα. Εσύ μόνο να επιμελείσαι. Να πλένεις, να μαγειρεύεις, να σιδερώνεις, να τακτοποιείς τα πάντα και να το κάνεις καθημερινά με την ίδια ακριβώς αφοσίωση και χαρά. Δεν έχεις κανένα απολύτως δικαίωμα να τεμπελιάσεις. Να σηκωθείς μία Κυριακή αργά και να απολαύσεις τον καφέ σου στην βεράντα χωρίς να σε αγχώνουν οι λεκάνες με τα ασιδέρωτα ρούχα. Και αν σε δουν οι γειτόνισσες να κάνεις τα νύχια σου στη βεράντα, την πάτησες. Θα γίνεις πρώτο θέμα στον καφέ το απόγευμα με τίτλο: «Ανοικοκύρευτη που παρατάει τις δουλειές της και ξύνεται».
Δεν υπάρχει λόγος να μπαίνεις στο αυτοκίνητο και να φεύγεις. Πού θα πας μόνη; Στα μαγαζιά; Τι θα πει θέλεις να ψωνίσεις; Εσύ δεν είσαι προτεραιότητα. Όταν έκανες παιδιά, δεν ήξερες ότι εσύ πλέον είσαι στο μηδέν; Και για ποιο λόγο βάζεις κραγιόν για να πας στο φούρνο; Να χαιρετάς πάντα τους συγγενείς του συζύγου σου. Ναι, ακόμα και αυτούς που σε αποκαλούν άχρηστη. Δεν έχεις διαμέρισμα στην πόλη και αυτό είναι τεράστιο μειονέκτημα για όσους τραπεζώνεις γιορτές και σχόλες. Για αυτούς που προσέχουν, αν το κουταλάκι του γλυκού κοστίζει. Γιατί αν δεν κοστίζει, είσαι ανοικοκύρευτη.
Πρέπει να πίνεις τον καφέ σου μέτριο με ολίγη. Όπως έκαναν και οι παλιοί. Ποια είσαι εσύ, άλλωστε, που θα αλλάξεις τις συνήθειες; Και το Πάσχα στην εκκλησία δίπλα στον άντρα σου. Βήμα παραπέρα. Να καμαρώνεις για την καινούργια μπλούζα που σου αγόρασε, ενώ σου γκρίνιαξε ότι πάλι τον έβαλες σε έξοδα. Να πρέπει να είσαι αρκετά περιποιημένη, αλλά όχι κοκέτα. Να έχεις περιουσία, αλλά όχι ανεξαρτησία. Να τον αγαπάς, αλλά να μην τον κρίνεις. Να έχεις χαρακτήρα, αλλά όχι άποψη. Να είσαι ένας μέτριος ελληνικός καφές με ολίγη.
Μα πότε θα μάθετε βρε παιδιά ότι πλέον πίνουμε espresso με καστανή;
