Της Παναγιώτας Προβατά,
Στις 26 Μαΐου του 1940, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε η Μάχη της Δουνκέρκης ,στο Στενό της Μάγχης, μια σύγκρουση ανάμεσα στα στρατεύματα της Ναζιστικής Γερμανίας και σε αυτά του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και του Βελγίου, που διήρκησε μέχρι τις αρχές του τότε Ιουνίου. Έμεινε στην ιστορία, γιατί οι συμμαχικές δυνάμεις έχοντας ηττηθεί και περικυκλωθεί στο λιμάνι της Δουνκέρκης από τις δυνάμεις του Άξονα, κατάφεραν να διαφύγουν μέσω θαλάσσης μετά από παύση των εχθροπραξιών. Aπό τα γεγονότα της Δουνκέρκης, τα οποία είναι γνωστά τόσο από την ιστορία όσο και από άλλες κινηματογραφικές παραγωγές, όπως τα πολύ αξιόλογα “Atonement” (2007) και “The Darkest Hour” (2011), εμπνεύστηκε ο Κρίστοφερ Νόλαν, ο οποίος σκηνοθέτησε την ομώνυμη και ομολογουμένως αξιόλογη ταινία “Dunkirk”, του έτους 2017. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ταινίας στελεχώνουν οι νέοι και πολλά υποσχόμενοι Fionn Whitehead, Damien Bonnard, Lee Armstrong και Aneurin Barnard, αλλά και μια πλειάδα άλλων ηθοποιών. Η ταινία έχει λάβει θετικότατες κριτικές, με μέσο όρο κοινού 7,8/10 στην πλατφόρμα IMDb, ενώ έχει αποκομίσει σκορ κριτικών 92% στην έγκριτη πλατφόρμα Rotten Tomatoes.
Η ταινία ξεκινάει με εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων να είναι παγιδευμένοι και περικυκλωμένοι στην παραλία της Δουνκέρκης, προσπαθώντας να αποδράσουν από τον κίνδυνο των αλλεπάλληλων επιθέσεων, που εξαπολύουν οι δυνάμεις της Ναζιστικής Γερμανίας. Στα πρόσωπά τους κυριαρχεί η αγωνία, γιατί γνωρίζουν πως το ταξίδι της διάσωσης τους ίσως είναι το τελευταίο τους. Η διάσωση των στρατιωτών γίνεται με κάθε δυνατό μέσο και το συγκινητικό είναι ότι στην κινητοποίηση για τη διάσωση τους συμμετέχουν και πολίτες που διασχίζουν με τα σκάφη τους το Στενό της Μάγχης για να διασώσουν και να προστατεύσουν με κίνδυνο της ζωής τους όσους περισσότερους στρατιώτες μπορούν. Η πράξη αυτή αλληλεγγύης φανερώνει ότι ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες, οι άνθρωποι μπορούν να συσπειρωθούν με ό,τι τους απομένει, ώστε να πετύχουν τον κοινό στόχο και εν προκειμένω τη διάσωση του αγαθού της ζωής.
H «Δουνκέρκη», παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια πολεμική ταινία, δεν εξιστορεί μια μεγαλειώδη νίκη, αλλά απεναντίας μια μεγαλειώδη ήττα και μια εξίσου μεγαλειώδη υποχώρηση, έναν απελπισμένο αγώνα για διάσωση της ζωής .Η ταινία δεν έχει κάποιον ήρωα ,ήρωες της είναι οι χαρακτήρες που δίνουν τον δικό τους αγώνα για να καταφέρουν επιβιώσουν. Μέσα από την ταινία αυτήν εξυψώνονται ιδανικά και αξίες, όπως η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά στην ύψιστη μορφή τους, βασικός παράγοντας της είναι ο άνθρωπος και οι έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις, ο φόβος, η αγωνία, η απελπισία, η θλίψη για την ήττα και την απώλεια, ο πόθος για την ζωή, τη λύτρωση και την απελευθέρωση.
Δεν πρόκειται για μια ταινία που δοξάζει την νίκη αλλά τη δύναμη και τις αντοχές της ανθρώπινης ψυχής ,που μπορεί να αντέξει και να επιμείνει τα πιο σκληρά και επώδυνα σκηνικά και να αναδυθεί μέσα από τις μεγαλύτερες καταστροφές. Είναι απεικόνιση μιας αληθινής τραγωδίας, ενός συνδυασμού του στοιχείου της έντασης που επικρατεί στο πεδίο της μάχης και του στοιχείου της ανθρωπιάς και της ελπίδας, που θα παραμείνουν ακέραιες ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Είναι σίγουρα μια ταινία που δεν πρέπει να χάσεις, μόνο και μόνο αν αναλογιστείς τα μηνύματα που μεταδίδονται μέσα από αυτήν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Dunkirk (2017), IMDb.com, διαθέσιμο εδώ.
