Της Τζένης Βέργη,
Ο Κώστας Καζάκος, ο οποίος εορτάζει σήμερα τα 86α του γενέθλια, είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς, με πολυετή θητεία τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Γεννήθηκε σαν σήμερα, 29 Μαΐου 1935, στον Πύργο Ηλείας. Ο πατέρας του εργαζόταν ως δημόσιος υπάλληλος, έχοντας συγχρόνως έφεση στη στατιστική, μέσω της οποίας κατάφερε να ενταχθεί αργότερα και σε αντίστοιχες υπηρεσίες. Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, ο Αναστάσιος Καζάκος εξορίστηκε, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του, τον γιό του Κώστα Καζάκο, καθώς και άλλα τρία παιδιά.
Εκείνη την περίοδο, το 1948, μετακόμισε στην Αθήνα ο ηθοποιός μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια του. Λόγω των βιοποριστικών προβλημάτων μετά και την εξορία του πατέρα του, ο Κώστας Καζάκος ήδη από πολύ μικρή ηλικία αναγκάστηκε να δουλέψει για να συντηρήσει την οικογένειά του. Είχε αναλάβει εξ’ ολοκλήρου το ρόλο του πατέρα δίπλα στα δύο μικρότερα αδέρφια του και τη μεγαλύτερη κατά δύο χρόνια αδερφή του. Κατάφερε να συνδυάσει με μεγάλη επιτυχία τις δουλειές που ασκούσε ανά διαστήματα με τη φοίτησή του στο νυχτερινό γυμνάσιο του Παγκρατίου, από όπου αποφοίτησε 4 χρόνια αργότερα.
Η στιγμή, που έπρεπε να αποφασίσει τι είδους σπουδές θα ακολουθούσε, δεν άργησε να έρθει. Γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες πήγε να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, για να ενταχθεί στο τμήμα της Φιλολογίας. Ωστόσο, η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έμελλε να καθορίσει την πορεία του. Η εγγραφή στη σχολή των ονείρων του, όπως και ο ίδιος χαρακτήρισε τη Φιλοσοφική, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς του ζητήθηκε να προσκομίσει χαρτί κοινωνικών φρονημάτων. Αναγκασμένος να αλλάξει σταδιοδρομία, γράφτηκε στην κινηματογραφική σχολή του Λυκούργου Σταυράκου, την οποία ολοκλήρωσε το 1956. Στη σχολή του, ήρθε σε επαφή με εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής, μια εκ των οποίων ήταν και ο καθηγητής του, Κάρολος Κουν. Εκείνος, υπήρξε από τους πρώτους ανθρώπους που διέκρινε το ταλέντο του Κώστα Καζάκου. Η γνωριμία τους εξελίχθηκε σύντομα σε συνεργασία, μιας και ο Κάρολος Κουν τον πήρε μαζί του στο Θέατρο Τέχνης.
Το 1954, ο Κώστας Καζάκος άρχισε να φοιτά και παράλληλα να εργάζεται στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, όπου ολοκλήρωσε τον κύκλο των σπουδών του το 1957. Την ίδια χρονολογία, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο στο έργο «Ο κύκλος με την κιμωλία». Αργότερα υποδύθηκε πολλούς σημαντικούς ρόλους και συνεργάστηκε με διακεκριμένες προσωπικότητες. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές του εμφανίσεις ήταν στο έργο: «Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, αλλά και στο έργο «Γυάλινος Κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς. Συμμετείχε, επίσης, και στις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που έλαβαν χώρα στο Θέατρο Τέχνης. Επιπροσθέτως, αποτέλεσε μέλος θιάσων, όπως της Έλλης Λαμπέτη και του Αλέκου Αλεξανδράκη.
Στον κινηματογραφικό χώρο, πρωτοεμφανίστηκε το 1956 στην ταινία «Η αρπαγή της Περσεφόνης» του Γρηγόρη Γρηγορίου σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Αρκετές ταινίες προστέθηκαν στο πλούσιο βιογραφικό του. Ενδεικτικά: «Η λεωφόρος του μίσους», «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» -αμφότερες οι ταινίες αυτές ήταν του Νίκου Φώσκολου- «Μια γυναίκα στην Αντίσταση» του Ντίνου Δημόπουλου, «Λυσιστράτη» του Γιώργου Ζερβουλάκου.
Η ταινία που, όμως, αποτέλεσε σταθμό της καριέρας και της μετέπειτα ζωής του ήταν το: «Κονσέρτο για πολυβόλα» του Ντίνου Δημόπουλου σε σενάριο του Νίκου Φώσκολου. Το φθινόπωρο του 1966, στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, οι δυο συμπρωταγωνιστές Κώστας Καζάκος και Τζένη Καρέζη ερωτεύθηκαν παράφορα και μετά από λίγους μήνες παντρεύτηκαν. Ο έρωτάς τους ξεκίνησε από μια παρτίδα τάβλι, την αγαπημένη συνήθεια της Τζένης Καρέζη στα διαλείμματα των γυρισμάτων. Άλλωστε, όπως και ο ίδιος έχει δηλώσει στο παρελθόν: «ήταν μανιακή ταβλαδόρισα η Τζένη. Τελικά, ήταν μια παρτίδα τάβλι που κράτησε 26 χρόνια». Τον Απρίλιο του 1969, γεννήθηκε ο γιός τους, Κωνσταντίνος, που ολοκλήρωσε την ευτυχία τους. Οι δυο τους συμπρωταγωνίστησαν σε αρκετά έργα. Η πρώτη τους κοινή εμφάνιση ήταν στο έργο: «Θεοδώρα η μεγάλη» το 1968, η οποία υπήρξε και μια από τις κορυφαίες συνεργασίες τους, όπως και η παράσταση: «Το μεγάλο μας τσίρκο». Η τελευταία τους κοινή εμφάνιση ήταν στο έργο «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, το 1990. Ο Κώστας Καζάκος και η Τζένη Καρέζη παρέμειναν αχώριστοι μέχρι τη στιγμή που η ηθοποιός έφυγε από τη ζωή από καρκίνο, το 1992.
Μετά τον θάνατο της Καρέζη, ο Κώστας Καζάκος συμμετείχε κατά κύριο λόγο σε θεατρικές παραστάσεις, όπως: «Βασιλιάς Ληρ» του Σαίξπηρ και «Η όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρέχτ σε σκηνοθεσία του Άρθουρ Μίλερ. Αργότερα, το 2004 έλαβε μέρος στη σειρά του Mega «Βέρα στο δεξί», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία εκείνη την εποχή.
Εκτός από το χώρο της υποκριτικής, συνέδεσε το όνομά του και με την πολιτική. Από το 2007 έως το 2012 διετέλεσε βουλευτής επικρατείας με το ΚΚΕ. Συνολικά, ο Κώστας Καζάκος, έλαβε μέρος σε περισσότερες από 40 ταινίες και 160 θεατρικά έργα. Σκηνοθέτησε 18 έργα, 4 τηλεοπτικές παραγωγές, ενώ γύρισε και δυο ταινίες ως παραγωγός: τη «Λυσιστράτη» και την «Ερωτική Συμφωνία». Το 1997 παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζένη Κόλλια, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Κώστας Καζάκος: Επαιξε στην Επίδαυρο με τη σύζυγό του-Μαζί τα 3 τους παιδιά, bovary.gr, διαθέσιμο εδώ.
- Η άγνωστη ιστορία του έρωτα της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου, enikos.gr, διαθέσιμο εδώ.
