Της Κωνσταντίνας Καλλέργη,
Σε συνέχεια της ενασχόλησής μας με τις πραγματικές γυναίκες-δολοφόνους, που βρίσκονται πίσω από τους δύο βασικούς χαρακτήρες του μιούζικαλ “Chicago” και ενέπνευσαν την δημιουργό του έργου, «τρέφοντας» την ιστορία της με γεγονότα από τη ζωή τους, θα εξετάσουμε την περίπτωση της Velma Kelly (Catherine Zeta Jones) και της γυναίκας που αποτέλεσε αφορμή για τη δημιουργία της.
Η Velma Kelly αποτελεί ίσως τον πιο δυναμικό χαρακτήρα της υπόθεσης, καθώς η Watkins έχει δημιουργήσει σε αυτήν μια ιδιαίτερα ισχυρή κι εμβληματική περσόνα, η οποία δίνει ταυτότητα στο έργο και το καθιστά διαχρονικό. Γοητευτική, αυστηρή, αδίστακτη, η Velma Kelly θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την ιδέα που είχε ο απλός κόσμος για τις γυναίκες δολοφόνους εκείνη την εποχή. Για το παρελθόν της Velma δε μαθαίνουμε πολλά στο έργο, παρά μόνο ότι δούλευε με την αδερφή της ως show woman κι οι δυο τους έβγαζαν αρκετά λεφτά με τα μουσικοχορευτικά ντουέτα τους σε όλο το Chicago. Όλη αυτή η καριέρα, όμως, κινδυνεύει να καταστραφεί, όταν η Velma οδηγείται στη φυλακή για το φόνο της αδερφής και του συζύγου της, οι οποίοι είχαν παράνομη σχέση.
Παρόμοια με τον fictional χαρακτήρα, η αληθινή δολοφόνος, Belva Gaertner, έκανε καριέρα ως τραγουδίστρια και show woman σε καμπαρέ. Η Gaertner γεννήθηκε το 1884, στο Illinois, με το όνομα Belva Eleanora Boosinger, ενώ το 1917, κι έχοντας στο ιστορικό της ήδη έναν γάμο κι ένα διαζύγιο, παντρεύτηκε τον βαθύπλουτο –και κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερό της– βιομήχανο William Gaertner. Η κοινή ζωή τους ήταν ταραχώδης, καθώς ο γάμος τους διαλύθηκε την πρώτη φορά, αλλά κατέληξαν να ξαναπαντρευτούν και να ξαναχωρίσουν κάποιες φορές ακόμα στο μέλλον.
Η Belva αγαπούσε τη jazz, το gin, τους άντρες και την καλή ζωή, πράγματα για τα οποία είχε γίνει γνωστή στο Chicago, ενώ σε συνδυασμό με το συνεχές “on and off” του γάμου της με τον εκατομμυριούχο, αλλά και το κλασικό της στυλ στη μόδα, είχε καταφέρει να γίνει κομμάτι της υψηλής κοινωνίας της εποχής, καθώς και αγαπημένο θέμα των δημοσιογράφων, ο οποίοι δεν έπαυαν να ασχολούνται μαζί της και με τον αντισυμβατικό και τολμηρό τρόπο ζωής της.
Από την άλλη, η Velma Kelly ήταν ήδη διάσημη λόγω της δουλειάς της κι απέκτησε ακόμα περισσότερη και μεγαλύτερη φήμη με τη φυλάκισή της. Χαρακτηριστική είναι η εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, στην οποία παρακολουθούμε τη Velma –αμέσως αφότου έχει διαπράξει το φόνο– να εμφανίζεται στο καμπαρέ όπου δούλευε και να εκτελεί κανονικά το νούμερό της, μια performance του τραγουδιού “All that jazz”. Ανάμεσα στο κοινό, την παρακολουθεί και η Roxie Hart, η οποία φαντάζεται πώς θα ήταν, αν πραγματοποιούσε το όνειρό της και βρισκόταν στη θέση της Velma.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν έχουμε κάποια στοιχεία που να δηλώνουν ότι η Belva Gaertner γνώριζε τη Beulah Annan (που αποτελεί το αληθινό πρόσωπο πίσω από τη Roxie), καθώς παρά το γεγονός ότι κι οι δύο τέλεσαν τα εγκλήματά τους στο Chicago και πέρασαν κάποιο διάστημα στην ίδια φυλακή, ο χρόνος των εγκλημάτων δε συμπίπτει, αφού ο φόνος της Belva προηγείται αυτού της Beulah.
Συγκεκριμένα, το 1924, σε ηλικία 40 ετών, η Belva κατηγορήθηκε για το φόνο του τότε εραστή της, 30χρονου Walter Law, ο οποίος στις 11 Μαρτίου, εντοπίστηκε νεκρός από σφαίρα στο αυτοκίνητο της Belva, με το πιστόλι της κι ένα μπουκάλι gin να βρίσκονται κοντά του. Το προηγούμενο βράδυ, οι δυο τους διασκέδαζαν, χόρευαν κι έπιναν, σε ένα café του Chicago, ως αργά, ώσπου έφυγαν με το αυτοκίνητο της Belva, κατευθυνόμενοι προς το σπίτι της. Η μια εκδοχή της ιστορίας, λέει πως άρχισαν να τσακώνονται για το ποιος είναι καλύτερος σκοπευτής, κι εκείνη, ούσα μεθυσμένη, αποφάσισε να του αποδείξει τις ικανότητές της, πυροβολώντας τον! Σύμφωνα, όμως, με την εκδοχή που υποστηρίχθηκε στο κατηγορητήριο, όταν έφτασαν κάτω από το σπίτι της, η Belva ζήτησε από τον Walter να ανέβει στο διαμέρισμά της, εκείνος αρνήθηκε κι αυτή με τη σειρά της τον πυροβόλησε. Η δεύτερη εξήγηση του φόνου, μοιάζει πιο πειστική, μιας και μάρτυρες –κυρίως φίλοι του Law– υποστήριξαν πως η Belva ήταν ιδιαιτέρως κτητική και χειριστική απέναντί του, με βίαια, συχνά, ξεσπάσματα, επειδή τον ήθελε μόνο για τον εαυτό της.
Στην κατάθεσή της στην αστυνομία, η Gaertner ισχυρίστηκε πως εκείνο το βράδυ –όμοια με πολλά άλλα που συνήθιζαν να περνούν μαζί– οι δυο τους ήπιαν πάρα πολύ και διασκέδασαν μέχρι αργά. Όπως υποστήριξε η ίδια, από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της, αλλά και καθ΄ όλη τη διάρκεια της δίκης της –αποφεύγοντας να κάνει περαιτέρω δηλώσεις– από την ώρα που έφυγαν από το μαγαζί, ως και την ώρα που η αστυνομία την εντόπισε στο σπίτι της, δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα απολύτως.
Την ίδια τακτική ακολούθησε στην υπεράσπισή της και η Velma Kelly, η οποία, επίσης, δήλωνε πως βρισκόταν σε κατάσταση σοκ και δε μπορούσε να θυμηθεί το παραμικρό σχετικά με το φόνο του συζύγου και της αδερφής της. Με τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της κι ολόκληρο το Chicago να ασχολείται μαζί της, η Velma ήταν η διασημότητα της φυλακής κι ένιωθε σίγουρη για την έκβαση της δίκης της, ώσπου η Roxie – αντίζηλός της πλέον – προσέλαβε για την εκπροσώπησή της το συνήγορο της Velma κι άρχισε με τα δικά της τεχνάσματα να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής των media και του κόσμου. Βλέποντας τη δική της φήμη να καταρρέει και την υπόθεσή της να απασχολεί όλο και λιγότερο την κοινή γνώμη αλλά και τον ίδιο της το δικηγόρο, η Velma αποφασίζει να εκμεταλλευτεί τη δημοσιότητα της Roxie προς όφελός της, επιτυγχάνοντας στο τέλος, το επιθυμητό αποτέλεσμα: την αποφυλάκισή της.
Στην «κανονικότητα» του Chicago, όμως, από όπου δεν έλειπαν ποτέ οι αναταραχές και τα βίαια περιστατικά, οι δυο πρωταγωνίστριες περνούν γρήγορα στην αφάνεια, μετά την απαλλαγή τους από τις κατηγορίες που τις βάραιναν κι έχουν σχεδόν ξεχαστεί. «Μια γυναίκα δολοφόνος δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για το Chicago, δύο γυναίκες όμως, έχουν περισσότερο ενδιαφέρον», διαπιστώνει η Velma, ύστερα από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες να ανακτήσει την καριέρα που είχε πριν τη σύλληψή της, και προτού πείσει τελικά τη Roxie, που βρίσκεται στην ίδια κατάσταση, να συνεργαστούν.
Η Belva Gaertner έχοντας εξασφαλίσει κι αυτή έναν πολύ καλό δικηγόρο –τον οποίο πλήρωνε ο πρώην σύζυγός της– κι εμμένοντας στην αρχική κατάθεσή της σχετικά με το βράδυ του φόνου, εντυπωσίασε με την ψυχραιμία και τη συγκρατημένη στάση της στο δικαστήριο. Οι εφημερίδες ασχολούνταν συνεχώς μαζί της, τόσο λόγω του ενδιαφέροντος που παρουσίαζε η υπόθεσή της όσο και λόγω της προσωπικότητας και του χαρακτήρα που η ίδια εκδήλωνε.
Οι καταθέσεις των μαρτύρων στο δικαστήριο δε φάνηκαν να είναι ούτε απόλυτα αθωωτικές, αλλά ούτε κι απόλυτα ενοχοποιητικές, κι η ίδια η Belva, μάλιστα, δήλωνε πως τα στοιχεία που υπάρχουν είναι μεν αρκετά για να τη θεωρήσει κανείς ένοχη, αλλά όχι για να αποδείξουν πως είναι πράγματι δολοφόνος! Με την απόλυτη, σχεδόν ορθολογιστική ψυχραιμία της, τη φινέτσα που απέπνεε και τα εκατομμύρια του συζύγου της, η Belva Gaertner κατάφερε να δημιουργήσει στο δικαστήριο μια αμφιβολία για την ενοχή της, τόσο ισχυρή, ώστε να αθωωθεί!
Μετά την αθώωσή της, η Gaertner δήλωσε πως θα πήγαινε ταξίδι με τον πρώην σύζυγό της, William, για να ξεχάσουν αυτή την «άσχημη περιπέτεια», ενώ το 1925, οι δυο τους ξαναπαντρεύτηκαν και μετά το θάνατό του κι ως το τέλος της ζωής της, σε ηλικία 80 ετών, η Belva έζησε με την αδερφή της στην California.
O δυναμισμός της Belva Gaertner, η αυτοπεποίθηση κι η αυτοκυριαρχία που υπέδειξε στη δίκη της, την έκαναν να ξεχωρίσει ως προσωπικότητα και να περάσει στην ιστορία, μέσα από τον εξίσου δυναμικό χαρακτήρα της Velma Kelly (Catherine Zeta Jones), η οποία αποτελεί μια από τις εμβληματικότερες ηρωίδες στο μιούζικαλ “Chicago”, ενώ κατάφερε όχι μόνο να γλιτώσει την καταδίκη για το έγκλημά της, αλλά και να το αναγάγει – παρέα με τη Roxie – σε προσωπικό “brand”, εξασφαλίζοντας επαγγελματική επιτυχία και για τις δύο.
Και κάπως έτσι, οι δυο αυτές γυναίκες, από το Chicago της δεκαετίας του ’20, κατάφεραν να απασχολούν τον καλλιτεχνικό κόσμο, πολλές δεκαετίες αργότερα!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- 1924 – Beulah Annan & Belva Gaertner, chicagology.com, διαθέσιμο εδώ
- The Real Women Of “Murderess Row” And The Woman Who Told Their Story, womenyoushouldknow.net, διαθέσιμο εδώ
- The truth about Roxie and Velma, madisonpubliclibrary.org, διαθέσιμο εδώ
- Belva Gaertner, enwikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
- Το πρώτο μέρος του άρθρου μπορείτε να διαβάσετε εδώ
