Tης Θεοδώρας Μιχαλολιάκου,
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του κόσμου υπάρχουν απαράμιλλες φυσικές ομορφιές. Αλώβητα τοπία που συνθέτουν μαγικές εικόνες, πλημμυρισμένες από την αρμονία και την πανδαισία της φύσης. Έτσι, αποτελεί μέριμνα κάθε χώρας η προστασία των τοπίων ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, που, καθώς συνυφαίνονται άρρηκτα με τον πολιτισμό ενός λαού, καταμαρτυρούν μέσα από την δική τους ποικιλομορφία την ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα κάθε τόπου.
Ωστόσο, σε μία εποχή που ο πλανήτης μαστίζεται από μια σωρεία περιβαλλοντικών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της τρύπας του όζοντος, της ρύπανσης των θαλασσών, του φαινομένου του θερμοκηπίου και της παρεπόμενης κλιματικής αλλαγής, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής. Η ασυνεννοησία των κρατών σε διεθνές επίπεδο από κοινού με την ανυπαρξία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου για την προστασία του περιβάλλοντος λειτουργεί ως ανάχωμα στην αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης. Την ίδια στιγμή, η εγχώρια νομοθεσία αποδεικνύεται ανεπαρκής ως προς την αντιμετώπιση των συνεπειών της περιβαλλοντικής κρίσης και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Σε τέτοιους καιρούς, ο σημερινός εορτασμός της ευρωπαϊκής ημέρας πάρκων καθίσταται φωτεινό παράδειγμα στον αγώνα προστασίας και ανάδειξης των φυσικών στοιχείων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μιας και μας θυμίζει πως ακόμη και στη σύγχρονη μεταβιομηχανική κοινωνία μπορούμε να διατηρήσουμε την επαφή μας με την φύση ακόμη και στις μεγαλουπόλεις των ευρωπαϊκών πρωτευουσών, επισκεπτόμενοι ένα από τα εθνικά πάρκα.
Η ιδέα δημιουργίας εθνικών πάρκων ξεκίνησε από την Σουηδία που μόλις το 1909 δημιούργησε 9 εθνικά πάρκα, σε μια προσπάθεια προστασίας της πανίδας και χλωρίδας, διανοίγοντας τον δρόμο για την δημιουργία εθνικών πάρκων και στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Σήμερα εθνικά πάρκα υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη. Εκεί, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν μοναδικής ομορφιάς δασικές εκτάσεις, λίμνες, ποταμούς, φαράγγια, στέπες, υγροτόπους και σπάνια είδη φυτών και ζώων, αφήνοντας για λίγο στην άκρη το άγχος και την κατήφεια των μεγαλουπόλεων.
Από το πάρκο Lauterbrunnen στην Ελβετία, με τους 72 επιβλητικούς καταρράκτες του, μέχρι το Cinque Terre στην Ιταλία, με τους ψηλούς λόφους και τα μικροσκοπικά χωριά του, ως και την Ισλανδία, όπου παγετώνες και ηφαίστεια συνθέτουν μια μοναδική αντίθεση φυσικών στοιχείων, η φύση στήνει γύρω της τον δικό της χορό, αιχμαλωτίζοντας τους επισκέπτες με την απλότητα και το μεγαλείο της.
Και δεν χρειάζεται να πάμε ως την Ισλανδία για να χαρούμε τις ομορφιές της φύσης, αφού και στην Ελλάδα υπάρχουν δεκαεπτά εθνικά πάρκα, καθώς επίσης και εθνικοί δρυμοί. Αρκεί, λοιπόν, μια μικρή απόδραση στον Όλυμπο, την λίμνη Κερκίνη, το δάσος της Δαδιάς ή και το άλσος της Συγκρού για να απολαύσουμε και να εκτιμήσουμε την ποικιλομορφία της φύσης.
Αρκεί αυτή μας η επαφή με την φύση να μην καταστεί απλώς διαφυγή από την πραγματικότητα. Αρκεί να αποτελέσει μέσο αληθινής και ουσιαστικής ψυχαγωγίας με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, συντελώντας στην διάπλαση περιβαλλοντικής συνείδησης, μέσω της καλλιέργειας του σεβασμού προς το περιβάλλον και τα στοιχεία της φύσης. Αυτός ήταν, άλλωστε, και ο σκοπός της Πανευρωπαικής Ομοσπονδίας Ευρωπαικών Πάρκων και Προστατευόμενων περιοχών, όταν το 1999, εκατό χρόνια μετά την δημιουργία των πρώτων εθνικών πάρκων, πρότεινε τον εορτασμό της ευρωπαϊκής ημέρας εθνικών πάρκων.
Να κατανοήσει ο σύγχρονος άνθρωπος πως η ύπαρξη του είναι αλληλένδετη με τη φύση. Να απολαμβάνει τις ομορφιές της και συγχρόνως να σέβεται τα στοιχεία της. Να γεύεται όσα η φύση απλόχερα του προσφέρει, πηδαλιουχώντας στην καταναλωτική του μανία και οίηση που οδηγούν στην περιβαλλοντική κρίση, υποβαθμίζοντας την ίδια του τη ζωή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Σφήκας, Γεώργιος. «Ευρωπαϊκά πάρκα της Ελλάδας», Εκδόσεις EXPLORER (2002).
- Wilden, Antony. «Επιστήμη και Οικολογία», Εκδόσεις ΠΑΡΟΥΣΙΑ (1997).
