Της Κωνσταντίνας Κουλοπούλου,
Ο χρόνος και η απόφαση είναι ανάλογα ποσά. Όσο τρέχει ο χρόνος τόσο μεγαλώνει το βάρος της απόφασης. Ύστερα, συνειδητοποιείς αν διάλεξες σωστά, αν έχασες το στοίχημα ή αν, τελικά, δεν μετάνιωσες αυτό που για χρόνια υποστήριζες ή απλώς ανεχόσουν. Στην περίπτωση της Μελέκ Ιπέκ, ο χρόνος απάντησε, αν η γυναίκα αυτή έπραξε σωστά ή όχι. Όσοι ενδεχομένως δεν ξέρουν σε ποια αναφέρομαι, ας συνεχίσουν την ανάγνωση.
Η Μελέκ Ιπέκ είναι 31 ετών και ζει στην Τουρκία. Έχει δύο κόρες και πριν λίγους μήνες σκότωσε τον άνδρα της, ένα γεγονός εντελώς οξύμωρο, εάν σκεφτεί κάποιος ότι μιλάμε για την Τουρκία. Οι τολμηροί θα αναρωτιούνται πώς είναι ακόμα ζωντανή. Η ιστορία της, όμως, έχει να πει πολλά.
Περίπου 15 χρόνια πριν, γύρω στο 2006 -μια άλλη εποχή όπως και να το δει κανείς-, η Μελέκ τρώει το πρώτο χαστούκι. Εντάξει, στην Τουρκία είμαστε, ένα χαστούκι δεν είναι τίποτα. Ο άντρας δεν είναι άντρας αν δε δώσει λίγο ξύλο…για το καλό! Το 2007, τα χαστούκια δυναμώνουν. Το 2008, μπαίνει στο παιχνίδι «χοντρό» ξύλο και ανείπωτη βία. Το 2009, έχουμε βιασμούς, σαδιστικές δοκιμασίες και ερωτικά φετίχ του συζύγου, Ραμαζάν. Το 2010-2020, ο βιασμός μιας ψυχής, μπροστά στα μάτια των ανήλικων παιδιών της, συνεχίζεται. Τον Ιανουάριο του 2021, το ποτήρι ξεχειλίζει.
Η Μελέκ για 14 χρόνια ήταν μια σκλάβα. Σκλάβα του σεξ, των ορμών του άντρα της, της σαθρής κοινωνίας που καλύπτει εγκλήματα και της «ανδροσύνης», ώστε να μπορεί ο σύζυγος της να κοιμάται ήσυχα τα βράδια και να τρώει πιλάφια στον παράδεισο. Μια ψυχή που έσερνε τα απομεινάρια της στα μάτια των παιδιών της και υπέμενε ό,τι υπέμενε για να τα προστατεύσει. Μία μέρα σαν όλες τις άλλες η Μελέκ ξυλοκοπήθηκε, ή πιο σωστά, ο Ραμαζάν ξυλοκόπησε τη Μελέκ, την βίασε και την έδεσε με χειροπέδες γυμνή στο μπάνιο. Για πολλή ώρα νόμιζε ότι οι κόρες της ήταν νεκρές. Ο Ραμαζάν έστρεψε το όπλο επάνω της και ήταν έτοιμος να την σκοτώσει. Αστόχησε και χτύπησε στο παράθυρο. Για 24 ώρες, η Μελέκ ήταν δεμένη στο μπάνιο και δεχόταν απειλές ότι θα πεθάνει, ότι τα παιδιά της είναι νεκρά και ότι δε θα γλιτώσει ούτε σε αυτόν ούτε στον άλλο κόσμο. Ένα ολοήμερο βασανιστήριο. Μετά από πολλές ώρες ξύλου και ευτελισμού, ο Ραμαζάν έφυγε. Η Μελέκ κάταφερε να λυθεί και αντίκρισε ζωντανά τα κορίτσια της. Ο Ραμαζαν γύρισε, η Μελέκ κρατούσε την καραμπίνα, αυτή εκπυρσοκρότησε και πέτυχε τον Ραμαζάν. Ο θάνατος του Ραμαζάν είναι -ευτυχώς ή δυστυχώς- η σωτηρία της Μελέκ. «Απόψε εδώ, δε θα με δείρει κανείς» ήταν τα λόγια της Μελέκ, όταν αποφάσισε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της!
Αμέσως, κάλεσε την αστυνομία και είπε πως σκότωσε τον άνδρα της. Φυλακίστηκε για 108 ημέρες και στη δικάσιμο είπε την αλήθεια που κουβαλούσε μέσα της. Δεν ήθελε να τον σκοτώσει, ούτε το είχε προσχεδιάσει. Ήθελε απλά να φύγει από κοντά του και να ζήσει μια ήρεμη ζωή με τα παιδιά της. Είναι απάνθρωπο ο θάνατος του ενός να σημαίνει τη ζωή του άλλου. Όμως, η ιστορία αυτή δεν είχε διέξοδο και η Μελέκ βρισκόταν επί χρόνια σε αδιέξοδο. Σε δεκαεννέα σελίδες περιέγραψε τη ζωή της, τα τελευταία χρόνια κοντά του. Δεκαεννέα σελίδες στάθηκαν αρκετές για να πείσουν το δικαστήριο και να ξεμπροστιάσουν το ψέμα που έσερνε για αλήθεια η οικογένεια του Ραμαζάν. Κι όμως, δεν φτάνουν, για να ξεχάσει η ψυχή και το σώμα, τόσο της Μελέκ, όσο και των παιδιών της.
Η ιστορία της συγκλόνισε την Τουρκία, την Ελλάδα και όλες τις χώρες στις οποίες έφτασε με τη βοήθεια του τύπου. Πράγματι, δεν υπάρχουν πολλές λέξεις να κουβαλήσουν το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου που άντεξε και ακόμα αντέχει, πάλεψε και ακόμα παλεύει, αναδείχτηκε και θα είναι νικήτρια ως μάνα, γυναίκα και άνθρωπος. Η δύναμη της ψυχής της γκρέμισε τον πιο στιβαρό γίγαντα της κοινωνίας που λέγεται πατριαρχία, στερεότυπα και πολλά τέτοια. Έφερε σε σύγχυση τα μεγάλα κεφάλια στο άκουσμα της απόφασης περί αθώωσης από τα Τουρκικά Δικαστήρια. Γύρισε σελίδα και έδωσε θάρρος στις γυναίκες να μιλήσουν, να αρνηθούν και να διεκδικήσουν τη ζωή που αξίζουν. Έδωσε στα παιδιά της την ευκαιρία να επουλώσουν τις πληγές που στάζουν αίμα, δάκρυα και έλλειψη ενός σωστού προτύπου άντρα και πατέρα και να μάθουν τον σεβασμό και την αγάπη.
Με την ιστορία της Μελεκ Ιπέκ ταυτίζονται, δυστυχώς, πολλές γυναίκες της Τουρκίας. Γυναικείες οργανώσεις και σύλλογοι αρωγής γυναικών αποκαλύπτουν ότι, το 2018, 440 γυναίκες δολοφονήθηκαν από τους συζύγους τους, ενώ το 2020, 312 ήταν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Τα νούμερα αυτά αποδεικνύουν ότι, μέχρι και σήμερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει στη γείτονα χώρα για το «ασθενές» φύλο και ούτε σκοπεύει να αλλάξει, ειδικά από τη στιγμή που ο Ερντογάν βρίσκει τη Σύμβαση για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, ελλιπή και ακατάλληλη. Εδώ είναι που η αλληλεγγύη μεταξύ μας πρέπει να συσπειρωθεί και να βγάλει από τον βούρκο τα θύματα της βίας σε μία κοινωνία που θέλει γυναίκες σκλάβες.
«Το πιο μεγάλο ταξίδι μας το κάνουμε μέσα στην ψυχή μας», λέει ο Καζαντζάκης και στη Μελέκ μπορούμε να αποδώσουμε το βραβείο του μεγαλύτερου ταξιδιού, όπως και σε κάθε Μελέκ της Τουρκίας και όλου του κόσμου. Για τη Μελέκ, για όλες εκείνες που νίκησαν τον φόβο και για αυτές που πολεμούν…. Είμαστε μαζί σας, μιλήστε! Μελέκ νίκησες!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- 12 χρόνια σκλάβα: Η Μελέκ Ιπέκ ως «φάρος» για τις κακοποιημένες γυναίκες στην Τουρκία, lifo.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Οι δυο εαυτοί της Μελέκ Ιπέκ, news247.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Τουρκία: H τραγική ιστορία της Melek Ipek – Σκότωσε τον άντρα της και επί 12 χρόνια βασανιστή της για να αμυνθεί, flash.gr, Διαθέσιμο εδώ
