Της Σοφίας Λιάτη,
Τα πρώτα χρόνια
Η «Φωνή» του Χόλιγουντ, όπως τον αποκαλούσαν, Φρανκ Σινάτρα, γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1915 στο Χόμπoκεν του Νιου Τζέρσεϊ. Ήδη από τη γέννηση του φάνηκαν τα σημάδια της περιπετειώδους ζωής του, καθώς τη στιγμή που έβγαινε από την κοιλιά της μητέρας του, ο λαιμός του τραυματίστηκε και κόπηκε ο αριστερός λοβός του αυτιού του. Όλοι πίστευαν ότι το μωρό δεν ζούσε, αλλά ευτυχώς για αυτόν αλλά και για όλους εμάς επενέβη έγκαιρα η γιαγιά του, η οποία τον τοποθέτησε κάτω από κρύο νερό, και έτσι επέστρεψε στη ζωή.
Ο Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα ήταν γιος της νοσοκόμας Ναταλίνα (Dolly) Γκαραβέντα και του μποξέρ και πυροσβέστη Αντονίνο Μαρτίνο Σινάτρα και ήταν μοναχοπαίδι. Οι γονείς του ήταν Ιταλοί, που μετανάστευσαν στις Η.Π.Α. για μια καλύτερη ζωή. Ατίθασο παιδί, έμπλεκε συνεχώς σε φασαρίες και για ένα διάστημα ήταν αρχηγός μιας συμμορίας μικροκλεφτών. Το 1933, σε ηλικία 18 ετών, ακούει για πρώτη φορά ζωντανά τον διάσημο τραγουδιστή, Μπινγκ Κρόσμπι και μαγεύεται. Θέλει να ακολουθήσει αυτή την πορεία. Αμέσως μετά διακρίνεται σε μια ραδιοφωνική εκπομπή ταλέντων μαζί με τα μέλη της τότε μπάντας του “Hoboken Four”. Ο Φρανκ, όμως, έχει μεγαλύτερα όνειρα και την εγκαταλείπει. Κάποια χρόνια μετά, βρίσκει δουλειά σε ένα μικρό μπαρ στην πόλη του, Νιου Τζέρσεϊ. Εκεί τον ανακαλύπτει ο τρομπετίστας Χάρι Τζέιμς και ύστερα γίνεται μέλος της μπάντας του Τόμι Ντόρσεϊ. Το 1939, ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι “From The Bottom of My Heart“. Από την αρχή, το ταλέντο του «έκλεψε τις εντυπώσεις».
Η καριέρα
Το 1942, αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Οι πρωτότυπες μουσικές και το στυλ των τραγουδιών του κατέπληξαν το αμερικανικό κοινό και ιδιαίτερα τη νεολαία. Η επιτυχία του Σινάτρα μπορούσε να συγκριθεί ακόμα και με αυτή των Beatles. Τότε ήταν, δε, που απέκτησε το ψευδώνυμο «Η Φωνή». Έπειτα, το 1944 εντάχθηκε στη δισκογραφική εταιρεία Columbia, όπου ηχογράφησε μεγάλο μέρος των επιτυχιών του, όπως τα “I Fall In Love Too Easily” και “If You Are But a Dream”. Η επιτυχία και η δημοτικότητα ήταν συνυφασμένες με τον Σινάτρα μέχρι το 1948, όταν και η καριέρα του ξαφνικά απέκτησε καθοδική πορεία, εξαιτίας της άρνησης του να ανανεώσει το είδος των τραγουδιών του στα γούστα της εποχής. Σε αυτή την παρακμή συνέβαλε, όπως φαίνεται, η εμπλοκή του με τη μαφία και κάποια περιστατικά παρεκκλινουσών συμπεριφορών, όπως η επίθεση στον αρθρογράφο Lee Mortimer, ο οποίος, όπως αποδείχτηκε αργότερα, είχε συνεργαστεί με το FBI με σκοπό την δυσφήμιση του.
Το 1952 η Columbia αποφασίζει τη μη ανανέωση του συμβολαίου του, ενώ ακυρώνονται σχέδια του στην τηλεόραση. Την ίδια χρονική στιγμή, δε, τραυματίζονται οι φωνητικές του χορδές. Εκείνη η περίοδος, παρόλο που ήταν ένα μελανό σημείο στην καριέρα του, χαρακτηρίζεται από τις πιο επιτυχημένες αναφορικά με τα τραγούδια που ηχογράφησε (“Mad about you”, “I’m a Fool to Want You” κ.α.).
Μετά το 1962 επανήλθε δριμύτερος στο τραγούδι και κατάφερε στα επόμενα χρόνια να μας χαρίσει κάποια από τα ωραιότερα τραγούδια του, όπως το “My Way” και το “Strangers in the Night”. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 βρέθηκε ακόμα μια φορά σε αδιέξοδο, καθώς το Woodstock κυριαρχούσε και κατά τον ίδιο κανείς δεν ενδιαφερόταν επαγγελματικά γι’ αυτόν. Το 1971 αποφάσισε να αποχωρήσει από τα μουσικά δρώμενα, για να επιστρέψει μετά από δύο χρόνια. Μέχρι το τέλος της ζωής του, δεν σταμάτησε να βγάζει εξαιρετικούς δίσκους και να περιοδεύει σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύοντας το τεράστιο ταλέντο του ως τραγουδιστής και showman.
O Φρανκ Σινάτρα ως ηθοποιός
Η επιθυμία του Σινάτρα να εμφανιστεί στον κινηματογράφο γίνεται φανερή από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Από το 1940 συμμετείχε σε μιούζικαλ, με σημαντικότερα το «Βίρα τις άγκυρες» και το «3 κορίτσια και 3 ναύτες», τα οποία συγκαταλέγονται στα πιο δημοφιλή όλων των εποχών. Το 1953, και μουσικά σχεδόν άπραγος, ζητά από τον πρόεδρο της Columbia Harry Cohn να συμμετάσχει στο κλασσικό δράμα «Όσο υπάρχουν άνθρωποι» στον ρόλο του τραγικού στρατιώτη, σε μια ερμηνεία που δικαιωματικά του χάρισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού ρόλου. Ύστερα από αυτή την επιτυχία, συνέχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο αλλά και στο θέατρο και μετατράπηκε σε σημαντική προσωπικότητα του Hollywood. Για την ταινία «O άνθρωπος με το χρυσό χέρι», μάλιστα, κέρδισε ακόμα μία οσκαρική υποψηφιότητα. Το ταλέντο του στην ηθοποιία ήταν και είναι αδιαμφισβήτητο, με το πολιτικό θρίλερ «O άνθρωπος της Μαντζουρίας» του 1962 να το επιβεβαιώνει. Η τελευταία του σημαντική δουλεία ήταν το 1980 με την ταινία «Στα ίχνη του παρανοϊκού δολοφόνου».
Προσωπική ζωή
Η προσωπική ζωή του Σινάτρα ήταν ταραχώδης και απασχολούσε συνεχώς τα μέσα. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Νάνσυ Μπαρμπάτο, με την οποία απέκτησε έναν γιο και δύο κόρες, μεταξύ των οποίον η διάσημη τραγουδίστρια Νάνσυ Σινάτρα. Χωρίζει και το 1951 παντρεύεται την ηθοποιό Άβα Γκάρντνερ, διατηρώντας μαζί της έναν γάμο γεμάτο εντάσεις. To 1966, αποφασίζει να κάνει ακόμα έναν γάμο με τη Μία Φάροου, ο οποίος κρατά έναν μόνο χρόνο, ενώ στα τελευταία χρόνια της ζωής του παντρεύεται τη Μπάρμπαρα Σινάτρα. Μπορεί οι γάμοι του να ήταν τέσσερις, αλλά οι σχέσεις με άλλες γυναίκες ήταν πολλές περισσότερες. Ανάμεσα τους η Μέριλιν Μονρόε, η Κιμ Νόβακ και η Μπίλι Χόλιντεϊ, την οποία αγάπησε παράφορα, με τον θάνατό της να τον καταρρακώνει. Σύμφωνα με την κόρη του Τίνα, «είχε εκατοντάδες ερωμένες, αλλά δεν κατάφερνε να αποκτήσει συναισθηματικό δέσιµο µε καμία».
Η σχέση του με τη Μαφία
Ο Φρανκ Σινάτρα είχε στενούς φιλικούς δεσμούς με αρχηγούς της Μαφίας, τους οποίους δεν «έκοψε», ακόμα κι όταν προσπάθησαν να σπιλώσουν το όνομά του. Ο Σινάτρα τους θαύμαζε, αναφέροντας σε συνέντευξη πως θα προτιμούσε να ήταν αφεντικό στη Μαφία, παρά Πρόεδρος της Αμερικής. Η Μαφία, βέβαια, ήταν ο λόγος της ρήξης μεταξύ του Σινάτρα και του στενού του φίλου, Τζον Κέννεντυ. Οι δυο τους είχαν στενή φιλία. Μάλιστα ο Σινάτρα, μέσα από έσοδα των συναυλιών του, βοήθησε τον Κέννεντυ στην προεκλογική του εκστρατεία. Αυτή η σχέση, όμως, δεν διατηρήθηκε. Όταν ο Τζον εξελέγη Πρόεδρος, ο αδερφός του, Ρόμπερτ Κέννεντυ, έχοντας αναλάβει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, αποφάσισε να εναντιωθεί στη Μαφία και επιχείρησε να την εξαλείψει. Παρόλο που ο Φρανκ βρισκόταν συχνά στον Λευκό Οίκο, ο Ρόμπερτ κήρυξε τη διεξαγωγή ερευνών για τις σχέσεις Σινάτρα-Μαφίας.
Το τέλος
Ο Φρανκ Σινάτρα απεβίωσε στις 14 Μαΐου του 1998 στο Λος Άντζελες.
Ο γοητευτικός άντρας με τη βαριά και μαγευτική φωνή «έγραψε ιστορία». Άφησε πίσω του έναν καλλιτεχνικό πλούτο γεμάτο ερωτικές μπαλάντες, ονειρικά τραγούδια και ερμηνείες μεγάλου εσωτερικού βάθους, που θα μας συντροφεύουν για πάντα. Η «Φωνή» του Χόλιγουντ έζησε τη ζωή της ακριβώς έτσι όπως ήθελε κι αυτό αποτυπώνεται καλύτερα σε ένα από τα ομορφότερα τραγούδια της καριέρας του: “I traveled each and every highway, and more, much more than this…I did it my way”.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Frank Sinatra, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Τimeline, Frank Sinatra, διαθέσιμο εδώ
- Φρανκ Σινάτρα, Σαν Σήμερα, διαθέσιμο εδώ
- Φρανκ Σινάτρα: Η ιστορία της «Φωνής», Culture Now, διαθέσιμο εδώ
- Οι γυναίκες του Φρανκ Σινάτρα ήταν περισσότερες από τα τραγούδια του, Καθημερινή, διαθέσιμο εδώ
- Φρανκ Σινάτρα: Σαν Σήμερα γεννήθηκε ο θρύλος του Χόλιγουντ, Ναυτεμπορική, διαθέσιμο εδώ
